Natuur Update 10: 08-06-20 t/m 14-06-20

Algemeen

De weides beginnen langzaam weer tot leven te komen. De neerslag van afgelopen weken was echt precies op het juiste moment. We hielden de groei van de gewassen wel bij maar er verdween langzaam meer, door het gebrek aan vocht en de intense hitte, dan dat er bijgroeide op de plekken die wat meer schaduw hebben. Vorige week kregen we al 27,7mm en deze week nog eens 28,2mm regen. We hebben zelfs in één nacht meer regen gehad dan in de hele voorgaande maand bij elkaar. Echt een feest en dat hebben we dan ook gevierd. Heerlijk in de badkleding in de warme regen gestaan en genoten van de druppels die op ons lichaam vielen. Uiteraard is de neerslag niet alleen fijn voor de dieren waarmee wij samenwerken, maar ook heel fijn voor alle wilde dieren waarvan we soms niet eens van het bestaan afweten.

Ik vind het af en toe best moeilijk om te zien in wat voor een isolement sommige van onze medemensen verkeren. Omdat zij weinig tot geen binding hebben met de natuur wordt er ook weinig tot niet nagedacht over het welzijn van al deze planten en dieren. Even generaliserend zijn dit de medemensen die het helemaal niet erg vinden als het weken achtereen boven de 25°C is en er geen regen valt. Ook zijn dit de medemensen die hun eigen omgeving (tuin etc.) wel enigszins in leven kunnen houden door een sproeier aan te zetten. Ook zijn dit de medemensen die in dit soort weken doodleuk het gras aan het maaien zijn. Het valt mij steeds meer op dat er best veel medemensen zijn die geen enkele binding meer hebben met de natuur, die er zo los van staan, dat zij op deze enorme hete dagen lekker liggen te bakken in de tuin zich geen seconde bezig houden met het welzijn van alle wilde dieren met wie wij dit stuk van de wereld delen. Ik weet dat dit niet een bewuste keuze is, die connectie wordt elke generatie minder en deze afglijding wordt gesponsord door diegene die daar belang bij hebben.

Kijk bijvoorbeeld naar de weerapp’s. Daar staat doodleuk weken achtereen een cijfer 8 of hoger bij omstandigheden die helemaal niet gezond zijn. Misschien wel voor mensen in de stad, die compleet afhankelijk zijn, van alles wat zij nodig hebben, van diegene die er belang bij hebben dat zij afhankelijk zijn en blijven. Het is echter compleet afgesloten van de realiteit. Als wij geen binding meer hebben met onze (directe) natuurlijk omgeving en er een artificieel systeem in stand is van supermarkten met eten van over de gehele wereld, “drink”water wat tegen betaling uit de kraan loopt en ga zo maar door, dan weet ik niet of dat zo slim is. Het lastige van deze situatie is dat als je eenmaal los bent van jouw echte natuurlijke omgeving en je van de meest primaire levensbehoeften afhankelijk bent van de staat en multinationals, je best kwetsbaar bent geworden en daarbovenop helemaal geen gevoel meer hebt voor de natuurlijke processen die er nog steeds bestaan. Als deze multinationals besluiten ons drinkwater enorm duur te maken om wat voor een reden dan ook, dan hebben we geen plek meer om schoon en veilig drinkwater te verkrijgen. De sloten en beekjes zijn in de afgelopen decennia volgelopen met landbouwgif dus daar kunnen we niet meer zomaar op terugvallen.

Als de oogsten in het land mislukken door intense hitte en de prijzen enorm omhoog gaan, waar halen we dan ons eten vandaan? Uit het buitenland en denken we dan dat die prijzen naar beneden gaan in tijde van schaarste? Ik denk het niet. Dan wordt ons eten onbetaalbaar en dan kunnen we nergens anders heen. Ik zal niet oordelen over deze medemensen want ik weet dat zij dit zelf niet bewust doen, maar het valt me wel op en ik maak me soms wel eens zorgen over deze ontwikkelingen. 

Voor nu hebben we weer neerslag, de gewassen kunnen herstellen, de insecten komen uit hun schuilplekken, de vogels kunnen weer badderen en dat stemt mij gerust. Het voelt alsof de balans weer even wordt rechtgezet en dat was voor de natuur in onze directe omgeving wel even nodig. 

