door

De elektrische aarde

Het mooie van samenwerken met de natuur is dat je niet alleen veel leert over jouw omgeving en hoe de natuurlijke processen verlopen, maar tegelijkertijd leer je ook heel veel over jezelf. Sommige inzichten zijn niet direct te bewijzen of vast te stellen, maar als je het Hermetische principe “As above, so Below” begrijpt, hoef je niet altijd het grotere aspect te bewijzen, maar kun je iets wat op kleine schaal werkt, ook toepassen op de grotere aspecten van ons bestaan. 

Een aantal jaar geleden was er iets diep binnenin mij op zoek naar een weg naar buiten. Hetgeen waar wij voor staan, correspondeerde niet meer met onze directe omgeving. Dit gevoel zette ons aan om iets te gaan ondernemen en zo kwamen we uit op een afgedankt en verwaarloosd stukje van onze gezamenlijke planeet. Door deze intuïtie te volgen kregen we de mogelijkheid om onze liefde, zorg en kennis te uitten en met die krachten onze gezamenlijke omgeving weer te herstellen zodat hetgeen buiten onszelf weerspiegelde met hetgeen binnenin ons. 

Het stukje natuur waar wij mee samenwerken leerde ons dat er dieren nodig zijn om weer herstel en leven te krijgen zowel fysiek als metafysisch. Er zijn altijd twee aspecten tegelijk aan het werk, niet alleen in ons, maar ook in alles om ons heen. Als mensheid zijn we echter de niet zich/tastbare kant tot het extreme aan het negeren, waardoor deze voor ons dan ook niet meer bestaat. Met de aanleg van het elektrische schrikdraad om de dieren waar we samen mee werken van de weg en de rest van de omgeving te houden, leerden we iets wat we twee jaar geleden nog niet konden plaatsen.

Het aansluiten van een schrikdraad systeem werkt als volgt:

Links onderin staat in ons geval een 12V accu. Deze accu voorziet het schrikdraadapparaat van wat wij tegenwoordig stroom noemen. Het schrikdraadapparaat zet deze stroom om in pulsen van 6000V en stuurt dit via een geleidende draad naar de omheining waar de dieren in verplaatst worden(rode pijlen). Als een dier of een mens de draad aanraakt, wordt het circuit sluitend en ondervinden we een schok waardoor we als schrikreactie de draad loslaten.

De reden van het ondervinden van de schok, komt vanwege de manier waarop dit systeem is uitgedacht. Aan het schrikdraadapparaat zit namelijk niet alleen een kabel vast die naar de omheining gaat, maar er gaat nog een kabel naar één of meerdere ijzeren pennen in de aarde. De hoeveelheid aan aardepalen wordt bepaald door het bodemtype. Hoe beter de bodem elektriciteit geleidt, des te minder aardepalen er nodig zijn.

Als wij de draad van de omheining vastpakken als deze op stroom staat, vindt de stroom zijn/haar weg terug naar het schrikdraad apparaat. Dit gegeven is alleen al ontzettend bijzonder om over na te denken. Hoe kan elektriciteit door de bodem heen haar weg terug vinden naar de bron? Soms zelfs wel van honderden meters verderop? Je verwacht dat de stroom opgenomen zou worden door de “neutrale” aarde. Misschien is de aarde niet alleen iets neutraals, maar heeft het op een ander niveau nog veel meer eigenschappen. Kijk bijvoorbeeld naar de experimenten kijkt van Eric Dollard, waar hij in de jaren ’80 al liet zien dat je radiosignaal kunt ontvangen uit een “fire hydrant”(een ijzeren paal met een aansluiting voor de brandweer om snel bij water te kunnen in stedelijke gebieden). De aarde kan dus niet alleen elektriciteit geleiden, maar ook radiogolven. Wat is er nog meer te ontdekken aan ons bestaan, wat we gewoonweg vergeten zijn, of nooit hebben mogen leren?

Tot op dit punt lijkt het niet zo heel bijzonder, misschien zelfs wel iets logisch. Wat wij de laatste tijd vaak ondervinden is dat we veel kunnen leren van de aspecten om ons heen die we als iets gewoons, of alledaags bestempelen. Overal zit een verhaal, een idee en een reden achter. 

