Holtland Homestead Natuur Update 16 (14 t/m 20 sept 2020)

Natuur Update 16: 14-09-20 t/m 20-09-20

Algemeen

Ik denk dat we de laatste echte tropische dagen achter ons gelaten hebben. Het kwik kwam bij ons op dinsdag boven de 34 °C uit en dat was toch nog een aardige verassing.  

Na een redelijk lange periode van een relatief constante temperatuur zien we rond veertien en vijftien september de piek, die zo snel als dat hij kwam ook weer verdween. Uiteraard hebben niet alleen wij, maar ook menige vlinders en andere insecten genoten van de voorlopig laatste warme dagen van het jaar. Nu kunnen we ons gaan opmaken voor de herfst en alle mooie facetten die daar bij komen kijken. We zijn al begonnen met het oogsten van zaden van de wilde planten die we graag willen herintroduceren volgend jaar. Ook staan de eerste stekken alweer in de potjes. We hebben de wilde aalbes struiken die we hier in de buurt hebben gevonden gestekt en nog een aantal uitlopers van de rozenstruiken.

Elk seizoen heeft zo haar klusjes en dat vinden wij het fijne van het leven met de seizoenen. Er ligt als het ware een jaarlijkse agenda voor je klaar. Precies afgestemd op de tijd van het jaar, want het heeft over het algemeen geen zin om te zaaien in de winter en te oogsten in het voorjaar. Dit gaat veel verder dan enkel samenleven met de natuur, maar het vormt de diepe verbinding die wij allen met het land hebben. Deze verbinding staat ook gelijk aan de natuurlijke geboorterechten die wij allen hebben, waarvan wij nu niet meer snappen dat die bestaan. Koppel je jezelf los van de natuur en haar wetten, dan zijn er medemensen die maar al te graag hun systeem met hun wetten aan je willen slijten. Wij hebben gekozen en die keus is eigenlijk heel makkelijk. Voor diegene die oren hebben om te horen en ogen om te zien, weten waar dit over gaat. 

Migratie, gras- en gewasgroei

De keus om nog een extra week aan de geplande migratie (M3) te plakken is verstandig gebleken. Sinds de warme periode van halverwege augustus hebben we bij elkaar iets meer dan 3 cm grasgroei kunnen meten. De gemiddelde lengte van de gewassen ligt zo rond de 15 cm en dat komt aardig in de buurt van het punt waar we kunnen zeggen dat de gewassen volledig hersteld zijn. Het plan is dat we over twee dagen deze weide gaan verlaten en dan overgaan op de volgende migratie die ons naar het einde van dit groeiseizoen zal gaan brengen.

Vorig jaar hebben we het einde van dit groei of zonneseizoen op 15 oktober gezet. De gewassen waren nagenoeg gestopt met groeien, tevens waren we ook net op het einde van de toenmalig geplande migratie gekomen waardoor we besloten over te stappen op het winter graasprogramma en daarmee het einde van de zonnekaart en de start van de maankaart. Wil je daar meer over leren klik dan op deze link, die stuurt je door naar de twee stukken die we daar aan gewijd hebben. Ook zullen we in 2021 zoals het er nu naar uitziet, gaan starten met een Grazingschool, waarmee we eenieder die graag wil leren over hetgeen wij migratie noemen en alle aspecten die daarmee samengaan, willen samenbrengen. 

Rekening houdend met het einde van het seizoen in 2019 hebben we  nog vier weken te gaan en het lijkt erop dat de gewassen zelfs nog iets sneller groeien dus dat beloofd wat voor de aankomende weken. Volgende week zullen we wat dieper ingaan op het proces wat Stockpiling wordt genoemd, of vertaald naar het Nederlands: het Hamsteren. Omdat we de dieren het gehele jaar rond willen laten samenleven met de natuur zijn er een aantal zaken waar we rekening mee dienen te houden.

De flora

De aanloop naar de herfst brengt ons ook bij de periode waarin allerhande vruchtproducerende gewassen op hun climax zitten voor wat betreft de rijping van deze vruchten. Voor alle fauna inclusief de mensen die zich ophouden in gebieden waar er daadwerkelijk een winter is, is deze tijd van het jaar echt een cadeautje. In mijn ogen is dit een moment waar we herinnerd worden aan het feit dat die of hetgeen de natuurlijke wereld uitgedacht heeft, echt het beste met iedereen voorheeft. Als het werkelijk zo een slechte bedoening was hier op aarde, wat het nu soms wel lijkt, dan waren er geen miljoenen vruchten in de vorm van bessen, steenvruchten en noten die op perfecte rijping zijn zo vlak voor de wintermaanden. Er zijn veel dieren die mede door deze overvloed de kans krijgen een reserve aan te leggen om zo de winter door te komen.  