Migratie en gras- en gewasgroei

De gewassen zijn groeien weer! Deze week hebben we een gras- en gewasgroei gemeten van 2,5 centimeter. De 2,5 centimeter is het gemiddelde van negen meetpunten die we uitgezet hebben op de weides. Aan de hand van deze waardes kunnen we bepalen hoe snel, of hoe langzaam we kunnen migreren met de dieren. Elke week plaatsen we de gegevens in een tabel en aan de hand van die gegevens wordt er een grafiek geproduceerd.

• 

• 

De buien in de laatste week van april hebben in de eerste week van mei voor een enorme grasgroei gezorgd en na het uitblijven van de neerslag in combinatie met de intense hitte zien we dat de week erna de groei al meer dan helft minder werd. Naarmate het vocht uit de bodem verdween en niet opnieuw werd aangevuld zien we dat beetje bij beetje het gras minder gaat groeien. Na de regen in de eerste week van juni en deze week gelukkig ook weer, zien we dat de grasgroei weer snel toeneemt. De gewassen willen nu knallen, dit is de tijd van het jaar dat er echt goed en veel gegroeid kan worden en dat kunnen we zien in de grafiek van vorig jaar.

• 

• 

Waar we in 2020 een dip kunnen zien in mei was er in 2019 meer een bolling. De dip was niet alleen te wijten aan de weinige neerslag, maar zeer zeker ook aan de hitte en de temperaturen. De temperaturen zijn we vorig jaar pas bij gaan houden omdat we doorgekregen dat we niet zoals voorheen enkel op de gevallen neerslag konden vertrouwen en hiermee de migratie met de dieren konden plannen. 

Uiteraard is elk jaar anders en dat maakt het ook zo mooi. Wij proberen te leren van de natuur en daarin speelt het bijhouden van deze gegevens een belangrijke rol. De gegevens helpen ons een goed referentiekader op te bouwen waardoor we onze zintuigen steeds beter kunnen afstemmen op onze omgeving en zo in harmonie met de natuur kunnen blijven samenwerken. Elk jaar net weer een beetje beter want dat is naar mijn mening ook de ware intentie van de natuur en ons bestaan. Elk jaar weer meer leren en aan de hand van de nieuw verworven kennis ons handelen aan te passen. Wij halen daar heel veel voldoening uit en dat is voor nu iets heel erg fijns. 

Ons doel gaat verder dan alleen het stuk natuur waar wij mee samenwerken. Het gaat ons om het land in het algemeen waar wij met z’n allen afhankelijk van verantwoordelijk voor zijn. De situatie waarin we nu zitten biedt de mogelijkheid voor iedereen om net als ons met een blanco stuk papier te beginnen. Om opnieuw, met de techniek die we vandaag de dag hebben de wereld te creëren die gebaseerd is op waarheid. Zonder waarheid zijn we niet vrij en zonder vrijheid heeft het geen zin om te leven. Daarom is het juist zo mooi om steeds meer tijd te stoppen in hetgeen we wel graag willen ook al weten we nog niet precies hoe dat er dan uit zal gaan zien. 

We beginnen nu met de dag meer te zien hoe de wereld gaat worden als we niet opstaan voor onze rechten. De huidige koers is er één met meer en meer beperkingen, meer macht voor instanties, multinationals en bestuursorganen die diep in hun ziel niet het beste met ons voor hebben. Er worden veel mooie dingen geroepen en er nog veel mooiere dingen beloofd, maar als we zien wat er daadwerkelijk gebeurd, is het om te huilen. Waarom blijft dit in stand? Omdat wij als nederlanders en als mensheid in een sprookje blijven geloven. Wij doen dat niet meer. Wij willen het weten en als we het niet weten, wat regelmatig gebeurt, gaan we op onderzoek uit.

Goed, terug naar de migratie en gras- en gewasgroei. Onze keuze om voor deze tijd van het jaar extreem langzaam te migreren lijkt zijn vruchten af te gaan werpen. Met deze gewas- en grasgroei kan het overgrote deel van de weides snel weer herstellen en zo zie je maar weer dat het loont om een goede basis te hebben en dat je nog veel verder komt met creativiteit. De basis is de natuur, zij vertelt ons wat er op dit moment speelt. De creativiteit hebben wij gekregen bij onze geboorte helpt ons deze signalen te verwerken en om te zetten naar bewust handelen. Dat betekent niet dat alles vlekkeloos verloopt, maar dat is juist het mooie van het leven.

