Natuur Update 3: 20-04-20 t/m 26-04-20

Algemeen

Het leven zit vol keuzemomenten. Soms zijn die keuzes makkelijk en soms lijken die keuzes lastiger. De hoeveelheid neerslag die er gevallen is, heeft veel goeds betekend voor de natuur in het geheel. De bomen zijn in blad gekomen, de struiken zijn aan het bloeien en de weides zijn weer wat groener geworden. Wij merken ook nog steeds dat de edelherten veel grazen op onze weides en dat is een genot om naar te kijken. We hebben dit jaar meer dan ooit bezoek van deze majestueuze dieren.

Dat kan aan de ene kant zo zijn omdat onze weides steeds vruchtbaarder worden en de gewassen die er staan meer voedingstoffen bevatten dan elders in de buurt. Aan de andere kant heeft “Staats” Bos “Beheer” erg veel bos in de omgeving weggehaald afgelopen najaar. Dat is niets nieuws, maar er is een nieuwe machine gebruikt die de takken en andere bijproducten van het kappen stuk slaat en gelijk de bodem in werkt. Ze noemen het klepelen en het schijnt ervoor te zorgen dat de bomen die zijn blijven staan er meer baat bij hebben. Ik zal en kan daar niet over oordelen, maar is het een bijzondere samenloop van omstandigheden.

Desalniettemin hebben wij een keuzemogelijkheid gekregen. We willen namelijk samenwerken met de gehele omgeving. De dieren die gedomesticeerd zijn en al het wild dat er aanwezig is. Als het gras op dreigt te raken door het vele grazen tezamen met de geringe teruggroei zal er mettertijd geen gras meer over zijn. Dat is voor de edelherten niet zo erg. Zij kunnen altijd elders hun voeding gaan zoeken, maar onze dieren niet. Om ervoor te zorgen dat de edelherten ook een kans krijgen en onze schapen in dit geval niet zonder vers gras komen, hebben we besloten om de schapen te gaan bedanken voor hun inzet, hun bijdrage in het geheel en ze naar de schapenhemel te begeleiden.

Dit zijn moeilijke keuzes, maar het voelt als de beste om te maken voor dit moment in tijd. Zo hebben de hertenbaby’s een extra kans om goede en gezonde melk van hun grazende mamma’s te krijgen en wij hebben uiterst voedingsrijk vlees voor het hele jaar. We hebben maandagavond wel even een traantje gelaten toen we het veld op liepen en er geen schapengeluiden te horen waren. Het zijn bewuste keuzes waar wij enorm van leren en waar wij als mens steeds sterker van worden. 

Migratie en gras- en gewasgroei

We beginnen de eerste echte tekenen te zien van de groei die kenmerkend is voor de lente. Wat even opletten geblazen is, is de manier waarop de gewassen gaan reageren op de regen na de periode van droogte. We weten van de voorgaande jaren dat de grassen en overige gewassen zich zo snel mogelijk willen gaan voortplanten. Vanwege het stress moment zal er niet veel energie gestopt worden in het groeien, maar meer in het bloeien. De lentes in het verleden gaven een geleidelijke groei tot aan de langste dag van het jaar waarna de meeste grassen en gewassen hun bloei moment hadden. Vorig jaar zagen we de eerste aren al begin mei verschijnen en we denken dat hetzelfde dit jaar ook kan gaan gebeuren. Dat de gewassen in zaad komen is op zich niet erg, maar teveel grassen en gewassen in het zaad betekend dat er minder te foerageren valt. Als de gewassen klaar zijn met bloeien zullen ze verhouten en dat is niet persé het favoriete eten van de grazers. Wat we goed kunnen merken is dat de nachttemperatuur langzaam aan het stijgen is, met één moment van nachtvorst op zondag. Volgende week gaan we beginnen met het meten van de gewassen waarna we kunnen gaan bepalen hoe dit graas jaar aangelopen gaat worden. 

