Natuur Update: Winter 2020/2021 (1)

Algemeen 

We hebben even de tijd genomen om een update te maken voor het winterseizoen 2020-2021. Je ziet op de foto hoe mooi onze gezamenlijke omgeving wordt na 5 centimeter sneeuw. De grillige silhouetten van de inlandse Eiken worden extra geaccentueerd door een laagje wit op de takken. Ook de overgangen tussen de bosbodem en de weide zijn nu niet meer zichtbaar door het dunne laagje ijskristallen. Mooi toch hoe één nachtje sneeuw onze perceptie van onze omgeving kan veranderen? Waar begint het bos? Waar begint de weide? En als je niet oppast, waar begint de sloot? Ook de dieren waar we direct en indirect mee samenwerken hebben vannacht en vanmorgen kennis mogen maken met hun nieuwe wereld. Heel erg leuk om te zien hoe de jonge dieren, die nog nooit eerder sneeuw gezien hebben, omgingen met die rare witte omgeving. Wij hebben nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt om een mini sneeuwballen gevecht te houden want dat hoort er toch wel een beetje bij. 

Migratie, gras- en gewasgroei

Hierboven staat het overzicht van de twee laatste maanden van het jaar. Aan de temperaturen is te zien dat we tot nu toe een aardig milde winter hebben, tussen de 3 en 4 C° warmer dan het vorige winterseizoen. De gevallen neerslag voor de afgelopen twee maanden is ongeveer hetzelfde, maar we konden aan de bodem merken dat deze al aardig verzadigd begon te raken.

Voor alsnog klopt onze planning nog aardig met de werkelijkheid. We hebben nu de eerste weide al achter ons gelaten en de dagen die we daar doorbrachten, klopten precies met de hoeveelheid dagen die er gepland stonden. De tweede weide, waar we nu nog steeds zijn blijkt iets meer dagen te bevatten dan we bedacht hadden. De dagen, gepland door de formule in de Maankaart, namelijk 53 dagen lijkt beter te kloppen dan wij de 45 dagen die wij hadden gedacht. Dat is alleen maar gunstig te noemen, want we hebben liever dagen over dan dagen tekort. Ik denk zelfs dat we de volle 53 dagen kunnen benutten en dat geeft ons weer ruimte om mee te spelen voor de daadwerkelijke aanvang van de lente daar is.

De flora

• 

• 

Ik vind het heerlijk om op een mooie winterse dag, al dagdromend, hooi over de weides te strooien. Alvast denkend aan het volgende jaar waarin er hopelijk weer allerhande leuke bloemen en kruiden opkomen. Kruiwagen mee, vier grote plakken hooi erop en lekker strooien terwijl het Roodborstje heel dichtbij komt kijken of er iets te halen valt.

Net zoals de voorgaande winters maken we van deze tijd gebruik om de flora te helpen en misschien zelfs wel te verruimen qua soorten. Onze methode om te zorgen dat de bodem beter van structuur wordt en meer vocht kan vasthouden, is door elke winter een laag kruidenrijk hooi op de weide neer te leggen. Dit doen we niet overal hetzelfde maar vooral op de plekken die wel wat extra’s kunnen gebruiken en dan ook het liefste in organische patronen.

De natuur is niet homogeen, dat hebben wij er van gemaakt mede omdat we aangeleerd hebben om met machines te werken. Hierdoor verkrijg je mettertijd een homogene massa die ook wel wordt aangeduid als “de Groene leegte”. Het ziet er nog wel een beetje uit als de natuur, maar eigenlijk is het net niets. Om te zorgen dat er een soort mozaïek patroon ontstaat, strooien we het hooi niet overal, niet overal even dik en in de vormen zoals te zien op de foto’s hierboven.

We hopen dat we in het voorjaar, net als de voorgaande jaren weer allerhande nieuwe soorten mogen verwelkomen op de weides. Ook hopen we dat, door toevoegen van strooisel en het hierdoor beter vasthouden van de neerslag, we het nog iets langer kunnen uitzingen in droge en warme zomers zoals die van de afgelopen jaren.

