Natuur Update 20: 12-10-20 t/m 18-10-20

Algemeen

Het mooie van met de natuur samenwerken is dat het op veel vlakken fungeert als een spiegel. Misschien beter gezegd een inkijkje in de verborgen wereld achter hetgeen wij kunnen zien, horen, voelen, ruiken en proeven. Het is ook niet zo’n gekke gedachte want onze voorouders waren duizenden jaren geleden al met dezelfde vraagstukken bezig. Een heel treffend voorbeeld is van Plato en zijn verhaal over de grot. Hedendaagse onderzoekers hebben er hun eigen draai aan gegeven om het voorbeeld van Plato meer in de tijd te plaatsen. Zoals in de bioscoop. Je ziet de film op het scherm, maar we weten allemaal dat er een projector aanwezig is die het beeld op het scherm projecteert. Als je iets in de film niet leuk vindt, heeft het geen zin om tegen het scherm te schreeuwen of te proberen daar iets aan te veranderen. Als je echt iets wilt veranderen dien je naar de bron te gaan en dat is in dit geval de projector. Ik denk wel dat je begrijpt dat dit soort voorbeelden, net als de belangrijke oude geschriften, bedoeld zijn om je na te laten denken, de verborgen boodschap eruit te laten halen en deze toe te passen op andere aspecten van ons bestaan. 

Een aspect van ons bestaan waar we dit voorbeeld op toe kunnen passen is het omschakelmoment waarbij de grassen en gewassen steeds langzamer groeien en vervolgens daadwerkelijk stoppen. Waardoor wordt dit moment bepaald? We kunnen leren van Plato dat er meer aan de hand dan enkel wat we kunnen zien, horen, voelen, ruiken en proeven. Ik denk dat we allemaal wel begrijpen dat het op dit niveau te maken heeft met de zon en de veranderende baan die deze maakt, zodat wij de seizoenen kunnen ervaren. De seizoenen kenmerken zich door de temperaturen die ermee gepaard gaan, maar wat zijn nu precies temperaturen? Wanneer is iets warm en wanneer is iets koud?

Er zijn specifieke temperaturen waarbij we veranderingen kunnen waarnemen zoals de 100 °C wat ervoor zorgt dat vloeibaar water veranderd in gas. Echter is deze observatie weer enkel een voorbeeld van de film op het scherm en niet van de projector. Wanneer wordt iets warm en wanneer wordt iets koud? In het geval van het water kunnen we spreken van het feit dat een warmtebron ervoor zorgt dat het water 100 °C kan bereiken en uiteindelijk veranderd in een gas, maar wat gebeurt er nu precies? Zijn het de wateratomen die steeds sneller gaan trillen onder invloed van de warmtebron tot het punt komt dat zij hun verbinding verliezen met de andere wateratomen? Ik denk dat we allemaal wel eens gezien hebben met het koken van water in een fluitketel dat niet al het water tegelijk gaat koken. Het overgrote deel blijft vloeibaar. Maar welk deel in de fluitketel gaat nu precies koken? Het bovenste of het onderste deel?

We kunnen concluderen dat er een enorme fascinerende en deels verborgen wereld schuilgaat achter de meest simpele dingen in het leven. Er zijn aspecten van ons bestaan die veranderen als de omstandigheden juist zijn, maar een groot deel zal nog in de huidige vorm verkeren totdat de omstandigheden voor hen ook dusdanig van aard worden dat zij ook meeveranderen. Zo ook op de weide. Er zijn grassen en gewassen die al heel snel het bijltje erbij neerleggen als de temperatuur begint te dalen in het najaar. Een goed voorbeeld is de Europese Hanenpoot, deze grassoort houdt van warmere temperaturen. Weer andere gewassen zullen tot diep in de winter doorgroeien en zelfs weer gaan bloeien zoals de Vogelmuur. Er is geen vast moment te bepalen wanneer de gewassen op de weide echt klaar zijn met groeien, sommigen zullen al gestopt zijn, anderen gaan de hele winter nog door. Daarbovenop is het ene jaar het andere jaar niet en dat maakt het samenwerken met de natuur nu juist zo mooi.

Er zijn wel absolute momenten te bedenken waarbij een bepaalde soort gras stopt met groeien, maar we werken niet met één soort samen, we werken samen met een enorm complex en divers geheel. Al die losse componenten die dit geheel opmaken hebben allemaal hun eigen pieken en dalen, hun eigen voorkeuren en eisen. Het is juist zo mooi om tegelijkertijd voor het individu als voor het geheel oog te hebben want daardoor kan er eigenlijk nooit iets echt fout gaan. Elke keuze is een goede keuze, want je kunt nooit precies dezelfde keuze nog een keer maken, want volgend jaar is het weer anders. Daarbovenop is de natuur het allang alweer vergeten, want voor haar telt alleen vandaag.

