Natuur Update 8: 25-05-20 t/m 31-05-20

Algemeen

Wederom een hele warme en droge week en de dieren hebben het zwaarder dan anders. Niet alleen aan onze eigen dieren is te merken dat zij last hebben van dit warme en droge weer, maar ook de waterpunten die we voor het wild hebben zijn elke dag leeg. Zelfs de eekhoorns maken nu gretig gebruik van deze waterpunten, wat een prachtig schouwspel is om naar te kijken. Zeker ook omdat het kennelijk mogelijk is dat de eekhoorn ondersteboven kan drinken. 

Van de natuur kunnen we een hoop leren. Zeker in dit soort situaties waarbij er extra veel wordt gevraagd van de delen die samen de natuur opmaken. Door het gebrek aan water zien we dat de oudere, zwakkere en de hele jonge planten, struiken en bomen steeds meer achteruit gaan. De blaadjes worden geel en sommige al bruin. Het lijkt een beetje op het scenario wat zich in de mensenwereld afspeelt, waar een situatie is ontstaan met identieke problemen. De oudere, zwakkere en hele jonge mensen verkeren nu in een positie waarbij hun levenssituatie wordt bedreigd. Het verschil is echter de reactie. De mensheid heeft als oplossing bedacht dat we de oudere, zwakkere en hele jonge moeten beschermen door verreweg de meerderheid op te sluiten danwel ernstig te beperkingen in hun vrijheid.

De natuur vertrekt echter geen spier. Ze vertoont geen enkel greintje angst of onraadzaamheid. Zij weet wat er aan de hand is en zij weet hoe om te gaan met een (gecreëerde) crisissituatie. Dat is in je eigen kracht te staan en niet proberen de soorten die de situatie niet de baas kunnen zijn om wat voor een reden dan ook te helpen door alle andere planten en dieren te beperken in hun bestaan. De natuur weet namelijk dat volgend jaar, mede door deze ervaring, zij nog beter bestand is tegen een soortgelijke situatie. De soorten die nu blijven leven, zijn nog dieper gaan wortelen, op zoek naar het water. De soorten die goed gedijen in deze omstandigheden komen nu meer aan hun trekken en zaaien zich aan het eind van de zomer uit om klaar te staan voor een eventuele soortgelijke situatie. Dat wil niet zeggen dat wij het niet erg vinden dat we de Laurierkers zien uitvallen, dat wil niet zeggen dat de weide er steeds treuriger uit gaat zien of dat het niet vervelend is om de jonge gewassen die net het kiemstadium voorbij waren, te zien verschroeien. We leven met zijn allen verder, misschien niet al onze voertuigen (lichamen), maar met de juiste insteek worden we hier alleen maar sterker van. 

Migratie en gras- en gewasgroei 

We hebben aan de hand van de droogte van dit voorjaar een aantal beslissingen genomen om ervoor te zorgen dat we het beste omgaan met de middelen die we hebben. In de foto kun je een weide zien die we dit gehele voorjaar hebben gelaten voor wat het is. Deze weide is compleet omzoomd door bos en heeft enkel de zon tussen 11:00 en 13:00. De voorgaande jaren was ons opgevallen dat deze weide het beste standhoudt bij hoge temperaturen en weinig neerslag. Op 1 april hebben wij een aantal knopen doorgehakt omdat alle door ons ingestelde parameters aanwezig waren om te bepalen of we een droogteplan in werking gaan zetten. Deze weide overslaan was dit jaar één van de plannen en dat lijkt nu goed van pas te gaan komen. Het gras is hier mooi hoog geworden waardoor er veel schaduw wordt gecreëerd en er veel verse gewassen tussen de bloeiende stengels te vinden zijn. Het is niet de manier om de weides in optimale conditie te houden, want dan hoort het gras niet zo hoog te worden, maar gezien de omstandigheden is het een manier om voor te zorgen dat er in ieder geval nog een mooie voorraad staat, voor het geval dat. 