De flora 

Er valt bijna dagelijks een nieuwe plant, boom of struik op die in bloei aan het komen is. De foto hierboven is de eerste Gewone Vogelkers die wij in de buurt in bloei hebben staan. We hadden ook nog het geluk om één van onze honingbijen te spotten op weg naar de heerlijk ruikende bloemen. Wij hebben de afgelopen jaren zoveel mogen leren over de flora in onze omgeving. In mijn vorige leven was een boom gewoon een boom en daar hield het wel bij op. Er is een prachtige wereld voor ons opengegaan waar wij ontzettend van kunnen genieten.

Op de zandgronden is er sprake van een “exotische” vogelkers ook wel de bospest genoemd. Deze soort wordt neergezet als een uiterst invasieve soort die ook nog eens de bodem zuur schijnt te maken. De verhalen rondom deze struik hebben schrikachtige vormen aangenomen maar zoals met vele verhalen is het in de loop der tijd een beetje aangedikt of half vergeten. Ik weet niet of jullie je nog dat spelletje op de basisschool kunnen herinneren waarbij je met zijn allen in een kring zat en er één iemand werd aangewezen om een woord of een zin in het oor van de buurman of buurvouw te fluisteren. Vervolgens werd dit woord doorverteld om zo weer bij de persoon, die het bedacht had, uit te komen. Het gebeurde niet of nauwelijks dat het woord of de zin in de originele vorm terug kwam bij de bedenker. In een klas van een twintigtal kinderen bleek het al onmogelijk om een zin in de juiste vorm de kring rond te krijgen. Kun je nagaan wat er gebeurd is met de informatie over de Amerikaanse Vogelkers. Kan het zo zijn dat het verhaal in de afgelopen tachtig jaar enigszins is aangedikt of dat er wat is verdwenen? Ik denk het wel. Vele medemensen roepen vaak wat na en doen eigelijk veel te weinig echt onderzoek naar hetgeen ze horen of lezen. Ook ik heb daar ooit aan meegedaan, maar nu als ik iets zeg, wil ik zeker weten dat ik niet iets zomaar aan het doorgeven ben. Dat kan namelijk best ernstige gevolgen hebben blijkt uit het verhaal van de Amerikaanse Vogelkers. Hier is genoeg over te lezen op het internet, dus zal ik het bepreken tot wat wij hebben geleerd tot op heden.

Het klopt inderdaad dat de Amerikaanse vogelkers snel groeit en zich goed uitzaait via de zwarte besjes waar de vogels verzot op zijn. De edelherten, de schapen en de varkens zijn dol op de verse groene blaadjes. Deze dieren kunnen uiteraard niet in de bomen klimmen, dus als de jonge Amerikaanse vogelkersjes hoog genoeg worden dan is er niet echt een natuurlijke manier meer om de jonge opstand uit te dunnen. De reden dat zij zich zo snel kunnen uitzaaien is bij ons te danken aan het feit dat er verder niet veel “inheemse” soorten struikachtigen te vinden zijn. Het valt op dat op de plekken waar “Staats” Bos “Beheer” zeggenschap heeft of heeft gehad nu precies de mogelijkheid is ontstaan (voor een soort die zij uiteindelijk zelf hebben geïmporteerd) om te gaan verspreiden. In de bossen waar er weinig tot geen (kaal)kap is geweest en er nog veel “inheemse” soorten te vinden zijn, heeft de Amerikaanse Vogelkers gewoonweg geen kans.

Net als de gewone vogelkers, de bijna gelijknamige soort die in Nederland een langere geschiedenis kent, heeft de Amerikaanse Vogelkers een prachtige bloei met trossen met witte bloempjes die een heerlijke geur verspreiden. Kortom, de wilde en gedomesticeerde grazers eten de jonge opstand graag, de insecten vliegen op de heerlijk ruikende witte bloempjes en de vogels eten de bessen. Wat is er nu precies slecht aan deze soort? De naam Bospest is misschien wat overdreven. Wat wel goed is om over na te denken, want er valt zeker iets te leren uit deze situatie, is dat “exoten” geen kans maken in een setting waar de huidige populatie aan het floreren is. Enkel op een verzwakte populatie, of één die net een enorme extreme situatie te verduren heeft gekregen, is er een mogelijkheid dat deze “exoot” zich snel zal kunnen vestigen. Lijken bijna mensen hè?