Migratie, gras- en gewasgroei

We hebben er deze week toch voor gekozen om de knoop eerder door te hakken dan gedacht. Als we naar de digitale planning kijken, stond er nog een dag of acht open tot het einde van het seizoen, maar we weten zo langzamerhand dat de digitale wereld slechts een hulpmiddel is. Wij beginnen steeds meer gevoel te krijgen voor de verschillende aspecten die meespelen om te bepalen wat wel en niet te doen qua omgang met het land en de dieren. We kunnen misschien zelfs de ganzen toevoegen aan het pakket van signalen die we gebruiken uit de natuur om te bepalen of het einde van het groei- of zonneseizoen aan het naderen is. Waarom zullen de ganzen op een bepaald moment vertrekken naar het zuiden? Is het enkel vanwege de temperatuur? Of is het omdat de grassen die zij eten steeds minder mineralen en energie gaan bevatten? Wie zal het zeggen, maar ik weet zeker dat wij geen computer nodig hebben om ons te vertellen hoe de natuurlijke wereld in elkaar steekt, dat kan Moeder Aarde zelf het beste. 

Echter we zijn aangekomen op het punt dat we toch even de digitale wereld gaan gebruiken om te bepalen hoe de aankomende winterperiode gaat lopen. Dit geschiedt natuurlijk niet puur en alleen op wat we in gaan vullen in de Maankaart, maar dat zal zo wel duidelijk gaan worden. Deze graaskaart is te gebruiken voor alle oppervlakte grootte en hoeveelheid aan dieren. Wij hebben dezelfde kaart gebruikt in Amerika waar we met 300 koeien en 100 schapen op een stuk van 400 hectare hetzelfde proces doorliepen. Uiteindelijk is de basis voor eenieder hetzelfde maar heeft elke afzonderlijke locatie zo zijn of haar eigen typische kenmerken. 

Om te beginnen staan er op de website twee uitgebreide documenten die wij hebben opgesteld om je wegwijs te maken in zowel het gebruik van de Zonnekaart als van de Maankaart. Ik ga er gemakshalve even vanuit dat je bekend bent met het gebruik van één van deze kaarten want anders gaat dit namelijk een hele lange update worden. We gaan in deze update alleen uitleggen hoe wij deze winterperiode aan gaan lopen. Mochten er achteraf nog vragen zijn dan horen wij dat natuurlijk graag. 

Hierboven zien we een screenshot van de eerste twee maanden van de Maankaart zoals deze te vinden is op de website. We hebben enkel versies die werken op een Apple desk- of laptop, maar misschien is er ooit iemand zo vriendelijk om deze om te zetten naar een Windows versie. Als eerste vinden wij het handig om op het internet te zoeken naar de actuele maanstanden en de desbetreffende sterrenbeelden zodat we die in kunnen vullen in de corresponderende vakjes bovenaan de tabel. De weeknummers die we onder de dagen van de maand invullen zijn in deze kaart niet heel belangrijk, maar het kan soms een handige referentie vormen en daarom vullen wij deze ook in. Tot slot vullen we de dieren in die mee de winter ingaan in het deel “De dieren” onder “Aantal”. 

Nu zijn bijna alle parameters ingevuld en rest ons enkel nog de gegevens van het groei- of zonneseizoen over te nemen en helemaal linksboven in de blanco vakjes achter “geschat” te zetten. Deze waardes geven weer hoe elke afzonderlijke weide in combinatie met de dieren heeft gepresteerd het gehele zomerseizoen. Elk vakje, of elke weide heeft daarmee een procentuele waarde als we al deze vakjes bij elkaar optellen en dat als 100% gebruiken. Dit hoeven we niet zelf te doen, want dat zit allemaal in de tabel verwerkt. Eerst de vakjes invullen met de gegevens die bij de Zonnekaart achter “actueel” staan en dan kunnen we verder naar het einde van de tabel. 

Het grootste verschil tussen het groeiseizoen en het winterseizoen is zoals de naam al doet vermoeden, het verschil in groei. In de wintermaanden zullen de gewassen niet tot nauwelijks herstellen en hebben we eigenlijk maar één grote migratie in tegenstelling tot het groeiseizoen met meerdere migraties. In de winter dienen we dus alle gewassen die tot onze beschikking zijn, te rantsoeneren. Als je hier goed over nadenkt kom je al gauw tot de conclusie dat er in de winter veel minder dieren kunnen zijn dan in de zomer. Dat klopt voor een deel wel, maar moeder natuur heeft er vast over nagedacht, want zij is niet van menens om duizenden dieren die te maken hebben met winters, te laten verpieteren.

Op de eerste plaats kunnen de (wilde) dieren hun maag- en darmsysteem dusdanig aanpassen dat er een gevarieerder dieet kan worden verteerd. Kijk maar eens bij de herten, zij schillen de bast van bomen en eten alle knoppen en sappige takjes om toch de nodige voedingstoffen binnen te krijgen. Tevens, en wellicht het belangrijkste punt, hebben de dieren een onderhuidse vetlaag. Wij mensen lijken te zijn vergeten dat deze laag een uiterst belangrijke functie heeft. Niet alleen om je warm te houden in de koude maanden, maar er zitten zoveel voedingstoffen opgeslagen in het vet rond de organen en vlak onder de huid dat er meer dan genoeg is om een winter mee door te komen. Wat we hierbij wel goed dienen te begrijpen is dat het de bedoeling is dat er schone, diverse en gezonde voedingstoffen worden opgeslagen.