Enige tijd geleden, tijdens onze zoektocht naar de daadwerkelijke realiteit en niet het sprookje waar we het grootste deel van ons leven in geloofd hebben, kwamen we terecht bij een seminar van Paul Babcock. We hebben veel van zijn ideeën en theorieën al op andere manieren kunnen testen en toetsen aan de hand van onze eigen ervaringen en dit keer kwamen we weer bij hem terecht. Zijn werk borduurt verder op dat van Eric P. Dollard, Wilhelm Reich, Georges Lakhovsky en Nikola Tesla. Er zijn honderden zo niet duizenden bekende en onbekende onderzoekers die op dit moment bezig zijn met het onderzoeken waarom wij vandaag de dag zo een slechte en gevaarlijke vorm hebben waarmee we onszelf voorzien van elektriciteit. 

Paul heeft kunnen bevestigen dat wij met z’n allen in een elektrisch of beter gezegd energetisch universum leven. In zijn seminar “The Universal Medium” geeft hij zijn eigen bevindingen weer over het energetische aspect van ons bestaan. Niet alleen hij, maar ook Eric Dollard en natuurlijk Nikola Tesla, hebben aan kunnen tonen dat er een hele zee aan energie is dat het gehele universum omvat. De zon en de planeten hebben niet alleen een materieel aspect die wij kunnen ervaren met onze zintuigen. Buiten deze zintuigen is een hele andere wereld te vinden die vorm geeft aan hetgeen wat wij ervaren als de fysieke wereld. Paul omschrijft onze situatie op aarde als volgt: 

Wij wonen als het ware in een enorme condensator. Dit kunnen we schematisch weergeven als een vacuümdiode. Deze vacuümdiode bestaat uit 2 elektrodes die omsloten zijn door glas. De ruimte binnenin het glas is ingespoten met een inert (spanningsloos) gas. De beide polen zijn verbonden aan een spanningsbron waarbij de elektronen van – naar + gaan en de stroom precies omgekeerd. 

Vertaald naar de setting hier op op aarde. Het aardoppervlak met haar negatieve spanning, stelt de kathode voor. De ionosfeer, sterk positief geladen door de straling van de zon, stelt de anode voor. Het inerte gas in de diode kunnen we vergelijken met onze atmosfeer.

Net als met het aansluiten van het schrikdraad apparaat, waarbij de aarde kant van het circuit verbonden is met de – kant van het schrikdraadapparaat, fungeert de aarde in een groter perspectief als de – kant van de condensator. Grappig om hierbij te vermelden is dat er ook schrikdraad apparaten bestaan die werken met een condensator en niet zoals die van ons met (step-up) transformator. Mocht je met zo een systeem werken, dan gebruik je letterlijk hetzelfde principe als dat van de aarde in combinatie met de zon en onze atmosfeer. “As Above so below”.

Onze aarde is energetisch en daar kan, als de juiste intenties daar zijn, mee samengewerkt worden op een elektrisch niveau. Dit is wat Tesla voor de vorige eeuwwisseling al voor zich zag en nagenoeg alle apparatuur ontwikkeld had om dat mogelijk te kunnen maken. Niet alleen een draadloze vorm van energie, maar ook één die gebruikt maakt van een natuurlijk principe en dus geen kolen, windmolens, zonnepanelen of andere nonsens nodig heeft. Ik denk dat je wel begrijpt waarom we met deze vervuilende manier van energie VERBRUIKEN zitten. Het is nooit de bedoeling geweest dat wij een schone vorm van energie zouden krijgen, er wordt aan alle aspecten van ons energieverbruik enorme hoeveelheden geld verdiend. Dan heb ik het niet alleen over de grondstoffen zelf, of de windmolens, maar ook alle industrie die ontstaan is om het (met voorbedachte rade) ontstane probleem op te lossen.

Wat we hier van kunnen leren is dat de aarde niet alleen een materiële kant heeft, maar ook een energetische en in dit geval een elektrische. Zoiets simpels als het installeren van een schrikdraadapparaat kan ons iets leren over wat de hedendaagse wetenschap bestempeld heeft als onzin en niet mogelijk. Elektriciteit hoort door draden en stopcontacten te lopen of toch niet?