De dieren waar wij mee samenwerken

Truffel en Olijfje (biggen) zijn dinsdag opgehaald om naar hun nieuwe plek in Noord-Holland te gaan. Het is ontzettend fijn om te merken dat er geen stress of andere reacties opvallen tijdens het proces van het weghalen van de biggen bij mamma varken. Als we een hondenbench neerzetten met daarin een paar stukjes appel en banaan en vervolgens langzaam de biggetjes die mee mogen daarheen begeleiden, is er totaal geen besef van wat er is gebeurd. De biggen lijken zich niet te beseffen dat op het moment van optillen van de bench zij niet meer op de grond staan. De vaste bodem van de bench geeft het idee dat zij nog steeds met hun pootjes op de grond staan terwijl zij in de werkelijkheid zo een anderhalve meter boven de grond zweven. De biggen met de handen optillen is daarentegen geen goed idee. Op het moment dat hun voetjes van de grond komen beginnen zij zo hard te schreeuwen dat diegene die ze optilt ze heel gauw weer op de grond zet, maar ook mamma varken komt dan aangerend om te kijken wat er gebeurt. 

Het liefste hadden we alle biggen gehouden, maar dat is in de kleine setting die wij hebben onmogelijk. Tijdens ons praktijkonderzoek in Amerika waar wij een krap jaar bij Greg Judy hebben mogen leren hoe samen te werken met de natuur in haar totaliteit, hebben wij ook kennis mogen maken met een systeem dat nagenoeg identiek is aan het “wild”. De kudde van driehonderd koeien bestond uit meerdere generaties waarbij mannetjes en vrouwtjes dieren het gehele jaar bij elkaar liepen. Als de populatie groot genoeg is, kan er kennelijk geen sprake zijn van inteelt. Integendeel: Greg heeft in de afgelopen vijftien jaar alleen maar verbeteringen gezien aan de gezondheid van de dieren. Het gebied waar de koeien graasden, was om en nabij driehonderd hectare van oud grasland en landbouwgrond, wat nu meer en meer lijkt op de oude prairies. Je kunt dus prima het oude systeem van hokjes (waar ons land extreem onder te lijden heeft) weer samen laten vloeien met de natuur waar er ook voor alle wilde dieren wat te halen valt. Een prachtig mooie samensmelting waarbij wij kunnen laten zien dat we, met de juiste instelling, zeer goed samen kunnen leven en een plek kunnen creëren waar niet alleen wij mensen, maar ook alle wilde dieren: insecten, vogels en zoogdieren kunnen floreren. 

Als wij de jonge dieren niet kunnen aanhouden omwille ruimtegebrek, waarom zouden wij dan überhaupt jonge dieren nodig hebben? Daar hebben wij ook lang over nagedacht. Technisch gezien zou het niet hoeven, maar er zijn een paar aspecten waar wij in den beginne ook niet over hadden nagedacht. Op de eerste plaats worden er weinig diersoorten gehouden en dus genetisch geselecteerd om langdurig gezond te kunnen zijn. Veel van de soorten met wie de mensheid “samenwerkt” hebben een economisch doel. Legkippen zijn na achttien maanden helemaal op vanwege het onnatuurlijke gedrag waarbij zij elke dag één ei leggen. Na die achttien maanden worden ze “geruimd” en komen er weer nieuwe jonge hennen die wel volop in de legproductie zitten. Hetzelfde geldt voor bijna alle diersoorten waar wij mee samenwerken. In de praktijk betekent dit, dat deze dieren niet gefokt worden om oud te worden, want na een x aantal jaar of maanden worden ze toch geruimd of geslacht.