Als je een vetlaag opbouwt vanuit een hele beperkte bron van voedsel of er veel onzuiverheden danwel gifstoffen in zitten, dan is deze vetlaag veel minder bruikbaar. Het kan zelfs gevaarlijk worden omdat bij het vrijmaken van deze vetten er teveel gifstoffen tegelijk in de bloedbaan terechtkomen dat het lichaam niet snel genoeg kan ontgiften. Ja lieve mensen, de natuur heeft over alles nagedacht en zij is er niet om ons in de weg te zitten. Het euvel zit hem is het feit dat als je Goddelijke wezens (mensen) niet leert wat zij daadwerkelijk zijn, dat zij in staat zijn zichzelf in de weg te zitten en zelfs kapot te maken.

We zijn bij het einde van de maankaart aangekomen. Zoals je ziet heb ik de waarden vanuit de Zonnekaart overgenomen en in de blanco vakjes achter “geschat” gezet. Rechtsboven in de kleine tabel met “Totaal waarden” erboven zien we dat alle losse waarden van “geschat” nu zijn opgeteld (wat 100% maakt). In dezelfde tabel van “Totaal waarden” hebben we nog één vakje blanco staan waar we wat in horen te vullen. Deze waarde kun je ook terug vinden in de Zonnekaart en die staat onder één van de losse migratie tabellen. Je kunt ook een gemiddelde nemen en dan dien je de totale gezondheid van de weide te delen door het aantal migraties. Bij ons komt dit uit op 50,0. 

De volgende Tabel met “Planning” als titel is nodig om te bepalen hoe lang we in elke weide kunnen blijven. We zien daar drie blanco, dus in te vullen, vakjes. In het eerste vakje staat de datum van de eerste dag waarop de Maankaart ingaat. In dit geval is het 16-10-2020. Het volgende vakje is de eerste datum dat er weer gras- en gewasgroei te verwachten is in het volgende voorjaar. Die hebben wij op 31-03-2021 gezet. Om er zeker van te zijn dat er niet, vanwege een strenge winter of een droog voorjaar, te weinig gewassen staan, bouwen we als het ware een soort van reserve in. Dit doen we niet door een heel stuk van de weide buiten beschouwing te laten, maar door deze juist bij de wintermigratie te betrekken en uit te smeren over de totale hoeveelheid aan dagen. Het is verstandig om minimaal twee weken uit te trekken voor het geval dat, maar meer dagen of weken mag natuurlijk ook als je denkt/voelt dat dit wel eens nodig kan gaan zijn. Liever mee verlegen als om verlegen. Wij hebben de reserve op 15 dagen gezet wat in totaal uitkomt op 181 dagen. Dat betekent dat we op 16-04-2021 langzaam kunnen gaan starten met de eerste migratie van volgend voorjaar. 

Rest het uitleggen van de tabel genaamd “Bijvoeren”. Je ziet in deze tabel goed wat het teveel aan dieren is, gezien het feit dat er geen gewassen meer teruggroeien in de winter. Wij hebben er deze winter voor gekozen om vier varkens mee te nemen, wat neerkomt op de een waarde van 0,7. Ik weet dat het niet leuk is om over levende wezens te praten in de trant van nummers, maar het heeft in deze een functie. Gezien de 181 dagen die we plannen voor de winter kunnen we globaal gezegd 0,3 dieren voeden van enkel de gewassen op de weide. Dat wil zeggen dat we 0,4 tekort komen. We weten dat het interen op de spek- of vetlaag een positief natuurlijk proces is en dat willen we zeker niet verstoren, maar om er zeker van te zijn dat het niet doorslaat (zeker voor de mamma’s die in de lente nieuw leven ter aarde gaan brengen) is het verstandig om een reserve te hebben aan hooi of andere natuurlijke voedingsbronnen. Wij hebben het geluk dat wij hooi kunnen kopen bij Klaas, want het stuk waar het hooi vanaf komt, heeft enorm veel kruiden, bloemen en klaversoorten waardoor het een hele diverse voedingsbron is met veel zaad dat onze weides ook kan verbeteren. 

Het lege vakje naast het vakje waar we de 0,7 ingevuld hebben, is daar om het aantal kilo’s in te vullen die er nodig zijn om de dieren enkel op die voedingsbron de winter door te laten komen. Dit wordt vervolgens omgerekend in de tabel en daar kunnen we zien dat we iets meer dan 12 kilo per dag hooi bij dienen te voeren. Voor de gehele winter komt dit neer op ongeveer 2 ton hooi, wat betekent dat wij 8 x 300 kg balen hooi bij Klaas gaan bestellen. Meestal doen we wel wat meer, want soms zit er iets in het hooi dat de dieren niet lekker vinden. Ook strooien wij elk jaar minstens 2 ton hooi op de weides om het bodemleven te assisteren en een fijnere strooisellaag te creëren. 