Zonder fouten geen persoonlijke en maatschappelijke groei. Als wij als individu en als maatschappij niet vooruitgaan, wat gaan we dan? Juist, achteruit en verder bij ons centraal kompas vandaan en verder weg bij onze medemensen met wie wij samen horen te zijn en samen horen te werken. Dat is wat bewustzijn echt betekend. Samen Weten en dat kan alleen maar als we samen leren en dus fouten maken en elkaar daarbij te ondersteunen. Simpel toch? Dacht het wel, het begin is altijd lastig, maar ik kan jullie vertellen dat het vanaf dat moment een vrije val naar een mooiere en fijnere wereld wordt. 

De flora

Mooi, dat frisse groen! Wij waren vooral verrast dat de Taxus überhaupt weer was gaan groeien. De afgelopen winter was best bijzonder, want ondanks de mildheid was er enorm veel vraat van de Edelherten te onderkennen. Van veel bomen werd de bast afgeschraapt en zelfs de soorten die we als giftig kunnen classificeren werden tot op het hout afgegraasd. Zo ook de Taxus. Er was aan het einde van de winter geen groen meer aan de wintergroene struiken te zien. Her en der nog wat bruine naaldjes, maar het overgrote deel was volledig verdwenen.

Zo ook met de laurierkersen die ook giftig schijnen te zijn. We weten wel een reden voor dit fenomeen. We kunnen het niet met 100% zekerheid vaststellen, maar we beschikken gelukkig over een goed waarnemingsvermogen en daarbij een redelijke capaciteit voor het aan elkaar knopen van omstandigheden die kunnen verklaren wat we meemaken. In het najaar van 2019 is er een aardig stuk van het omringende bos gekapt in opdracht van “Staats” bosbeheer. Om dit hout het FSC keurmerk te mogen geven is er op een middag een inspecteur geweest die niet bekend is met de omgeving, om het te kappen perceel te beoordelen of het wel duurzaam gekapt kon worden. Dat wil zeggen dat er gekeken wordt of er geen nevenschade optreed voor planten, bomen en de dieren die er leven. In mijn ogen bestaat er geen duurzaam gekapt hout, maar dat is een hele andere discussie. Kennelijk is er op een bepaald moment groen licht gegeven en in twee dagen lag er een aardig stuk bos plat. Allemaal het werk van één loonwerker in een zogenaamde “harvester” (wie verzint dat soort namen).

Nadien zijn ze er met een Klepel apparaat door heengereden waarbij alle resten van takken als het ware in stukjes in de bodem werden verwerkt. Het ziet er uit als een oorlogsgebied. Voor diegene die bekend zijn met de serie “Band of Brothers” van Tom Hanks en Steven Spielberg kunnen zich misschien wel het moment voor de geest halen waarbij er een artillerie aanval was op een stuk bos waarbij de bomen tot splinters vergingen. Ons buurbos ziet er eender uit op dit moment. Onze conclusie gebaseerd op het vergaren van lokale kennis de afgelopen jaren in combinatie met logisch nadenken, is dat de Edelherten voor de winter van 2019 een belangrijk deel van hun wintervoorraad zijn verloren. Nog niet eerder hebben wij zoveel vraat gezien als deze winter die eigenlijk helemaal geen winter te noemen was. Dan rest de vraag nog, kunnen we het FSC label nog volledig vertrouwen? Of kan het zomaar zo zijn dat er af en toe wel eens een “foutje” wordt gemaakt? 

Op de website van wilde-planten.nl staat altijd de naamgeving en etymologie van de wilde planten die wij in ons land kennen. De Latijnse naam heeft helemaal niets met boter te maken, maar zoals we kunnen lezen met de locatie waar de bloem vaak wordt gevonden in combinatie met de smaak  van het plantensap. 

Toch bijzonder dat er in drie talen een verwijzing is naar boter. Kennelijk is er ooit een moment geweest waarin de boter de kleur had van de boterbloem. Volgens mij komt de kleur van de boter door de hoge hoeveelheid aan Caroteen in de boter. Hetzelfde wat de eierdooier haar prachtig diep geel oranje achtige kleur geeft. Waar komt deze caroteen dan vandaan en waarom zit dit niet meer in de boter van vandaag de dag? Ik heb op dit moment nog geen eenduidig antwoord, maar ik ga daar vroeger of later zeker uitkomen. 