Hetzelfde geldt een beetje voor de hobbyfokkers, maar dan ligt de nadruk op de uiterlijke karakteristieken. Uiteraard houden de industrie en de hobby fokkers op een bepaalde manier rekening met de gezondheid van de dieren anders zal je hobby, of jouw productie eronder te lijden hebben vroeg of laat. “Form follows Function” is een uitspraak van Ian Mitchell Innes, een man die wij in Amerika hebben mogen ontmoeten. Wat hij hiermee bedoeld is dat de manier waarop we naar dieren (en misschien ook wel onszelf) horen te kijken, is eerst te letten op het goed functioneren van het dier. Dat wil zeggen dat alle zaken die de creator van ons bestaan in werking heeft gezet goed dienen te functioneren. Langdurige gezondheid, goede voortplanting, geen ziektes of andere fysieke problemen. Als dat allemaal klopt, kunnen we misschien eens gaan kijken naar het uiterlijk of productie gerelateerde eigenschappen. 

Dit is de reden dat wij toch jonge dieren geboren laten worden. Omdat wij willen dat zij weer gaan functioneren zoals de creator dat ooit bedoeld heeft. Het uiterlijk en de productie komt niet eens ter sprake, we willen gewoon dat zij goed functioneren in de rol die de creator hun toebedeeld heeft. We merken dat met elke generatie er weer nieuwe dingen opvallen. De eerste kippen die we kregen, die nog nooit een weide hadden gezien, konden amper de grond omwoelen. Ook snapten zij niet wat sprinkhanen waren of dat er allerlei insecten in de drollen van de grazers zaten. Nu, twee generaties verder, wordt er letterlijk op de sprinkhanen gejaagd en staan de kippen nog net niet op de rug van de varkens of de schapen wachtend tot de drol eruit valt om zo de mestkevertjes op te kunnen peuzelen. Het is maar net wat je ambieert, onze ambitie, ons doel, is de wereld weer in lijn te krijgen met hetgeen waar het ooit voor bedoeld was. Een oase van vrijheid, rust, schoonheid, overvloed en bovenal onvoorwaardelijke liefde. We zijn eerst bij onszelf begonnen en nu kunnen we het eindelijk toe gaan passen op onze lokale omgeving. 

De wilde dieren waar wij mee samenwerken 

Ook hebben we eindelijk de nestjes van de roodborstjes gevonden. We wisten dat zij ergens hun nestjes moesten hebben. We zien ze zo vaak dat het logisch zou zijn dat er ook her en der een nestje verstopt zou zitten. Dat zaten ze, want we zijn er al zo vaak langsgelopen! De hulst blijkt een favoriet te zijn. Zeker diegene die door de Edelherten worden gesnoeid. Als de hulst ongemoeid wordt gelaten kunnen het enorme bomen worden. Het lijken dan net een soort van tropische bomen, met lange liaan achtige takken. Ook valt dan op dat de hulst naar mate zij hoger wordt, steeds minder blaadjes met stekels krijgt. Zij beschermd enkel het deel waar de grote grazers bij kunnen. In deze hulst bomen hebben we geen nestjes gevonden, maar de struik varianten, die door het vele grazen van de edelherten een soort van hulst kastelen zijn geworden, hebben we nu al twee nestjes gevonden van het roodborstje. Heel erg laag bij de grond, met hele mooie eitjes met roodachtige vlekjes.   

• 

• 

Niet natuurlijke invloeden  

Ik kreeg ergens deze week een ingeving. Ik weet dat het gevaarlijk is om dit soort conclusies te trekken dus zal ik nu al duidelijk vermelden dat het om een hypothese gaat. In de zoektocht naar de wapens die ingezet worden om het weer te beheersen en een indruk te krijgen waar deze techniek toe in staat is en wat de consequenties (kunnen) zijn van deze technieken kwam ik uit op een bijzonder artikel. Dit artikel liet zien dat precies drie jaar voordat Syrië een Hot Item begon te worden en er allerlei nieuws werd gecreëerd om een invasie mogelijk te gaan maken met de toestemming van verkeerd geïnformeerde burgers (lees wij), er een recorddroogte het gebied trof. Deze droogte was zo hevig dat er een soort exodus van mensen op het “platteland” naar de steden gaande was. Dit proces, van het tegenhouden van de regens, zodat de oogsten mislukken en er daardoor niet alleen een demografische verschuiving in het land gaande was, zorgde ook voor verregaande economische en sociale gevolgen. Op het hoogtepunt van dit tumult werd de propagandamachine opgestart om het momentum van de veroorzaakte crisissituatie te behouden en zo hopende dat Assad zich snel over zou gaan geven.