In het midden van de tabel screenshot zien we de kolom “Graasdagen gepland” staan. Dit zijn de dagen die aan de hand van de gegevens ingevuld bij geschat, zijn berekend. Daarnaast hebben we nog een blanco kolom en dat is de kolom vanwaaruit we de gehele winter gaan plannen. De blanco kolom is daar om een oordeel te vellen over de staat van de weides, gebaseerd op wat we kunnen zien, horen, voelen, ruiken en proeven. Oftewel de biologische supercomputer die in en om ons heen verborgen zit. Dit is de belangrijkste schakel en hier dient de meeste tijd en aandacht naar te gaan. Des te sneller we deze supercomputer kunnen programmeren en onszelf dusdanig in tune te brengen met alle informatie die de natuur met ons probeert te delen, des te sneller hebben we geen normale computers meer nodig.  

Als we de ronde over de weides hebben gemaakt, vullen we de definitieve dagen in en zetten we daarmee de planning daadwerkelijk uit. 

Door de corresponderende hoeveelheid vakjes grijs te kleuren krijgen we de uiteindelijke planning in de kalender en zien we dat we in dit geval tot en met 27 november op de weide 1D blijven om vervolgens naar weide 2 te gaan. De eerste drie vakjes (lees: dagen) in weide 1D zijn al oranje gekleurd. Wij kiezen ervoor om twee keer per dag een nieuw stukje van de weide te geven wat neerkomt voor weide 1D op 86 losse stroken aan weide. Dit wordt ook wel “Strip-Grazing” genoemd. Je kunt dus ook alle vakjes bij elkaar voegen en er een 43 in zetten, of het opdelen in weken met een 7 erin. Zolang het aantal dagen maar klopt met het aantal dat de dieren daadwerkelijk in die weide zijn geweest. 

Wij willen jullie een hele goede winter wensen en hopen dat de informatie die we delen iets mag bijdragen aan de manier waarop jij met jouw omgeving en de dieren samenwerkt.  

De flora 

Op alle fronten, op alle niveaus’s en in alle lagen van ons bestaan maken we dit soort processen mee. De creatie heeft voor ons kleine broodkruimels achtergelaten die ons helpen om de beweging van de pendule naar de ene kant te overbruggen met de wetenschap dat de pendule ooit weer de andere kant op zal bewegen. Het is niet zozeer een blind vertrouwen als je het kunt zien, hoe klein het broodkruimeltje dan ook is, dat er een andere periode aan zal gaan breken. Het is een vertrouwen dat gebaseerd is op kennis die naar mate je meer ervaring krijgt in het zien van de broodkruimels jouw interne kompas doet sterken. We hebben zoveel spreekwoorden en gezegdes die dit ons vertellen. 

“ Er is altijd licht aan het eind van de tunnel ”

“ Na regen komt zonneschijn ” 

Dit zijn niet zomaar een aantal bijeen geraapte woorden om onszelf door wisselende perioden heen te slepen. Dit zijn herinneringen van onze voorouders die ons een diep gevoel van vertrouwen horen te geven. Met vertrouwen (en zo is het eigenlijk met alles) komt verantwoordelijkheid. We horen zelf op zoek te gaan naar de broodkruimels als we even het vertrouwen verloren zijn en bijvoorbeeld in een herfstdepressie geraken. Ook vind ik het mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat jij vertrouwen hebt. Wat hebben we uiteindelijk als we geen vertrouwen hebben? Let goed op, vertrouwen is niet geloven. Zelfs in de bijbel staat dat je niet in God hoeft te geloven. Er staat namelijk “have Faith” = heb vertrouwen. Mooi, hoe een polletje groene sprietjes dit soort gedachtes op kunnen wekken.

De dieren waar wij mee samenwerken

Als de eikels op zijn dan zijn de varkens aardig wat kilo’s zwaarder geworden door de overvloed aan zetmeel in de eikels waardoor ze een mooie reserve aan hebben gelegd. Als dat moment eenmaal aangebroken is en de varkens overgaan op twee keer per dag een strook van de weide aangevuld met hooi, dan start er een periode dat ze heel even chagrijnig zijn. Na de overvloed aan zetmeel, is het even afkicken voor ze. Gelukkig heeft de Creator zo een fantastisch systeem gecreëerd waardoor na deze periode van ongeveer zeven dagen hun lichaam langzaam maar zeker omschakelt naar het verbranden van vetten.

Ook wij hebben dit proces in ons lichaam, want het is hèt overlevingsmechanisme (voor het gebrek aan een beter woord) waardoor zoogdieren hun eigen vet kunnen verbranden om zichzelf te voorzien van energie. Dit proces wordt ook wel ketose genoemd en tegenwoordig zijn er ook aardig wat medemensen die dit natuurlijke proces gebruiken om een teveel aan lichaamsvet te verbranden. Vroeger was het niet anders en gebruikten wij dit proces allemaal en het heeft zoals ik al eens eerder heb uitgelegd ook veel andere functies waaronder het detoxen van het lichaam. Hoe meer ik leer over dit soort processen, hoe meer ik de creatie kan appreciëren. Het biologische leven is heel goed in elkaar gezet en het ondersteunt ons op zoveel verschillende manieren waardoor het nagenoeg onmogelijk is om ziek te worden. Heel erg raar dat we tegenwoordig zoveel zieke medemensen onder ons hebben. 