De dieren waar wij mee samenwerken

• 

• 

• 

Mooi gezicht toch, de beestjes samen in de sneeuw? Toen we vanmorgen aankwamen was het voor de kippen wel even een gekke gewaarwording. De dames stonden in de opening van het verrijdbare kippenhok te kijken wat dit nu voor iets geks was. Zelfs de oudere kippen die al eens een winter hebben meegemaakt, waren niet echt welwillend om de witte zee in te duiken. Uiteindelijk was het de haan die de oversteek wilde maken. Om maar niet dat gekke witte spul aan te hoeven raken, besloot hij al vliegend eerst op de rug van één van de varkens te landen om vervolgens door te vliegen naar een stuk dat er wel veilig uitzag.

Eenmaal daar aangekomen besefte hij zich dat hij compleet omgeven was door de witte zee en bleef hij als versteend staan totdat de hennen hem lieten zien dat je prima over die witte massa kunt lopen en je niet van groen eilandje naar eilandje hoeft te vliegen. Zoals je kunt zien hadden de varkens vanmorgen meer interesse in het hooi dan in het gras dat verstopt zat onder de sneeuw. Bolle (rechter foto) lijkt altijd de lekkerste stukjes hooi helmaal onderaan de stapel te vinden. Het is ook heel oneerlijk van ons om dat helemaal onderop neer te leggen ;).

We geven in de winter elke ochtend en elke avond zo’n 12,5 M2 (1 vak van een schapennet) aan verse gewassen. Ook krijgen de dieren elke ochtend en elke avond ongeveer 15 kg kruidenrijk hooi. Vooralsnog lijkt dit prima te werken en hebben we weinig tot geen indicatie die ons laat weten dat de dieren niet genoeg nutriënten binnenkrijgen. Ook zien en voelen we dat de dieren in goede conditie zijn dus de combinatie van vers en gedroogd werkt eigenlijk heel goed zo. Tevens staan er een vijftal mineralen in de weide in een versleepbare kist met een rubberen flap erop. Hier zit het volgende in:

• Koper
• Kalium en Bentoniet mix
• Baking Soda (Natrium Bicarbonaat)
• Keltisch Zeezout
• IJslands Zeewier

We kunnen merken dat er in de wintermaanden meer zeewier wordt gegeten en meer Baking Soda. Het laatste komt waarschijnlijk doordat de varkens meer hooi eten en het maag- en darmsysteem wat zuurder wordt. Het zeewier werkt een beetje op de manier waarop wij ook in de maanden met een ‘R’ extra vitaminen, mineralen en gezonde vetten tot ons nemen. Het zeewier is een natuurlijke vorm van een multivitamine tablet. Op de website van BioRon kun je terugvinden wat voor nutriënten er in het zeewier zit en dan zul je zien dat het nog vele malen meer elementen bevat dan de beste multivitamine tablet die je kunt vinden. Een aanrader dus voor de wintermaanden.

Ook hebben we nog meer positief nieuws en dat is dat mamma varken weer zwanger is geworden. We hebben na 21 oktober geen tekenen meer gezien dat mamma varken weer berig (zoals dat kennelijk heet) is geworden. Dat betekent dat zij 3 maanden, 3 weken en 3 dagen later is uitgerekend. Wij hebben op 14 februari een aantekening in de Maankaart gemaakt waarop we verwachten dat de biggetjes ter wereld komen. In 2020 waren het zes gezonde en blije biggen en we hopen dat het dit jaar net zo goed verloopt.

De wilde dieren waar wij mee samenwerken

• 

• 

• 

Naarmate we verder de winter ingaan, proberen we ook een beetje op de wilde dieren te letten en hen eventueel wat te helpen door kruidenrijk hooi op de weide te leggen op een plek waar ze veel komen. In de linker foto kun je zien wat de Edelherten hebben gedaan met een grote stapel hooi. Het is vakkundig uitgeplozen en alle lekkere dingen zijn eruit gegeten, zoals: klaver, margriet en allerhande grassen. Wat er blijft liggen is lekker los hooi, wat het ons makkelijker maakt om de restanten over de weide te strooien. Een fijne bijkomstigheid is het trappelen van een zevental Edelherten op de weide, door de hoeven wordt de bodem als het ware los gemasseerd met hun hoeven. Ook plassen en poepen ze nabij de stapel hooi en ontstaat er uiteindelijk een los getrapte compostlaag waardoor dit stuk van de weide volgende lente vast een hele goede start zal krijgen.