Hetzelfde scenario speelt zich al ruim een decennium af in California, Amerika. Dat is de plek waar de meeste plantages staan en is kennelijk een plek dat doelwit is geworden van grootschalige weermanipulatie. De ene droogte na de andere en toen dat niet de mensen en de lokale economie aan de grond kreeg, kwamen de bosbranden. Hetzelfde hebben we deze winter in Australië kunnen zien. 

In Nederland is 2018 misschien wel het jaar geweest dat er werd getest hoe noordwest Europa reageert op een enorme droge periode. De zomer van 2018 heeft veel boeren en mensen getroffen die net als wij van het land leven. In Scandinavië was het zo droog dat zij hooi aan lieten voeren vanuit Frankrijk. De prijzen van het hooi gingen met ruim 30% omhoog en zijn sindsdien niet meer teruggekeerd naar de oude stand. Niet alleen Scandinavië, maar alle landen in de zogenaamde Europese Unie hadden te kampen met oogst problemen. In 2019 hadden wij een uitzonderlijk droog voorjaar en dit herhaald zich wederom in het jaar 2020. Ik denk dat we allemaal wel weten dat de boeren op de korrel liggen van de globale elite. Het plan is dat er geen individuen danwel kleinschalige bedrijven meer bestaan die zichzelf of hun lokale omgeving kunnen voorzien van voedsel. Voor 2030 MOET de wereldwijde voedselvoorziening in handen zijn van dit elite clubje mensen van wie wij pas recentelijk weten dat zij achter de schermen de boel aan het belazeren zijn.

Zij menen, dat wij als mensheid niet verantwoordelijk genoeg zijn en er een potje van hebben gemaakt. De enige oplossing is dat zij de totale controle grijpen en ervoor zorgen dat er weer rust en vrede komt en we niet door toedoen van alle burgers de wereld slopen. Dit is voor een deel waar, maar het is ook verdomd lastig om iets goed te doen, als je je hele leven maar de helft van de waarheid hebt gehoord. Als je je hele leven door dezelfde mensen in een soort van trance bent gehouden waardoor je niet de tijd en kennis hebt kunnen vergaren om eigen verantwoordelijkheid te kunnen nemen. De droge periode die we nu weer meemaken, is misschien wel een middel om de boeren en iedereen die bewust beheerd lokaal voedsel in harmonie met de natuur wil creëren, langzaamaan te verstikken? Kan het zo zijn dat Bill Gates, die niet alleen investeert in door de mens gemaakte virussen, maar ook in technieken om mensen te chippen en te tracken en voedselproductie uit laboratoria waar ze eten kweken uit dierlijke cellen, misschien wel een reden heeft voor dit alles? 

De droogte in de zomer 2018 was heel heftig, het grondwaterpeil heeft zich hier nog niet hersteld. Een droogte in het voorjaar is echter nog veel heftiger. Dit is het moment dat de gewassen nog niet echt voorbereid zijn op een droge periode. De zomers zijn altijd al het warmst en het droogst, maar het voorjaar is een periode van groei, voor alle flora en fauna. Zelfs de vogels zijn afhankelijk van natte aarde om hun nestjes mee te bekleden. 