Ook de kippen ondergaan een moment van omschakeling waarbij zij van een dieet van voornamelijk insecten overgaan op zaadjes. Ze krijgen van ons het hele jaar door een zelf samengesteld mengsel van granen en zaden, maar in de winter gaat de hoeveelheid iets omhoog en verandert de samenstelling om ze beter te assisteren. Zeker de kuikens van dit jaar zijn nog niet helemaal volgroeid dus zij hebben nog wat extra voeding nodig om op gewicht te komen voordat de winter zijn intrede doet. We hebben het verrijdbare kippenhok “De kippentractor” in de winteruitvoering gebracht. Dit betekent dat zij een extra zeil achterop het hok hebben gekregen waardoor er op de hoogte waar zij slapen minder trek van wind door het hok kan. De combinatie van natte kippen (want dan worden de veren minder fluffie) en een koude winterse wind, kan ervoor zorgen dat de kippen teveel afkoelen en dan kunnen er allerhande complicaties optreden. Wij weten niet of het extra zeil werkt, want we hebben het nog nooit zonder geprobeerd, maar we hebben in deze configuratie nog nooit problemen gehad met de kippen in een semi “wilde” setting, waarbij zij anders dan het verrijdbare hok en wat extra zaadjes zichzelf dienen te redden. 

Als laatste zijn er de honingbijen die we nog even in de gaten houden zo aan het einde van het jaar. We zien de honingbijen nog steeds vliegen op het warmste punt van de dag dus we wachten nog even met het inwinteren, zoals dat heet. Bij een reguliere imker betekent dat de honing wegnemen en vervangen met suikerwater en bij ons betekent het dit jaar dat we geen honing hebben want de bijen hebben genoeg voor zichzelf en niets extra’s wat wij eventueel zouden kunnen gebruiken. Voor de rest impliceert het inwinteren van de honingbijen niet zoveel in onze set-up anders dan kijken of hun holte er goed bij staat. Wij hebben een protocol waarbij we de honingbijen bijna lijken te vergeten, maar dan in een positief aspect. Uiteraard kijken we elke dag even hoe druk het is voor de holte, maar we behandelen ze alsof ze in een wilde situatie verkeren en laten ze daarom nagenoeg het gehele jaar met rust. Het enige wat we dit jaar gedaan hebben is de onderste bak vervangen omdat deze wat vochtig geworden was en dat duurde bij elkaar nog geen drie minuten zodat de bijen er geen erg in hebben gehad.

Alles bij elkaar zijn we helemaal klaar voor het winter en dat beloofd weer een fantastisch deel van het jaar te gaan worden. 

De wilde dieren waar wij mee samenwerken

Ook voor onze wilde vriendjes breekt er een periode aan waarin er meer van ze gevraagd wordt. Zeker voor de mannetjes Edelherten is de periode na de bronst een belangrijke periode. Gedurende de bronst hebben zij geen tijd om te eten want er zijn belangrijkere dingen. Zij hebben maar één kans en als je dan liever sappige grassprietjes gaat knabbelen dan is er geen voortplanting. Na ongeveer een maand van vasten en soms vechten, zijn de mannetjes Edelherten aardig wat kilo’s afgevallen en deze proberen ze voor de winter komt aan te vullen. Het mannetje die bij ons op de weide loopt heeft het slim bekeken dit jaar. Door bij ons te blijven samen met vier volwassen hindes, twee kalfjes van vorig jaar en vier kalfjes van dit jaar, heeft hij niet echt zijn best te hoeven doen om zijn dames te verdedigen. We hebben wel op een plek in het bos een aardige woestenij aangetroffen wat op het eerste gezicht leek alsof twee mannetjes Edelherten elkaar te lijf waren gegaan. Na inspectie kregen we toch het idee dat het iets met de Dassen te maken kon hebben. We vonden namelijk een aantal plukken witte haren. Dassen hebben natuurlijk prachtige witte vlekken, maar de Edelherten hebben witte haren op hun achterkant.

Wij zijn geen experts van haren op hertenbillen dus we weten niet helemaal zeker wie er voor deze ravage verantwoordelijk is. Het lijkt erop dat niemand gewond is geraakt anders dan de jonge boompjes die links en rechts zijn gesneuveld en de oude hopen mos die wat anders gerangschikt zijn. Anders dan de herten zullen de dassen zich op gaan maken voor een lang verblijf in hun burcht. Na hun laatste uitspatting op het veld van begin vorige week hebben ze zich verplaatst naar de hoofdburcht. Alle losse of vluchtburchten zien er niet meer actief uit. Dit is nu goed te zien omdat de verstoring van de gevallen blaadjes van de bomen ons een indicatie geven of de ingangen van de burchten gebruikt worden. Wij hebben drie van deze vluchtburchten op het stuk grond waar wij mee samenwerken en in de buurt zijn er nog een stuk of vijf. De hoofdburcht zit een meter of driehonderd verderop in het bos en die kunnen we beter een Dassen-nederzetting noemen. Een prachtig complex die al meerdere jaren oud oogt.