• 

• 

De cirkel is bijna weer rond en de natuur laat ons wederom zien dat deze manier van samenleven en samenwerken ook tot de opties behoord. Een prachtige rondgang die we allemaal kennen als de cirkel des levens. De grote cirkels die de planeten om de zon maken, de cirkel die de aarde om haar eigen as maakt en de gewassen die bloeien en vrucht dragen. Zij zijn allen met elkaar verbonden, van de enkele levende cel, tot het centrum van het universum. Bijzonder toch dat we dat allemaal uit een dassen drol kunnen halen? 

De dieren waar wij mee samenwerken

Het blijft een mooi schouwspel om naar te kijken. Tevreden diertjes in een relatief natuurlijke setting. Het mooie van deze setting is dat de dieren ook de kans hebben zich te gedragen zoals zij dat het liefste zouden doen. De kippen blijven aardig dicht tegen de bosrand aanplakken. We hebben elk jaar meer bomen op de weides geplant om te zorgen dat er meer schuilplekken voor ze zijn zodat zij ook de rest van de weide verbeteren met hun kippengedrag. We zien namelijk heel goed wat de invloed van grondvogels is op hun omgeving. De bosranden, de plek waar de kippen graag rondhangen, worden elke migratie bewerkt door middel van het krabben van de kippen. Dit is wat zij heel graag lijken te doen. De jonge kuikens, zo jong als twee weken oud, maken reeds deze bewegingen maar dat is puur nog voor de show. Als zij eenmaal grote kippen zijn, hebben die scherpe nagels pas echt effect en dat is zeer zeker te merken. Het voordeel van migreren is dat deze plekken vervolgens een lange rustperiode hebben waardoor hetgeen zij opengekrabd hebben, kan herstellen. Bij de grote kippenhouders hier in de buurt, waar de kippen tegenwoordig ook buiten (moeten) lopen, ziet het eruit als een oorlogsgebied. Ik wil niets negatiefs zeggen over deze vorm van met dieren samenwerken, maar er is een duidelijk onderscheid te onderkennen.

De varkens zijn op dit moment druk met de eikels in het bos en de bosrand op te sporen. Zij gaan daarna een stuk verder de weide op waardoor de impact of de verstoring van de bodem en de gewassen zich uiteindelijk over het gehele oppervlak uitspreid. De schapen liepen het liefste op de weide en gingen soms het bos in om te slapen/rumineren of wat sappige blaadjes van de bomen te knabbelen. Elke diersoort heeft zo zijn of haar voorkeuren waardoor een perfect samenwerkend overlappend geheel ontstaat. Het werkt allemaal complimenteus en harmonisch, waar wij echt van kunnen genieten.

Het is eigenlijk heel simpel, er is in harmonie met de natuur geen reden tot debatteren over stikstof of CO2, alles werkt zoals het werkt. Er kunnen niet meer dieren zijn dan er eten of schuilplekken zijn. Op deze manier zijn er nooit meer uitwerpselen dan dat het land kan verwerken. Zonder gifstoffen zitten er veel meer mestkevers, wormen en dergelijke op en in de bodem waardoor de uitwerpselen binnen enkele weken niet meer te herkennen zijn. Met het plattrappen van de gewassen komt er steeds meer organisch materiaal op en uiteindelijk in de bodem. Organisch materiaal = Koolstof, dus slaan we elk jaar Koolstof op in de bodem dat heel langzaam verteerd. Ik weet niet of je onlangs de oogst van het mais hebt gezien? Daar zie je de stofwolken veroorzaakt door het zware materieel honderden meters over het land waaien. Hier wordt geen organisch materiaal neergelegd, daar kan dus ook geen Koolstof worden opgeslagen, sterker nog, daar waait het letterlijk de grond uit. Ik wil wederom niets negatiefs zeggen over die medemensen, ik begrijp hun situatie, maar ik hoop dat het duidelijk wordt dat deze zogenaamde problemen niet opgelost kunnen worden door de boeren van hun land te jagen met allerhande drogredenen of duizenden miljarden te besteden om geen CO2 meer uit te stoten.