Naar aanleiding van de aanhoudende hitte, in combinatie met weinig tot geen neerslag, hebben we besloten om terug te schalen in migratiesnelheid. De geringe grasgroei van de grassen en gewassen is niet genoeg om de huidige migratiesnelheid aan te blijven houden. We willen in harmonie met de natuur migreren en dat wil zeggen dat we de snelheid van migratie aanpassen aan de situatie. Groeien de gewassen snel, dan kunnen we snel migreren, maar als de gewassen stoppen met groeien zoals nu, dan gaat de snelheid drastisch naar beneden.

Hoe gaat dat er in de praktijk uitzien: 

• De dieren krijgen twee keer per dag een strookje verse gras in combinatie met hooi. 
• We zullen dusdanig langzaam migreren dat we zo lang mogelijk op het stuk in de foto kunnen blijven waardoor na eventuele neerslag het overgrote deel kan herstellen.
• We willen niet te langzaam migreren, want dan staan de dieren te dicht op hun eigen uitwerpselen en dat zorgt voor een verhoogd risico op ziektes. 
• We houden zoals altijd het drinkwater goed in de gaten. Ook zorgen we voor voldoende schaduwplekken. 

In dit soort periodes is het zo mooi om te merken hoe verdraagzaam de dieren zijn. Ongeacht de situatie blijven de dieren kalm en aardig tegen elkaar. Er is geen nijd, geen agressie maar juist het tegenovergestelde. Ze komen meer naar elkaar toe. Ik weet vanuit mijn diensttijd ook nog dat de vervelende of zware periodes het meest verbroederen. De dieren laten dit gedrag ook zien en goed voorbeeld doet goed volgen. We zijn heel tevreden over de situatie. We hebben er het beste van gemaakt, met zoveel mogelijk soorten rekening gehouden, en nu is het wachten op regen. 

De flora 

Het is eindelijk zover, het vingerhoedskruid staat in bloei! Wat een kunstwerk en wat een genot om naar te kijken. Met kleuren variërend tussen paars en helder wit. Ook de hommels zijn blij met de buisvormige bloemen. Wij vinden het vooral leuk om te luisteren, want de vorm van de bloem fungeert als een soort van klankkast waardoor het gezoem van de hommel extra hard klinkt. 

De dieren waar wij mee samenwerken

Maandag stond op de kalender dat de patrijzeneieren uit konden komen. Vierentwintig dagen geleden hebben we mamma kip, na één week broeden op kippeneieren die niet goed waren (te koud geworden bij het sparen), op onze manier geholpen om toch mamma te kunnen worden. Maandagochtend konden we al de eerste barstjes in de eieren zien van de patrijzenkuikens die probeerden uit het ei te komen. Later op de dag was het eerste kuiken eruit en zagen we dat er nog veel meer eitjes op het punt stonden om uit te komen. We gingen met blijde verwachting slapen die avond, met de wetenschap dat we de volgende morgen mamma kip met haar kroost buiten konden gaan zetten.

Dinsdagochtend bleek er echter een heel ander scenario te zijn afgespeeld. Het hekje wat we voor het nest hadden gedaan (voor het geval er nieuwsgierige patrijzenkuikens naar beneden zouden vallen) lag op de grond. Ook de andere broedse kip was van haar nest gekomen. Er was iets heel geks gebeurd. Nu maar snel kijken of de patrijzen kuikens nog onder mamma zaten. Mamma van het nest getild en op de grond gezet maar geen patrijzen kuikens. Enkel wat eierschillen maar voor de rest een compleet leeg nest. Het wil nog wel eens gebeuren dat de kuikens zich zo goed onder de veren van mamma kip verschuilen, maar ook dit was na nadere inspectie niet het geval. Zaten ze dan verscholen in het losse hooi van het nest? Handje voor handje het hooi weggehaald en helemaal niets te vinden anders dan twee eitjes die kennelijk niet uit waren gekomen. Waar zijn die andere acht kuikens dan gebleven? Is er een roofdier geweest? Een marter of een hermelijn? We hebben vervolgens de gehele omgeving uitgekamd maar geen kuikens of delen ervan te vinden. We hebben nog nooit een aanval in het hok gehad, maar er waren zoveel gekke dingen gebeurd dat het toch aannemelijk leek.