Als er ook dit voorjaar een enorme droogte zou zijn, dan zouden er veel medemensen misschien wel een idee krijgen wat er aan de hand is. Zeker omdat er zo weinig vliegverkeer is en je dan duidelijk kunt waarnemen en horen wat er gebeurt in onze luchten. Het horen is het verschil in motoren van deze vliegtuigen. Er wordt namelijk vaak gesproeid met militaire vluchten en die hebben (ook) nog vliegtuigen met propellers. In deze tijd van weinig extra omgevingsgeluid kun je heel goed het verschil in motoren horen. 

Mijn hypothese is dat er bewust is gekozen voor 2018 als het testmoment voor het creëren van droogtes in Europa. Je wilt niet je wapen pas gaan testen als de oorlog al is uitgebroken, dan bestaat er altijd nog de kans dat het niet werkt. Of misschien zoals in 2018, dat het te goed werkte? Het bierziekte verhaal is niet zomaar op een oudejaarsborrel tot stand gekomen. De documenten van de Rockefeller foundation en nog een aantal andere geven weer dat er meerdere simulaties en of scenario’s zijn besproken en getest. De droogte in het voorjaar van 2019 kan een soort van conditionering zijn geweest, of zoals Mark Rutte die dat helemaal niet zelf bedacht heeft, maar wel geroepen heeft, “het nieuwe normaal”. Hierdoor valt het inderdaad de meeste medemensen in Nederland ook niet op dat het echt droog is en komen de berichten dat “we” in een droogte verkeren pas vele weken later dan dat wij het onderkennen. 

Kortom, de witte haas in de lucht is veel meer dan een beetje metaalpoeder in de lucht loslaten om de hitte van de zon terug te reflecteren. Ook is het niet alleen bedoeld om de landen (Afrika), waar het altijd al de intentie is geweest dat zij in complete armoede en nooit stoppende oorlog moeten verkeren, te helpen door wolken te injecteren zodat er regen valt op de landjes van die arme stakkers. Dit is allemaal waar, maar net zo als met alles, niet het hele verhaal. Er wordt vaak niet glashard gelogen, maar het (bewust) niet vertellen van de hele waarheid is minstens zo erg, zo dan niet erger.

Gelukkig zien wij met zijn allen steeds meer door deze trucjes heen. Het kan namelijk zo mooi zijn, ons leven, ons samenzijn hier op deze prachtige planeet. Gelukkig is dat ook nog steeds zo voor ons, maar er zijn al eeuwen medemensen die dat niet hebben, die door onze onwetendheid dag in dag uit aan het lijden zijn. Dat is niet meer acceptabel en het is kennelijk nodig geweest dat de westerse wereld eventjes met de billen samengeknepen moet zitten om weer even te voelen wat vele andere medemensen al hun hele leven voelen. Het is een “wake-up call” dit biergriepje en wij zijn wakkerder dan ooit!

De chemtrail dagen deze week waren 23 en 24 april waarbij 25 april te bewolkt was om de vliegtuigen te kunnen waarnemen. 

Afsluitende gedachte 

Volgende week gaan we de maand april alweer verlaten en zijn we weer wat verder in onze baan om de zon. Mooi hè de natuur. Zo simpel, maar toch zo complex, beter kan eigenlijk niet. Als ik het allemaal zelf had mogen bedenken dan was het niet zo goed gelukt als wat wij nu dagelijks ervaren. Alle losse facetten sluiten zo mooi op elkaar aan. Hoe kun je roofdieren bedenken, die ook een hapje eten nodig hebben zo nu en dan? En dan bedenken waar dat eten vandaan mag komen? Er wordt verteld dat het met evolutie te maken heeft, maar ik denk dat het meer een equilibrium is. Een perfect gebalanceerd evenwicht waarin alles klopt. Waarin er ook ruimte is voor diertjes die niet de beste tepel hebben bij het zogen, anders hadden varkens maar twee tepels gehad. Als mamma varken echt door was geëvolueerd dan had zij alleen maar ultra fitte biggetjes gehad en dus maar twee tepels om ervoor te zorgen dat deze twee biggen veel en goede melk kregen dat zij niet zwakker of minder fit zouden kunnen zijn. De natuur is echter niet zo, er is ruimte voor alles en iedereen als het evenwicht maar herkend en bewaard wordt. Zodra er geen kennis meer is over het prachtige evenwicht en er naar deze onwetendheid wordt gehandeld, komt er steeds meer onbalans in het equilibrium. 