In de andere twee foto’s zie je dat de Edelherten tussen het eten door lekker aan het ravotten zijn geweest. Deze foto’s zijn genomen vlakbij de plek waar de varkens en de kippen zijn. Heel erg leuk om te zien dat ze echt niet bang zijn voor ons en de varkens en kippen, maar ze zelfs opzoeken in hun nachtelijke escapades.

Niet natuurlijke invloeden 

Ook deze winter gaat het spektakel in onze gezamenlijke atmosfeer gewoon door. De twee operaties waar ik van weet, Stratosphere Airosol Injection (SAI) en het “tegengaan” van de verzuring van de Noordzee door hele dekens van nanodeeltjes boven de Noordzee los te laten, zijn nog steeds van kracht boven onze hoofden. Het injecteren van de stratosfeer boven het land wordt volgens hun eigen documenten ingezet om te zorgen dat de Global Warming wordt teruggedrongen. Dat is nog als iets logisch te verklaren in de zomermaanden, maar het is mij een raadsel waarom dit in de winter nodig is.

• 

• 

• 

Het kan natuurlijk zijn dat er een bepaalde saturatie nodig is, of anders gezegd een onderhoudsdosis om de deeltjes in de atmosfeer op een bepaalde dichtheid te houden gedurende het gehele jaar. Wie zal het weten? Het is door het empirische onderzoek dat wij verricht hebben (zie Chemtrail overzicht 2020) duidelijk geworden dat van de 275 dagen dat wij ons gezamenlijke luchtruim in de gaten hebben gehouden, er 168 dagen overduidelijk chemtrails werden losgelaten boven onze hoofden. Dat komt voor het vorige jaar neer op 61% van alle dagen waarin wij het luchtruim geobserveerd hebben. Als we ons “nieuws” mogen geloven komen de (aanhoudende) condensstrepen enkel voor in zeer bijzondere omstandigheden waarin de uitlaatgassen daadwerkelijk kunnen bevriezen en er een heel lang spoor zichtbaar kan zijn in de lucht. Normaliter, net als bij alle andere vormen van transport is er slechts een heel kort moment van zichtbaarheid van de uitlaatgassen zodra het de uitlaat uitkomt. Stel je eens voor dat alle auto’s uitlaatsporen achterlaten van honderden meters lang? Hoe lang duurt het voordat we dan vragen gaan stellen?

Wat we hebben bewezen met ons uiterst simpele onderzoek, wat iedereen na kan doen en nagenoeg op dezelfde waarden uit zullen komen, is dat het verhaal over de “uiterst bijzondere omstandigheden” door de mand aan het vallen is. Denk er maar eens goed over na, 168 dagen in de periode van 01-04-2020 t/m 31-12-2020 waarbij er dingen boven onze hoofden afspelen waarvan gezegd wordt, door medemensen die een meteorologische opleiding genoten hebben, dat ze niet zouden bestaan en als het al zo was, in uiterst bijzondere omstandigheden.

Afsluitende gedachte 

De aankomende maanden gaan ons iets heel belangrijks leren. Velen hebben het misschien niet door maar er is een oorlog gaande om het “NU”. Wat ik hiermee bedoel is dat er een oorlog gaande is over de realiteit, of beter gezegd hoe wij denken dat het leven in elkaar steekt. Aan de ene kant is er een eeuwenoude machtstructuur die een hele lange tijd bepaald heeft wat de werkelijkheid inhoudt en hoe wij deze dienen te ervaren.

Aan de andere kant is er een heel scala aan subrealiteiten die zich losgeweekt hebben van de bestaande realiteit. Het wordt in hedendaagse termen ook wel uitgelegd dat we op een moment in tijd zijn dat er veel “tijdlijnen” samenkomen. In mijn ogen is een tijdlijn een mogelijke realiteit met een bepaalde set frequenties. De Quantum wetenschap heeft in de afgelopen jaren al aan kunnen tonen dat er op elk moment meerdere vormen van bestaan, meerdere tijdlijnen of meerdere realiteiten naast elkaar bestaan.