De dieren waar wij mee samenwerken 

• 

• 

Zoals je kunt zien gaat het goed met de (aangekochte) kleine kipjes. Ze zijn deze dinsdag precies zes weken oud. De veren beginnen al aardig door te komen en het meeste kuikendons is verdwenen. Mamma kip, die eigenlijk de tweede moeder is zoals jullie weten, is al bijna niet meer nodig. We hebben het idee dat zij het vooral leuk vindt, maar dat de kuikens al prima voor zichzelf kunnen zorgen. De kleinste van de vier slaapt nog graag onder mamma, maar de rest zit op een verhoging net zoals de oudere kippen dat doen. Ze vinden het nog te spannend om met de grote kippen op stok te gaan, dus hebben ze een eigen verhoging gevonden waar ze heerlijk hun veertjes aan het poetsen zijn. 

Deze week was het ook de beurt aan één van onze zilvergezoomde Barnevelders om moeder te worden. We hadden goede hoop, want dit keer was er geen mogelijkheid dat de eieren te koud waren geworden waardoor het vruchtbeginsel kon afsterven. We hadden afgelopen maandagochtend onze vingers gekruist en liepen vol verwachting naar het nest, waar dan toch echt de eerste sporen van jonge kipjes te zien zouden moeten zijn. Er was niets te zien en niets te horen en de broedse kip zat zelfs niet meer op het nest. Bij nadere inspectie bleek dat de eieren toch niet bevrucht waren. De reden waardoor ze van het nest gegaan was, was omdat er een aantal eieren gesprongen waren. Als de eieren niet bevrucht zijn, maar wel lekker warm worden gehouden, dan gaan ze op den duur rotten. In dit proces ontstaat er gas, dat uiteindelijk zo veel druk uitoefent op de eierschaal, dat deze bij geringe aanraking openspringt. Heel erg vervelend voor de mamma in spé, maar zij had er eigenlijk minder last van dan we dachten. Dezelfde middag liep ze alweer mee met de rest van de kippen. Voor haar hoeven we gelukkig geen andere oplossing te bedenken, maar we zitten nu met een probleem waar we nog niet eerder mee te maken hebben gehad. De haan bevrucht dus toch op de één of andere manier de (meeste) hennen niet. We zien nog steeds dat hij met alle hennen paart, maar ergens in dat proces gaat er iets niet helemaal goed. We gaan eens even rustig nadenken en de situatie wat langer observeren en dan komt er mettertijd vanzelf een antwoord uitrollen. 

Op dit soort momenten balen we wel even. We vinden het niet leuk dat er nu een kip is die deze ervaring heeft gehad, voor een groot deel door ons toedoen. In de natuur komen ook eieren niet uit, dat weten we wel, maar als je je ergens verantwoordelijk voor voelt dan is het toch vervelend. Aan de andere kant sterkt het ons juist weer en krijgen we nog een dieper respect voor de natuur en de manier waarop zij/hij het allemaal geregeld heeft. Uiteindelijk is het niet ons doel om kippen te integreren in de natuur, maar zij zijn op dit moment van onschatbare waarde met de manier waarop zij ons helpen om de natuur weer te herstellen tot het punt komt dat we ons er nagenoeg niet meer mee hoeven te bemoeien. Ook denken wij dat de kippen met wie wij samenwerken een heel fijn leven hebben. Elke dag een nieuw stukje natuur waar zij naar hartelust op zoek kunnen gaan naar insecten en zaadjes. We doen ons best en proberen elke stap weer even te bepalen of hetgeen wat we doen wel echt de juiste is. 

De wilde dieren waar wij mee samenwerken 

Één van onze speerpunten is de natuur weer “eetbaar” maken. Dat klinkt eigenlijk best raar, want de natuur is toch altijd eetbaar? Loop maar eens een bos in, of een weide op en probeer eens maaltje bij elkaar te sprokkelen, dat is op de meeste plekken voor mensen onmogelijk en dat bekent dat het voor veel dieren ook een beperkende omgeving is. 

De natuur die wij ooit hadden was vele malen productiever dan het nu is. Hetgeen wij er in de loop van de geschiednis van gemaakt hebben, zijn veredelde parken met wat loslopend wild waardoor het op de natuur lijkt. Dit is geen echte natuur en ons streven is de natuur weer terug te brengen naar iets waar we allemaal, de mens in combinatie met al het wild, in overvloed van kunnen leven. Geen hokjes, rare strepen op een kaart, waar links van de weg er natuur is en rechts van de weg gewassenteelt waar enorm veel landbouwgiffen voor nodig zijn. Alsof er niets wegsijpelt de natuur in? Het oude gedachtenpatroon is echt aan vervanging toe en wij proberen daar de eerste stappen in te zetten. Een manier waarop wij dat nu doen is met het project “Verwilderde groenten”. In dit project proberen we groentesoorten die ooit overal groeiden, weer terug te krijgen op de plek waar zij vandaan komen. 