Wat ons opvalt, is dat de dieren waar wij mee samenwerken precies weten wanneer het schrikdraadapparaat aanstaat. Er lijkt wel een bepaalde afstand te zijn waarop zij de elektriciteit kunnen voelen. Als het schrikdraadapparaat uitstaat, lopen de varkens er zonder na te denken tegenaan, maar als het apparaat aan staat dan lopen ze heel langzaam naar voren tot een centimeter of vijf voor de draad en dan keren ze om. Het antwoord voor deze kwestie kwam bij Eric Dollard vandaan. In zijn meesterwerk “Origins of Energy Synthesis” van bijna vier uur aan kijk- en studiemateriaal, te vinden op zijn website, legt hij haarfijn uit waar het nog goed ging en waar we de mist in zijn gegaan in de aanloop van de totstandkoming van het elektriciteitsnetwerk. De titel heet niet voor niets Energy Synthesis, oftewel het het maken van iets wat lijkt op elektriciteit, wat uiteindelijk heeft geleid tot de huidige situatie. Niet alleen dit meesterwerk, maar het gehele oeuvre van Eric P. Dollard, is van onschatbare waarde. Hij is de drijfveer geweest voor velen en een geschenk voor de mensheid om terug op het rechte pad te komen. Hij heeft letterlijk zijn hele leven gewijd aan het terugbrengen van verloren kennis over een ontzettend belangrijk aspect van ons bestaan, namelijk onze elektrische aard.

In het genoemde seminar legt hij onder andere uit wat er gebeurt op het moment dat wij gesynthetiseerde stroom door een stroomdraad laten lopen. Hieronder staat een schematische weergave gebaseerd op zijn schetsen, waarin we kunnen zien wat er precies gebeurt.  

De rode lijn geeft een standaard geïsoleerde stroomdraad weer, waarvan wij denken dat de stroom zich enkel binnen de mantel van die draad bevindt. Er zijn echter meer aspecten, die antwoord kunnen geven op hetgeen wat de varkens voelen als er stroom op de draad staat. 

  1. Rondom de draad zijn onzichtbare concentrische ringen die samen het magnetische veld rondom de stroomdraad vormen. (Magnetisch)
  2. Vanuit het midden van de draad ontstaan er allerlei rechte onzichtbare lijnen die het magnetische veld doorkruizen. Dit zijn diëlektrische spanningslijnen. (Elektrisch)
  3. Op de punten waar de ringen en de lijnen elkaar kruisen bevindt zich het elektromagnetisme. (Elektro-Magnetisch)

Na het zien van zijn uitleg, wat hij velen malen beter kan dan ik, begon er een spreekwoordelijk lampje te branden. Wat nu als de dieren de aspecten hierboven beschreven kunnen voelen? Dat zij tot op de centimeter nauwkeurig kunnen voelen tot waar de spanning zich bevindt van het veld dat om de stroomdraad heen zit? 

We hebben het de varkens proberen te vragen, maar daar werden we niet veel wijzer van. Vooralsnog is dit de meest logische verklaring en hebben we kunnen leren dat de aarde niet alleen uit materie bestaat, maar ook elektrische eigenschappen heeft. Ook lijkt het erop dat de dieren de verschillende aspecten van energie kunnen detecteren en dat energie niet alleen gebonden is aan de stroomdraad, maar dat het daarbuiten ook allerlei manifestaties heeft. 

Als je eenmaal het heft in eigen handen hebt genomen en hebt besloten dat je weer grip wilt krijgen op jouw eigen leven, jouw eigen (voor het gebrek aan een beter woord) “originele” gedachten, zal je net als ons merken dat de wereld een stuk makkelijker te verklaren valt. Ook zullen er wat minder fijne zaken zichtbaar worden, maar dat sterkt ons juist weer om nog harder ons best te doen. Wij zijn enorm dankbaar voor de tijd waarin we leven, waarin we zo ontzettend veel informatie kunnen opzuigen en delen. We merken ook dat het delen met de juiste intenties veel sneller haar weg vindt naar andere mensen. Onze gezamenlijke effort, gebaseerd op liefde, openheid en eerlijkheid overstijgt de propaganda machine die precies met tegenovergestelde intenties aan het werk is. We zijn weer met de stroom mee aan het zwemmen in plaats van tegen de stroom in.

We gaan de goede kant op, we zijn er nog niet, maar de reis is net zo belangrijk, al dan niet belangrijker dan het doel. Als je misschien nog wat helderder nadenkt, zijn we altijd op reis en is het doel slechts een korte stop om even op adem te komen. Niet veel later zal de intuïtie en de nieuwsgierigheid je weer verder op reis sturen. Hopelijk komen we elkaar eens tegen…

Inspiratie