Oliedom
Oliedom, dat is waar ik aan dacht toen er puzzelstukjes in elkaar vielen. Volgens het etymologisch woordenboek heeft oliedom niets met aardolie te maken, maar in die gedachte wil ik jullie toch even meenemen.
Ik had al vaker vernomen dat er iets aan de hand was met aardolie oftewel fossiele brandstof. De 3d biocomputer tussen mijn oren was er echter nog niet klaar voor om dit gegeven te analyseren en te verwerken tot iets begrijpelijks. Daar kwam een aantal dagen geleden verandering in na het zien van het volgende filmpje.
De man in het filmpje is vanwege zijn werk getuige geweest van het goocheltrucje dat tegenwoordig fossiele brandstof heet. Ik zal hieronder een korte beschrijving geven van de inhoud van het filmpje en je meenemen in mijn gedachtenspiraal.
Voordat olie gebruikt werd als brandstof werd het vooral gebruikt als smeermiddel voor de stoomtreinindustrie. De olie leende zich uitstekend voor het smeren van assen en de koppelingen van de wagons. In die tijd hoefde men ook niet diep te boren voor het vinden van olie. Het kwam op sommige plekken in Texas letterlijk uit de grond lopen. In de laatste helft van de 18de eeuw kwamen er steeds meer concrete ideeën om olie te gebruiken om motoren aan te drijven. In 1879 kwam Karl Benz met het eerste patent voor zo een motor om in 1886 het eerste model in productie te nemen.
In Amerika was er een slimme man genaamd J.D. Rockefeller die dit doorkreeg. Hij snapt als geen ander dat je geen geld kunt verdienen aan iets waar genoeg van is. Zeker niet als het gewoon uit de grond komt lopen. Een beetje hetzelfde principe als het verkopen van zand aan iemand uit de Sahara. Dat lukt niet, tenzij je een truc verzint zodat diegene denkt dat het toch uiterst noodzakelijk is het zand toch te kopen. De oplossing, schaarste. Op het moment dat er weinig van iets is, of lijkt te zijn, gaan de prijzen omhoog. Het hoeft dus niet zo te zijn, de gedachte alleen al is genoeg. Kijk maar naar hoe mensen zich tegenwoordig gedragen op een blackfriday uitverkoop. Je zal het koopje maar net missen….
Hoe creëer je schaarste?
De heer Rockefeller trof het, want in 1892 werd er in Genève het Congress on Organic nomenclature gehouden. Dit congres had als doel het vaststellen van namen van organische elementen voor de wetenschap. Deze organische elementen horen te bestaan uit een combinatie van waterstof, koolstof en zuurstof. De benamingen van de elementen zijn bindend totdat er op een later moment met nieuwe inzichten weer een congres wordt gehouden om het eventueel aan te passen. Zijn idee was om olie te laten benoemen als een organisch element. Daarvoor werden wetenschappers, die op de loonlijst stonden van J.D. Rockefeller, naar Zwitserland gestuurd om dat te gaan bewerkstelligen. Het lijkt er toch sterk op dat het gelukt is? Tenzij jullie iets anders hebben geleerd op school?
Aardolie, zoals het tot op de dag van vandaag wordt uitgelegd, ontstaat door het vergaan van plantaardig materiaal (combinatie van waterstof, koolstof en zuurstof) dat door de millennia heen samengeperst is tot aardolie. Daarmee is de term fossiele brandstof ontstaan. Door dit trucje en de verdere ontwikkeling ervan kreeg Rockefeller wat hij wilde. De controle over iets wat eigenlijk nagenoeg onuitputtelijk is, maar waarvan bijna iedereen denkt dat het zomaar eens op kan zijn. Stap één, (denkbeeldige)schaarste, is geslaagd.
Om ervoor te zorgen dat er genoeg afname is van dit gecreëerde product zorg je ervoor via wegen zoals de Club van Rome, Bilderberg groep, Trilateral comission, Fabian Society en andere privé clubjes waar de toekomst van ons bestaan wordt besproken en bepaald, dat er een hele industrie wordt ontwikkeld rondom dit nieuwe trucje. Al die verschillende nieuwe bedrijvigheden staan op de achtergrond onder beheer van de mensen die lid zijn van dit soort clubjes en zo pikken zij allemaal hun graantje mee. Okay, iets meer als een graantje want de twee wereld oorlogen, al het transport en eigenlijk is onze hele wereld verslaafd aan olie, wat enorme hoeveelheden aan kapitaal heeft gecreëerd.
Dat stukje verslaafd is best bepalend voor het grote plan. Wat ik een aardige tijd geleden op een discovery programma zag over de invasie van de drugskartels in Noord-Amerika is dat zij kennelijk een soortgelijk systeem hanteren. Ze kiezen een nieuwe stad uit die ze onder hun controle willen hebben. Ze brengen hun beste waar die kant op en overspoelen de wijken en buurten hiermee voor een belachelijk lage prijs. Op den duur, als een groot genoeg deel verslaafd is aan hun waar, gaan de prijzen niet alleen omhoog, maar ook wordt de kwaliteit sterk terug gebracht. Dit zelfde trucje werd door de heer Rockefeller en zijn medeplichtigen toegepast. Eerst iedereen verslaafd maken, astronomische hoeveelheden geld verdienen en dan komen met het echte plan. Dat gebeurde ook in 1973, de olie crisis. Kennelijk is de schuld neergelegd bij enkele arabische landen, maar we weten inmiddels dat er maar weinig zuivere koffie te bekennen is in deze wereld. Soms zijn het gewoon vriendjes die maar al te graag even de rol spelen van boeman, een andere keer worden landen die nog onafhankelijk zijn economisch zo onder druk gezet of omgekocht dat ze ook meespelen. Om de man in het filmpje the quoten “ These aren’t accidental things, there is a dollar sign behind almost everything”.