In een harmonisch systeem zijn al dit soort discussies en rariteiten niet aan de orde. Dan hoor je nog wel eens dat onze manier van “boeren” of “natuurbeheer” niet economisch haalbaar is. Dan vergeten deze mensen soms te begrijpen dat de reden dat het niet haalbaar is, is omdat de huidige economie daar geen brood in ziet. Zij verdienen aan alle kanten, aan de problemen en aan de geboden oplossingen. Kijk bijvoorbeeld naar Tesla, Uber en al deze startups die jaren achter elkaar in de rode cijfers zitten. Dit kan wel? Miljarden in het rood staan maar overeind blijven en zelfs groeien? In dit soort projecten ziet de huidige economie wel brood. Niet in gewone gezonde en een fijne manier van met elkaar en de omgeving omgaan, maar in nog meer technologie, want dat gaat zeker de nieuwe oplossing brengen. Hoe lang horen we dat verhaal nu al? Hoeveel van onze opa’s en oma’s hebben al eens geloofd in dit verhaal? Gaan wij daar nu eindelijk een eind aan maken? De problemen zijn namelijk nog veel erger en nog veel complexer geworden. Wij kunnen er nog steeds wat aan doen, we zijn niet te ver afgegleden. Alle oplossingen zijn er al, maar we hebben niet geleerd om die te mogen gebruiken. Dat wil helemaal niet zeggen dat we terug hoeven naar de steentijd, maar de techniek is ons nu niet aan het helpen, ook al hebben we elkaar verteld dat het wel zo is. Zijn we te bang om toe te geven dat we hebben meegewerkt aan een probleem? Hoeft echt niet, het spreekt namelijk van karakter als we toe kunnen geven dat we misschien niet de juiste keuzes hebben gemaakt, maar dat we niet alleen voor onszelf, maar zeker voor onze kinderen een andere misschien wel betere keuze kunnen maken. 

De wilde dieren waar wij mee samenwerken 

De bronst van de Edelherten is eindelijk begonnen. Ik heb al eerder verteld over de verwachtingen en de stille hoop die wij hadden dat het clubje hindes (vier mamma’s, vier kalfjes van dit jaar en twee kalfjes van vorig jaar) die we het gehele jaar tegenkwamen op ons land ook tijdens de bronst bij ons zouden blijven. De vraag was of zij zich prettig genoeg voelden en of de omstandigheden die wij gecreëerd hebben afdoende zijn voor hen om niet naar een andere locatie te willen vertrekken om daar de bronst door te brengen. Er loopt sinds een aantal weken een man bij het clubje hindes. Het is mooie heer die voor zover wij het hebben kunnen tellen, een 16 punten gewei draagt. Dat houdt in dat hij aan beide gewei delen 8 punten heeft zitten. In de foto hierboven kunnen we duidelijk zien wat hij kan doen met dat enorme gewei. In dit geval is er weinig overgebleven van de jonge Amerikaanse Vogelkers. Het echte slijpen van het gewei, waarbij het zachte van het harde gedeelte van het gewei wordt geschraapt met behulp van bomen en takken is eigenlijk wel voorbij. Wat we in de foto zien, is het gevolg van het manse gedrag wat gepaard gaat met de periode van bronst.

Tijdens onze stage in Amerika hebben wij dit ook mogen ervaren met de koeien die al meer dan 12 jaar in een natuurlijke setting verkeren en daardoor hun natuurlijke bronstgedrag weer hebben hervonden. Het was ontzettend machtig om die grote gespierde stieren te horen burlen, een heel diep en alles penetrerend geluid. Dit ging gepaard met het schrapen van de hoeven over de grond en het maken van stierenkuilen waarin zij de hormoongedreven uitspattingen de vrije loop konden laten gaan. Het ras waar wij in Amerika met samenwerkten had geen horens, maar zij wilden nog steeds met hun hoofden over de grond schrapen alsof de horens er nog zaten. Tot echte gevechten kwam het eigenlijk nooit. Wel veel stand-off’s waarbij gekeken werd of het de moeite was over te gaan tot een lijfelijk gevecht. Dieren zijn niet dom en willen helemaal niet graag vechten om wat voor een reden dan ook. Als je gewond raakt, dan is er niemand om je te helpen en kan het zomaar eens jouw laatste gevecht zijn. De meeste confrontaties zijn al beslecht voordat ze überhaupt bij elkaar in de buurt zijn geweest. 

Ik denk niet dat we dit spektakel ook zo duidelijk en van dichtbij mee gaan maken bij de Edelherten alhier. Voorlopig zijn we tevreden met de gesneuvelde boompjes hier en daar. Vooralsnog begint het er op te lijken dat de weides waar wij even op mogen passen, geschikt zijn bevonden door zowel de vrouwtjes en het mannetje. We hebben nu al meer gekregen dan we ooit hadden durven dromen.