De rest van de ochtend hebben we in een soort van trance geleefd, proberende het voorval te doorgronden om zo te kunnen achterhalen wat er nu precies gebeurd was. Mamma kip bleek die avond gewoon weer verder te zijn gegaan met broeden, maar nu op de eieren welke deze dag door de overige kippen gelegd waren. We hebben woensdag maar eens contact gezocht met Bart om te zien of hij enig idee had wat dit kon betekenen. Hij kwam tot dezelfde conclusies als wij, met als resultaat dat we het allemaal eigenlijk niet zeker wisten. Wat nu? Met de juiste intenties geprobeerd om de eerste fout die we hadden gemaakt door de eieren te koud laten worden voordat mamma kip erop ging broeden te verwisselen voor patrijzeneieren en nu zijn die eieren als het ware ook verloren. Probeert het universum ons iets te vertellen? Zijn we nu een bepaalde regel van de natuur aan het overtreden door patrijzen eitjes uit te laten broeden door een kip? Het rare is dat er talloze voorbeelden te vinden zijn waarbij dit wel goed gaat ? Ligt het dan aan onze kippen, zijn zij te groot of te wild waardoor deze niet zo gemakkelijk te foppen zijn? 

Bart kwam een dag later met een voorstel om ervoor te zorgen dat mamma kip toch nog moeder kon worden. Hij kreeg vrijdag vier patrijzen kuikens, die in een broedmachine waren uitgebroed. Het idee was om deze vier onder mamma kip te zetten en daarmee hopelijk een goed einde aan dit verhaal te maken. Zo gezegd zo gedaan, vrijdag de kuikens gehaald en diezelfde avond onder mamma kip gezet in een grote hondenbench met extra fijn gaas voor de ingang zodat er niets of niemand in of uit kon. Mamma kip maakte, na het voelen en horen van de kuikens onder haar, de bekende mamma geluiden en dat stemde ons gerust. Wederom gingen wij met en goed gevoel naar bed met de gedachte dat we de volgende ochtend mamma met haar geadopteerde kleintjes de weide wereld in konden laten.

Dit keer geen gekke dingen in het kippenverblijf in de ochtend. De bench inclusief mamma en de kleintjes naar buiten gedaan, deurtje open…. maar geen kuikens. Weer al het hooi eruit, maar geen kuikens. Nu vielen er wat puzzelstukjes op zijn plek en dat resulteerde in nog twee mogelijke antwoorden. De kuikens konden niet zijn weggelopen, er kon geen roofdier bij ze komen, dus ligt het kennelijk toch aan de kip zelf. Kennelijk zijn de patrijzen kuikens zo iets anders voor haar dan kippenkuikens dat zij het idee had dat er iets niet goed met ze was en ze heeft ze opgeruimd. Of dit enkel voor haar geldt, of voor al onze kippen weten we niet.

Na de taferelen van deze week willen we daar voorlopig ook niet achter komen. We gaan eerst eens even de boel laten bezinken, want het is niet leuk om die kleine kuikens eigenlijk misbruikt te hebben als een soort van proefkonijn. We hadden het zo goed uitgezocht en afgewogen, maar het kan zomaar zo zijn dat we nu een stap te ver zijn gegaan in de natuur proberen voor de gek te houden. We willen samenwerken met de natuur en misschien was dit wel niet de juiste manier. Het was in ieder geval een belangrijke leerschool en we zijn wederom weer even herinnert aan het feit hoe weinig we eigenlijk echt weten. We proberen vanuit de beste intenties iets goed te doen, maar soms gaan we misschien daarin een stapje te ver en kun je ook met de beste intenties iets kapot maken. 

De wilde dieren waar wij mee samenwerken 

Nee dit is niet een foto genomen in de filmstudio van Stanley Kubrick waarin hij de Apollo maanlanding heeft gefilmd. Het is een kijkje in de wereld van de diertjes die in de nachtelijke uren actief zijn. Een voordeel van het warme en droge weer is dat de zandpaden zo poederig worden dat de structuur bijna op poedersuiker lijkt, of zoals we het fijne zand in Afghanistan noemden; Moondust. In deze moondust kunnen we heel mooi de sporen zien van de dieren die in de nacht de zandpaden oversteken. Niet dat wij precies weten welke sporen bij welke dieren horen, maar in dit geval denken we het kruipspoor van een meikever te kunnen onderkennen.