Wat ik vooral mooi vind van de herfst en winter is dat het niet alleen bij mensen, maar ook bij de dieren zorgt voor verbroedering. De kippen en de varkens zoeken elkaars warmte op. Afgelopen winter kwamen we regelmatig aan op het veld waarbij de kippen bij de varkens in hun nest wachten op onze komst. Ook de wilde vogels vinden het minder erg als er soortgenoten dichterbij komen. De Merels samen met Holenduiven en Vinken op de bosbodem op zoek naar zaadjes. De Pimpelmezen, Koolmezen, Kuifmezen, Glanskopjes en de Boomklever hangend aan de voerdispenser. Zoals altijd zijn er eigenwijsjes die het op zich wel gezellig vinden, maar graag op zichzelf blijven zoals het Roodborstje en de Boomkruiper. De zomer is de eerste korte inademing van moeder natuur en de winter is de lange en diepe inademing die al haar creaties weer wat dichter bij elkaar en tot elkaar laat komen. Een heel belangrijk deel van het jaar en wij gaan er zoals elk jaar van genieten. 

Niet natuurlijke invloeden  

Hier alvast een inkijkje in het overzicht dat we maken voor wat betreft de onregelmatigheden die zich boven onze hoofden afspeelt. Nog niet helemaal af en compleet, maar het geeft alvast een kleine impressie hoe de zaken ervoor staan. Het blijft surreëel, dat er iets gebeurt in ons gezamenlijk luchtruim waar weinig tot niets over te horen is in wat men tegenwoordig nog de media noemt. We weten dat er een einde komt aan dat tijdperk want zelfs de kranten zijn gestopt met het openbaar maken van hun cijfers omtrent de afname van hun bladen.

Het is bijzonder om te zien dat, voor de data die nu in de tabel zijn ingevoerd, er op 48% van de in totaal 180 dagen er duidelijk chemtrails te zien waren in ons luchtruim. Dat kan alleen maar meer worden als ik de dagen waarin het te bewolkt was, heb nagelopen middels de satellietbeelden. Ook is het bijzonder dat van dezelfde 180 dagen er maar 45 echt helemaal “schoon” waren. Dat betekent dat we bijna dubbel zoveel dagen erbij hebben gekregen waarbij de lucht niet compleet blauw was. Ik denk dat we met toenemende mate kunnen zeggen dat er daadwerkelijk iets bijzonders gebeurt boven onze hoofden en het gaat niet, zoals in de “media” wordt gezegd, om uiterst bijzondere omstandigheden waarbij de “condens”strepen van de vliegtuigen mogelijk zijn. In bijna de helft van alle dagen tot nu toe ingevoerd was er dus een uiterst bijzondere samenloop van omstandigheden als we uitgaan van hetgeen de media ons doet geloven. Dat is in mijn ogen toch echt vreemd.

Hiermee kunnen we ook zien hoeveel medemensen nog gebruik maken van deze bronnen van “informatie”. Als de “media” daadwerkelijk goed verslag zou doen, gebaseerd op gedegen onderzoek, dan hadden zij minstens net zulke cijfers kunnen publiceren zoals die hierboven in de tabel. Wij doen dit allemaal naast alle leuke en positieve projecten die wij het liefste ondernemen. De medemensen die er hun beroep van gemaakt hebben ons allen te informeren en daar ook daadwerkelijk voor betaald krijgen, komen weg met het in een hokje te plaatsen tezamen met allerlei andere complotten. Het vervelende voor hen is dat er meer en meer medemensen zelf onderzoek doen en laten zien dat er wat verbogen wordt of dat er zelfs glashard over gelogen wordt. Ik heb eigenlijk een beetje medelijden met journalisten want zij hebben geen idee dat zij juist diegene zijn die aan complotten doen, want een complot is gebaseerd op aannames en halve waarheden daartegen is de data hierboven in de tabel gebaseerd op empirisch onderzoek wat iedereen zelf kan doen en kan controleren. Wie is er dan daadwerkelijk de boel aan het belazeren?