Niet natuurlijke invloeden  

In de printscreen van de Zonnekaart of graaskaart van dit jaar kunnen we wederom een bijzondere samenloop van omstandigheden zien. De periode vóór 11-09-20 was redelijk afwisselend qua chemtrails. Veel nullen, wat staat voor geen chemtrails, af en toe een 1 wat staat voor te bewolkt en her en der een 2 wat staat voor duidelijke chemtrails in de lucht. Van 11-09-20 t/m 20-09-20 is er een onafgebroken chemtrail reeks te zien aan de tweetjes. Wat opvalt is dat precies in die twee weken de neerslag tot nagenoeg niets terugloopt terwijl in de weken ervoor aardig wat neerslag is gevallen.

Een tweede bijkomstigheid is dat de temperaturen uit het niets serieus omhoog gaan tot boven de 35 °C. Hierdoor kwam de gemiddelde week temperatuur bijna vijf graden hoger uit dan de week ervoor. Uiteraard zijn er geen concrete aantijgingen te maken of conclusies te trekken die onomstotelijk bewijzen dat er iets gaande is. Wat ik hiermee hoop te bewerkstelligen is dat wij als Holtlanders ons gaan beseffen dat er wel degelijk iets raars aan de hand is. Ik denk niet dat we daar binnen afzienlijke tijd een antwoord op krijgen omdat dit probleem, net als alle andere problemen, aardig complex is geworden. Het is een kaartenhuis van leugens, trekken we één kaart uit dit instabiele bouwsel dan valt er een hele hoop ellende mee naar beneden.

Het gaat namelijk niet alleen om de vliegtuigmaatschapijen, maar ook om de verschillende bestuurssystemen in ons land, universiteiten, stichtingen, banken, etc. De belangen zijn inmiddels groot geworden waardoor er alles aan wordt gedaan om dit kaartenhuis van leugens overeind te houden tot en met het omkopen danwel chanteren danwel dwingen van “weer”mannen en -vrouwen om een fabeltje te vertellen op het “nieuws”. Ons voordeel is dat er op dit moment in tijd zoveel kaartenhuizen zijn gebouwd dat het bijna onmogelijk is om deze nog te beschermen tegen het instorten. De quote van Delamer Duverus uit het boek van Bill Cooper “Behold a pale horse” zegt eigenlijk alles. 

Afsluitende gedachte 

Zo, we zijn alweer aan het einde gekomen van de wekelijkse natuur update van Holtland Homestead. Ik denk dat we al genoeg punten hebben aangehaald om te overdenken. Ik ga toch nog een kleine gedachte achterlaten om de rest van de week over na te kunnen denken. Ik ga dat in ieder geval wel doen want er zijn zoveel interessante stellingen te overdenken die zeer zeker in de tijd waarin we nu leven, de overgangsperiode van de vierkant naar de cirkel, enige verduidelijking danwel inspiratie biedt voor dit soort bijzondere tijden.  

Zie hier een printscreen uit het boek “Philosofia Hermetica” van A.S. Raleigh. Op bladzijde 27 (=9) kunnen we het gedachtenspoor oppikken van Raleigh over het begrip verkrijgen hoe we kunnen onderkennen dat er iets groters is dat waakt over alles wat wij kunnen ervaren in dit “rijk der Aerde”. In de onderste paragraaf staat een manier om te onderkennen dat er zoiets bestaat als een intelligente (voor het gebrek aan een beter woord) “Creator”. Als je volgens Raleigh nog geen intuïtieve connectie hebt met de Creator, dan is een goede plek om een zoektocht te starten onze eigen natuurlijke omgeving.

Dit kan het allerkleinste bloempje zijn tot aan de planeten die we nog met het blote oog kunnen zien. Het is uiteindelijk mogelijk voor iedereen om te kunnen leren dat er groters dan wijzelf aan het werk is. Dit is precies wat wij ervaren door opnieuw de connectie met de natuur tot stand proberen te brengen. Dit is precies wat ik jullie wil laten zien aan de hand van de foto’s van de verschillende flora en hun manier van bloeien. Al deze prachtige vormen, de numerieke waardes van het aantal blaadjes aan de bloem, allemaal geordend via een vast en overal voorkomend patroon. Wie of wat is diegene die dit alles zo heeft uitgedacht? Waarom zijn er zoveel verbanden te onderkennen tussen de manier waarop de bloemblaadjes gerangschikt zijn en de baan die de planeten hebben om de zon?

Het is allemaal zo ontzettend mooi, zo complimenteus, dat het naar mijn mening niet per ongeluk of door een vorm van evolutie tot stand is gekomen. In nog geen drie jaar tijd hebben we veel geleerd over onszelf en deze “wereld”, dat we nu pas echt aan het leven zijn. Dit is vast niet het pad voor iedereen, hopelijk inspireert het iemand om ook de stappen te nemen het leven weer te gaan ervaren zoals dat ook mogelijk is.