David Icke legt uit dat er zich op elk moment om jou heen alle mogelijke radiozenders bevinden. De radio pakt enkel die frequentie op, waarop jij hebt afgestemd. Alle andere kanalen zijn er gewoon, maar die kun je niet “ontvangen” of coderen in de werkelijkheid omdat jouw radio daar niet op staat afgestemd. Dit is een versimpeld voorbeeld van het bestaan van meerdere realiteiten. De mensheid is eeuwenlang afgestemd geweest op 1 kanaal, met een bijbehorende set frequenties. Sinds 1818 zijn er steeds meer medemensen bijgekomen die hun interne radio hebben afgestemd op een andere frequentie. Het samenkomen van tijdlijnen of frequentiebanden geeft ons de mogelijkheid om op meerdere frequenties af te stemmen. Het is niet zo dat die medemensen dit zelf gecreëerd hebben echter zij staan wel open voor andere frequenties en ontvangen die dan ook. Wij leven zelf ook in een andere wereld dan de meeste medemensen. De frequenties waar wij ons op afstemmen zijn (nog) niet de dominante frequenties en daarom leven wij in een soort bubbel.

Wat er sinds 1818 gaande is, het veranderen van de frequenties, is door niets of niemand te stoppen. De gebeurtenissen die wij hebben gezien sindsdien, staan daar zeer zeker niet los van. De materiële wereld verandert niet uit zichzelf, de drijvende krachten vanuit het universum zijn leidend en wij voegen ons naar haar generende krachten. Alles wat we meemaken horen we dus niet als iets absoluuts te zien, niet te beschouwen als de enige echte waarheid, want zoals de hermetische filosofie ons leert zijn alle waarheden maar halve waarheden. Het hangt er maar net vanaf wat je beschouwd als de “echte” wereld.

Wij nemen de gebeurtenissen van vandaag de dag dan ook niet als iets absoluuts, maar beschouwen het eerder als een toneelstuk die geregisseerd wordt door hogere krachten uit het universum. Eigenlijk is het één groot toneelstuk, maar wel een hele echte als je natuurlijk denkt dat dit de echte wereld is. Op het moment dat je die realiteit los kunt laten, al is het maar voor heel even, zul je juist heel dankbaar zijn dat je precies nu waarbij er een verschuiving optreedt in frequenties, aanwezig mag zijn om dat te zien gebeuren in de materiële wereld.

Alle oude beschavingen weten dat dit soort gebeurtenissen bestaan, het is namelijk een cyclisch oftewel een wederkerend fenomeen. Anderen zeggen dat het een spiraalachtige vorm betreft en dat klinkt ook logisch. Kortom, laat je niet meeslepen in het toneelstuk, maar probeer eens te bedenken waarom iets precies gebeurd, waarom er boeken zijn volgeschreven over dit soort “tijden”. Waarom de Aboriginals en Amerikaanse Indianen al honderden jaren wachten op dit moment. Misschien ga je je dan beseffen dat alle gekkigheid echt op een stokje zit en dat er iets heel anders aan de gang is dan de meesten zich beseffen.

Wat is dan de “echte” wereld als al die realiteiten naast elkaar kunnen bestaan? De echte wereld is de wereld waar wij met z’n allen voor kiezen op dat moment. Uiteraard is onze vrije wil en zijn onze realiteit genererende krachten verbonden aan het grotere geheel en daarmee het frequentiespectrum waar wij ons in bevinden. Elke periode, elke Yuga, elk tijdperk en elke era heeft een start en een einde. Een groot deel van wat zich daartussen bevindt is voor ons allen om in te vullen. Het positieve van het verhaal lijkt te zijn dat we uit een relatief laag frequentie spectrum komen en allemaal een stapje hoger mogen gaan leven. Dit brengt weer allerhande nieuwe ervaringen, wetenswaardigheden en uitdagingen met zich mee.

De crux zit hem in de hoeveelheid medemensen (ook met een vrije wil en realiteit genererende krachten) die zich verzetten tegen de nieuwe frequenties die ons bereiken. Sommigen zullen zich verzetten tot het hun leven gaat kosten. Ook dat is niet iets geks want niet alle zielen passen of matchen met een bepaalde frequentie. Die zielen dienen te wachten tot er weer een wereld gaat komen met een frequentie spectrum waar zij opnieuw kunnen incarneren. Op elk potje past een dekseltje, niet allen op de honingpotjes, maar ook op het fysieke lichaam wat in essentie een potje is voor een ziel. Ga het gehele spektakel eens vanuit dat perspectief beschouwen en dan zul je misschien wel net als wij gaan zien hoe mooi het huidige toneelstuk zich ontvouwt.

Ter inspiratie een link naar het boek: The Stanzas of Dzjn van A.S. Raleigh. https://archive.org/details/stanzasofdzjnthe00rale