Gek hè? Dat we in zo’n tijd leven, waarin we weer worden gedwongen om zelf uit te zoeken of iets wel of niet klopt. Dat we in een tijd leven dat alle instanties die decennia lang ons vertrouwen hadden, dit vertrouwen lijken te beschamen. Het positieve is dat wij weer op zoek mogen gaan naar de waarheid, het negatieve is dat er voor sommige medemensen een vervelende situatie ontstaat, waarin zij dienen toe te geven dat er echt zoiets bestaat als georganiseerde misdaad tegen de mensheid en dat zij daar zelf al die tijd in geloofd en aan meegewerkt hebben. Ik ben van mening dat er heel veel medemensen onze hulp nodig zullen hebben de aankomende jaren en dat er een klein deel niet opgewassen is tegen deze grootse openbaring. Ik zie het een beetje als met Sinterklaas. Bij ons in de familie was er maar één van de drie kinderen die echt heel boos en verdrietig was toen het moment daar was en verteld werd dat Sinterklaas niet bestond. Ik heb dat overigens als iets heel positiefs gezien, want dat zijn misschien wel de medemensen die correct reageren op zo een enorme leugen waar ze jou al die tijd in lieten geloven. Uiteindelijk kwam het wel goed en dat geeft hoop voor die medemensen die misschien wel heel puur zijn en veel last gaan hebben van het aan het licht komen van een leugen die vele malen groter is dan die van Sinterklaas. 

Afsluitende gedachte 

Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde en dat is een manier van leven waarbij de waarheid, eerlijkheid en liefde hoog in het vaandel staat. Net als met alle andere aspecten van ons bestaan. Een cirkel is een cirkel, een figuur waarbij alle lengtes van het centrum naar de omtrek hetzelfde is, want anders is het geen cirkel. Waar een gelijkbenige driehoek een gelijkbenige driehoek is, want er is maar één figuur mogelijk waarbij alle benen gelijk zijn en uitkomen in drie punten. Waar het woord Liefde ook alleen maar zo kan worden geschreven en niet anders. Waar 1 + 1 altijd 2 en niet 3 is.

In de natuur is er maar één waarheid, hier hoeven geen eindeloze oorlogen over te worden uitgevochten, geen ellenlange discussie aan te worden gewijd, want het is nu eenmaal zo. We leven nog even in de periode waarin dit soort perfecties niet worden herkend en wie dat durft te ontkennen heeft nog nooit goed genoeg om zich heen gekeken. Er is in de recente geschiedenis nog nooit zoveel onenigheid geweest over van alles, terwijl het eigenlijk juist zo simpel is, 1 + 1 = 2. Hoe dat dan kan hoor ik je denken? Dat kan omdat wij kunnen geloven. Wij kunnen zo stellig geloven, dat het mogelijk is je hele leven te leven en zeker denken te weten dat hetgeen je geleerd wordt, juist en correct is.

Het wordt allemaal zo duidelijk wanneer je de techniek snapt die nodig is om een geloof te creëren. Een belangrijk punt daarin is dat de leugen, of het geloof, heel dicht tegen de waarheid aan dient te zitten of een aantal waarheden dient te bevatten om als een soort van raamwerk te dienen om de leugens bij elkaar te houden. Sinds de tweede wereldoorlog en de experimenten die er zijn uitgevoerd om de menselijke psyche te ontrafelen, zijn er nog veel meer wapens of middelen aan het arsenaal toegevoegd om waarheden te verpakken als leugens waarbij je daadwerkelijk gelooft dat een onwaarheid toch waar is. Angst is zo een middel, maar ook trauma’s, beelden, geluiden en kleuren. Ik zeg het toch nog maar een keer, 1 + 1 is altijd 2.

Je kunt het uiteraard heel complex maken waarbij je een meterslange formule op een bord kalkt en daarmee probeert te laten zien dat jij iets weet wat iemand anders niet kan weten, maar zo werkt het helaas niet in de echte wereld. Iedereen kan en hoort alles te kunnen weten in de wereld die er in de eerste instantie voor ons gecreëerd is. Op de platte aarde of de overlay die nu over dit originele bestaan ligt kun je zoveel aanpassingen maken en complexiteiten creëren dat het de schijn heeft van iets goeds. Gelukkig kun je zo’n systeem heel snel onderkennen want in zo’n systeem moet het ook steeds complexer worden om juist die fictie in stand te kunnen houden.

Echte manieren van samenleven en dat zijn precies dezelfde facetten als die van de fictieve wereld, zijn voor alles en iedereen direct te begrijpen want het zijn voortvloeisels van een natuurlijk principe. Je hoeft niemand te vertellen of er iets heel complex van te maken dat water naar beneden loopt. Je hoeft geen ingewikkelde technologie te ontwikkelen om een voertuig voort te stuwen, want het is helemaal niet nodig. Het heeft er de schijn van dat het iets heel ingewikkelds en daarmee iets hoogstaands is maar het heeft vrij weinig met de echte wereld te maken. Het mag misschien wel werken, maar er zijn meer nadelen dan voordelen en dat is niet de manier waarop de natuur iets doet. Voortstuwende techniek kan zo simpel zijn dat het voor elke leek duidelijk is hoe en waarom het zo werkt. 

Deze tijd zit eraan te komen en wij hebben kennelijk kaartjes gekregen om vooraan te mogen zitten in het spektakel dat zich op dit moment voltrekt op onze aarde. Als iedereen deze kaartjes had gekregen, dan waren er geen acteurs meer over die meespeelden om het voor ons aantrekkelijk te maken om naar te kijken. Uiteindelijk zijn we allemaal acteurs natuurlijk, maar soms mag je net even een andere rol aannemen, of een pauze genieten, zodat je niet daadwerkelijk het script aan het volgen bent, maar wel meeleest en je soms laat verassen door een improvisatie. 