Ook de overvloed waarin we zouden kunnen leven en wij op onze homestead aan het doen zijn. Ik blijf me erover verbazen hoe het kan dat er schaarste is. Hoe kan het zo zijn dat er mensen doodgaan aan de honger? Als je één boontje hebt en deze volgends de wetten der natuur behandelt, zal er halverwege het jaar een prachtig mooie bonenplant verschijnen waar de bijen en andere insecten op afkomen om de bloemen te bestuiven. Niet veel later zullen de eerste peulen te zien zijn en aan het einde van de zomer heb je, als je de wetten van de natuur goed hebt gevolgd, een schaal vol peulen.

Van dat ene boontje, heb je nu misschien wel honderd boontjes. Dat zijn er genoeg om van te eten, een deel van weg te geven en twee keer zoveel terug te planten als het jaar ervoor. Dit is wat de natuur doet. Wat gaat er dan mis vraag ik me af? Het is natuurtechnisch gezien onmogelijk om niet genoeg te hebben. Toch is het gelukt en kennelijk was dit nodig om ons allen te laten zien dat dit leven ook tot de mogelijkheden behoord. Niet leuk hè? Ik weet het. Daarom zijn we ook aan het veranderen. We gaan inderdaad naar een nieuw normaal. Alsof dat überhaupt niet al het geval is. Wat gister nog normaal was is per definitie niet hetzelfde de dag erna.

Mark Rutte moet een heel andere normaal gaan creëren en daar doen wij niet aan mee. Ik denk zelfs dat Mark Rutte daar eigenlijk niet aan mee wil doen, want hij ziet er met de dag slechter uit. Zijn bazen zijn geen lieverdjes en als zij iets doen, doen ze het vanuit angst en bedreiging. Wij zijn, in navolging van vele andere mentoren en medemensen, druk bezig met het ware nieuwe normaal te creëren. Elke dag weer opnieuw. Er is geen tijd meer voor de onzin van ons vorige bestaan. Het geld was toch al niet van ons. De straten, de woonwijken, de pleinen en de huizen waren ook al niet van ons. De kranten, tv zenders zijn ook niet meer van ons. Het gas, water en lichtnet is ook niet meer van ons. De scholen en de universiteiten zijn al heel lang niet meer van ons. Wat hebben we dan in hemelsnaam te verliezen?

Alles wat we “hadden” was al niet goed in de diepste essentie dus waarom zouden we dat überhaupt terug willen? Wij werken net zo hard als Mark Rutte en zijn bazen aan het kapot maken van de oude wereld orde zoals zij het noemen. We willen namelijk een wereld waarin we allemaal vrij kunnen zijn, niet alleen wij als mensheid, maar ook alle wilde dieren en gedomesticeerde dieren. Er is namelijk geen reden om dieren te hoeven houden. Het klopt dat wij dat nu ook doen, want nu is dat nog nodig, maar dat is zeker niet zoals het ooit bedoeld was.

De wereld kan en heeft nog steeds de potentie om een waar paradijs te zijn en wij zullen ons uiterste best doen deze weer in ere te gaan herstellen. Jij of in ieder geval jouw hersenen zijn daarbij nodig. Jij hebt namelijk de kracht de wereld te veranderen. De manier waarop jij denkt en uiteindelijk handelt veranderd de wereld al sinds de dag dat je leeft. Als je dat niet doorhebt of weet (zoals wij een aantal jaar geleden) dan verander je de wereld aan de hand van de idealen danwel visies van mensen die je helemaal niet kent. Dat was ook nooit echt een probleem, maar nu zien we het effect van wat het heeft betekend dat we niet bewust waren van dit feit. Wij hebben de kracht deze wereld te veranderen en er zijn gelukkig al heel veel medemensen die dit beseffen.