Niet natuurlijke invloeden 

Deze week waren er op drie dagen chemtrails te zien. Ik kon de sporen echter niet zien vanaf de grond vanwege de bewolking. Op deze dagen kijk ik op de website die ik een aantal updates geleden heb gedeeld. Ik had voor alle dagen deze week een B op de kalender staan, wat staat voor een bewolkte dag waarin ik niet heb kunnen zien of er gesprayd is. Na onderzoek aan de hand van satelliet beelden bleek de week er als volgt uit te zien. 

• Maandag Vrij
• Dinsdag Chemtrails
• Woensdag Chemtrails
• Donderdag Vrij
• Vrijdag Vrij
• Zaterdag Vrij
• Zondag Chemtrails

Afsluitende gedachte  

Deze week heb ik de presentatie van Mark Passio gezien over “The Sacred Gift of Anger”. Deze presentatie heeft hij gegeven op 14-09-2019 en kwam in maart vrij op you-tube. Wij hebben het de afgelopen maanden zo druk gehad dat ik weinig rust vond om langdurige presentaties in één keer te kijken. Ik ben blij dat ik een avond heb vrijgemaakt want deze presentatie is een enorme eye-opener. Op de één of andere manier zijn de onderwerpen waar Mark het over heeft precies in mijn straatje. Ik worstel al jaren met het probleem dat ik af en toe echt kook van binnen. Ik heb het weleens omschreven in een mail aan een goede vriendin alsof er een beest in mij zit die eruit wil komen. Dat klinkt vele malen erger dan het is, want het is eigenlijk een best positieve eigenschap. Ik kan namelijk erg slecht tegen onrecht, mensen die liegen en bedriegen en dierenleed. Ik kan bij het zien van dit soort wandaden heel boos worden, maar dan niet zozeer in een ongecontroleerde vorm. Het is een soort van energetische woede, waarbij er een energiepuls door de vezels van mijn lichaam heen schiet. Het uit zich niet in geweld, vloeken of tirades, maar eerder als een soort van drijfveer.

Diezelfde drijfveer zit achter de projecten die we doen. Of het nu om het herstellen van ons gezamenlijke landschap gaat, of het introduceren van op de natuur gebaseerde helende technische applicaties. Het komt allemaal voort uit de woede en frustratie over de dingen die wij meemaken. Deze frustratie en woede proberen we om te zetten in handelen om hetgeen wat frustreert te gaan verbeteren. Op onze manier uiteraard en dat zal vast voor anderen niet persé hun keuze zijn. Het is niet voor niets dat Mark het deze gave een “heilige” gave heeft genoemd. Het is een natuurlijke gave die wij allen gekregen hebben. Een gave die wordt geactiveerd bij het zien van onrechtmatige gebeurtenissen in ons leven. Mark gaat nog een stukje verder en probeert uit te leggen dat deze gave het doelwit is van diegene die nu achter de schermen aan de touwtjes trekken. Zij proberen al decennia lang om deze gave te blokkeren of te dirigeren. Je kunt alles aanleren en afleren, zo dus ook wat goed of fout is en waar jij je woede op richt.

Echte “heilige” woede heeft een andere oorsprong dan egocentrische woede. Je kunt namelijk boos zijn omdat jij een bepaalde functie niet hebt gekregen in het bedrijfsleven en iemand anders wel. Je kunt ook boos zijn over het misbruik van minderjarigen binnen onze hoogste politieke en adellijke kringen. Op het moment dat je jouw heilige gave inzet voor puur egocentrische doeleinden dan mis je echt een belangrijk deel van jouw bestaan. Het verliezen van de gave om je boos te maken over het verdwijnen van bijvoorbeeld onze grondrechten is precies wat de mensen achter de schermen voor ogen hebben. Je enkel nog boos maken om zaken die misschien wel belangrijk voelen en of lijken, maar in het grotere plaatje enkel maar egoïstisch zijn. Ik begrijp door deze presentatie nog beter waarom ik me al die tijd al zo gevoeld heb en waarom anderen dit niet hebben. Dat ik loop te koken van binnen en anderen reageren met: waar maak je je druk om, Ajax speelt vanavond, dat is veel belangrijker. Ik weet wat echt belangrijk is en ik weet nu nog beter wat er op het spel staat. Een echte aanrader dus voor iedereen die graag wil leren waarom het kan lonen om eens goed boos te zijn.