De natuur gaat nu een periode van rust in. De dagen gaan steeds meer op elkaar lijken dus is er niet veel om over te schrijven en zullen wij ons de aankomende maanden gaan storten op andere mooie aspecten van ons bestaan. Er zijn projecten genoeg en we hopen dat er steeds meer mensen naar voren komen waarmee we dit soort projecten samen kunnen gaan doen. Daar is het wachten eigenlijk op, want die honderduizenden medemensen die nu over het algemeen op zichzelf werken, kunnen al samenwerkend heel snel iets veel mooiers creëren. Die tijd komt eraan en tot die tijd komt is het nu ook nog leuk zo. 

De onderwerpen waar we de wintermaanden mee gaan overbruggen zijn de volgende:

Wat is nu precies onze “plaats” in de “maatschappij” ? 

Dit onderwerp gaat over iets waar ik een aantal weken geleden mee in aanraking kwam. Er zijn op dit moment ontzettend veel medemensen van over de gehele wereld bezig met het proberen te begrijpen hoe onze samenleving nu precies werkt. De focus ligt voornamelijk op wat onze rechten nu precies zijn en waarom deze zo makkelijk aan de kant gezet kunnen worden en natuurlijk de oplossing daarvoor naar boven te krijgen. Een klein voorbeeld vanuit Australië. Daar is een clubje medemensen dusdanig ver met deze vraagstukken uit te pluizen dat zij erachter zijn gekomen dat er bijvoorbeeld twee geboortecertificaten zijn. Dan kan je denken hoe dan? Vervolgens komt natuurlijk de vraag waarvoor in hemelsnaam? Precies, een eigenaardige situatie en het heeft alles te maken met de manier waarop jij behandeld mag worden door de staat. Ik heb tot op heden kunnen uitvinden dat wij in Nederland (niet in Holtland natuurlijk) ook twee certificaten schijnen te hebben als we wikipedia mogen geloven. Ik heb sterk het idee dat we hier iets enorm groots aan het opgraven zijn en ik wilde vroeger altijd al archeoloog worden dus dan kan ik die droom ook nog waar maken door verder te gaan graven de aankomende maanden. 

Wil je hier meer over weten dan kan ik je van harte deze twee You-Tube kanalen aanbevelen:

• The Glossa Channel https://www.youtube.com/channel/UCE6Cu2nI37rP_0U1TQsCjUg
• The Justinian Deception https://www.youtube.com/c/JustinianDeception/videos?view=0&sort=dd&flow=grid

Philosophia Hermetica

Ik lees al een tijdje de boeken van A.S. Raleigh, maar ik ben er nog niet aan toegekomen om deze informatie compleet eigen te maken door er een uittreksel van te maken. Ik heb van Johan Oldenkamp geleerd dat het goed kan werken om een specifiek onderwerp uit te diepen tot je op het punt komt dat je de in’s en out’s zo goed kent dat je het in je eigen woorden kunt navertellen. Daar valt wel wat voor te zeggen en het is iets wat ik voorheen ook altijd deed. Dan was ik soms weken achtereen helemaal verstopt in mijn eigen wereld om als het ware het onderwerp te worden om er helemaal in op te kunnen gaan. Ik denk dat ik mezelf dit jaar niet de tijd heb gegund om dit weer eens te gaan ondernemen dus dat ga ik nu wel doen. Deze boeken hebben veel raakvlakken met wat er staat te gebeuren in het rijk wat wij de aarde noemen dat de informatie die niet alleen uit de tekst zelf, maar ook tussen de regels door kan worden verkregen ons een hoop vertrouwen kan geven. Ik werd na het lezen van de boeken in ieder geval heel erg rustig en ik heb veel momenten gehad van “zie je wel” en “ahhhh, dat is wat er is gebeurd”. 

Uitbreiding voor het delen van informatie

Ik twijfel nog of we niet iets met beeld willen gaan doen. Daarmee bedoel ik naast de geschreven stukjes ook video’s te gaan maken. Het lijkt me erg leuk, maar ik weet ook hoeveel tijd daarin gaat zitten. Aan de andere kant wordt je er vanzelf steeds handiger in en die gedachte helpt om misschien wel deze winter te gaan gebruiken om eens wat te gaan stoeien met het maken van filmpjes. 

Kortom, genoeg te doen, te leren en te proberen! Uiteraard blijven we tweemaal daags naar de beestjes gaan en houden we alle leuke en bijzondere momenten bij voor een tussentijdse update. We zullen aan het einde van het jaar een update geven voor wat betreft de ervaringen van het resterende deel van het jaar en dan zullen we ergens in februari wel weer in de lucht komen omdat we dan biggen verwachten. Eind maart zullen de wekelijkse updates weer starten want dan valt er steeds meer te beleven in de natuur.