Deze crisis raakte de mensen in de gehele westerse samenleving. Gezinnen kwamen onder druk te staan, banen op de tocht en ga zo maar door. De olie crisis zorgde echter voor een heel scala aan mogelijkheden voor dit clubje. Door de ellende die er in de samenleving merkbaar was, wilden de burgers uiteraard een oplossing voor dit probleem. Daarbij was het ook fijn om een gezamenlijke vijand te hebben om de frustratie op te kunnen focussen.
De oplossing was het nog sterker centraliseren van controle over de olie en daarmee te zorgen dat de arabische boefjes ons bestaan niet nog een keer zo ondragelijk konden gaan maken. Daarmee hadden de partijen achter de schermen een excuus om landen binnen te vallen waar ze toch al een oogje op hadden, maar met de steun van het volk konden ze er mee weg komen. Welkom in de twintigste eeuw.
Ik begon later bij mezelf te denken, wacht eens, hetzelfde trucje hebben ze toen der tijd natuurlijk toegepast met het creëren van ons hedendaagse monetaire systeem. Daar zijn we verslaafd aan geraakt want het bracht ons welvaart. We konden allerlei dingen kopen die we daarvoor niets eens wilden. Wanneer dit clubje mensen iets wilden bewerkstelligen, zie daar, een crisis. Wij zitten met de ellende, we willen een oplossing voor het probleem en we krijgen de oplossing die zij al voor ons bedacht hadden. Wat bij de laatste crisis betekende dat wij konden gaan betalen voor iets wat ze zelf gecreëerd hebben. Het grappige ook nog is, ze komen er nog mee weg ook.
Waar zijn we nu het allermeest aan verslaafd? Technologie en daarmee aan elektriciteit. Wat zal dat kunnen betekenen voor de toekomst? Tot nu toe hebben ze steeds hetzelfde trucje weten te herhalen, dus ik ben benieuwd. De overschakeling van gas en kolen naar elektriciteit is al gaande en binnen af zienlijke tijd zijn we voor al onze levensbehoeften afhankelijk van deze technologie en de elektriciteit die nodig is het aan de praat te houden. Ik hoef hierbij natuurlijk niet uit te leggen dat er in Nederland en de rest van de wereld eigenlijk er geen enkel energiebedrijf een staatsbedrijf is. Dat wil dus zeggen dat er geen enkele onderneming is waar wij als bevolking nog iets over te zeggen hebben. Al deze bedrijven zijn onder valse voorwendselen beetje bij beetje van de hand gedaan aan investeerders. Al die kleine stapjes, die op zich zelf niet echt iets met elkaar te maken leken te hebben lijken nu toch echt wel hun ware doel te doen onthullen lijkt me? Als we binnenkort overschakelen naar elektriciteit als onze voornaamste energiebron, is niet alleen Nederland, maar de rest van de wereld in de handen van een select clubje.
Het is zo bijzonder om te leren dat de afgelopen 127 jaar (waarschijnlijk al vele eeuwen daarvoor) en alles wat er gebeurd is met ons bestaan, in die tijd vorm gegeven is door een clubje mensen waar wij het bestaan niet eens vanaf weten. Dat zij de macht, de middelen en de kennis hebben om dit te kunnen bewerkstelligen en wij het niet eens door hebben. Er is geen logisch opvolgend systeem, of groei in kennis en techniek zoals de meesten denken. Alles wordt heel nauwkeurig gepland en voorbereid. Veranderingen worden of heel langzaam doorgevoerd of plotsklaps en er ondertussen zijn er ineens allemaal nieuwe wetten aangenomen om ons zogenaamd te “beschermen”.
Gelukkig zijn er steeds meer mensen die hun verhalen delen om de rest van de mensheid te verwittigen van het feit dat er wel degelijk rare dingen gebeuren achter de schermen van de samenleving en dat het vaak zeer complexe goocheltrucjes zijn met zoveel spiegels en geheime luikjes, dat het haast onmogelijk is om door deze trucage heen te kunnen zien. Gelukkig is er een positief aspect. Zoals Bob Marley zei, “you can’t fool all the people all the time”. Het delen van deze informatie om zo de puzzelstukjes aan elkaar te kunnen leggen en te leren hoe deze wereld in elkaar zit is leuk om te doen en noodzakelijk om hier weer uit te komen. Dan kom je er steeds meer achter dat alle ellende, onvrede en ongelijkheid noodzakelijk is voor de trucjes van deze mensen. Het is de tijd om het (a) te erkennen en (b) het een halt toe te roepen. We kunnen het eigenlijk prima zelf, we hebben deze mensen niet echt niet nodig. Ze mogen best blijven bestaan, maar dan weg uit hun geheime clubjes en weg uit de machtspiramides.
Op naar openheid, eerlijkheid en bovenal vrijheid voor iedereen.
Het grappige daarvan is, is dat ik me eigenlijk niet eens voor kan stellen hoe dat er dan uit ziet. Zo erg zit ons/mijn denkpatroon vast in deze gevangenis. Als we maar helder blijven denken, ons morele kompas blijven gebruiken en daarnaar te handelen naar, zullen we die wereld creëren. Veel mooier dan we het van te voren hadden kunnen bedenken.