Niet natuurlijke invloeden  

Deze foto is genomen op zondag 31 mei en laat mooi de rechte lijnen van de “wolken” zien die boven de echte wolken hangen. Bovenin beeld een natuurlijke wolk, met een hele mooie en herkenbaar natuurlijke rand. Dit noemt de wetenschap “the edge effect”. Wat de natuur probeert te doen is zoveel mogelijk oppervlakte creëren. Een rechte lijn heeft veel minder oppervlak dan een golvende lijn over dezelfde totale lengte. Hoe meer oppervlak, hoe meer leven. Onze longen hebben een totale oppervlakte van meer dan één voetbalveld, maar het zit allemaal verstopt onder je ribbenkast. Het is een heel slimme manier van zoveel mogelijk oppervlak creëren om leven mogelijk te maken. Als onze longen vierkante dozen waren, van enkel rechte lijnen, hadden wij nooit kunnen bestaan. Door het verschil in ontwerp, waarbij de natuur nooit in rechte oppervlaktes danwel rechte lijnen werkt en de mensheid vaak wel, kunnen we dit verschil in ons voordeel gebruiken. Wolken bestaan zelden tot nooit uit rechte lijnen. Door de mens gecreëerde “wolken” wel. Weer een handig middel om steeds een stapje dichter bij de waarheid te komen en daarmee een beter begrip te verkrijgen van onze omgeving. 

De Chemtrail dagen waren alle dagen behalve maandag. 

Afsluitende gedachte 

We leven in een mooie tijd met veel mogelijkheden die voor veel goeds kunnen zorgen mits herkend. Onze voorouders, hoe graag ze het ook hadden gewild, bezaten verreweg niet de middelen en mogelijkheden die wij vandaag de dag hebben. We kunnen met een simpele gedachtenveranderinge een compleet andere wereld creëren zonder dat er heel veel hoeft te veranderen. We weten allemaal dat geld vanuit den beginne is gecreëerd om ons allen in een positie van nooit stoppende schuld te laten komen. Het voordeel van deze situatie is dat wij nu meer geld hebben dan ooit tevoren. Wat we ermee doen is hetgeen wat nu steeds meer gaat tellen.

Wij zelf hebben duidelijke keuzes gemaakt waar we ons geld aan besteden. We gaan niet meer naar de grote ketens voor boodschappen. We halen zoveel mogelijk lokaal en kleinschalig en hopen daarmee de medemensen in onze gemeenschap te ondersteunen in plaats van enorme investeringsmaatschappijen van weet ik waar vandaan. Wij stoppen meer dan de helft van onze inkomsten in het verbeteren van onze lokale natuurlijke omgeving. We zeggen weleens dat we ons geld in de enige juiste bank stoppen en dat is de natuur. Deze bank geeft elk jaar exponentieel meer dividend. Meer bloemen, meer kruiden, meer eetbare gewassen. Waar al het leven iets aan heeft. Hierdoor zien we ook steeds meer dieren komen, meer herten, dassen, vogels en vooral meer bodemleven.

Het hangt ervan af waar wij de echte waarde in gaan herkennen. Hiermee kunnen we begrijpen dat niet eerst het systeem hoeft te veranderen, voordat er iets kan veranderen in ons eigen leven. Wij, de mensheid, bepalen hoe de wereld eruit ziet, alleen hebben we nooit geleerd dat het zo werkt. Een beter milieu begint echt bij jezelf, maar dat wil niet zeggen dat het makkelijk is. Het wordt elk jaar zelfs een beetje moeilijker, omdat de complexiteit van onze gezamenlijke problemen toeneemt. Een heel duidelijk voorbeeld van: “Van uitstel komt afstel”. Wij zijn de generatie die eindlijk de moed heeft verzameld om dit proces te laten stoppen. Daar heeft de situatie die we nu ervaren zeker bij geholpen. Het is niet persé waar, maar wel algemeen aanvaard dat de mensheid pas verandert als het niet anders meer kan.

Wij merken dat, sinds de situatie die er ten tonele is verschenen dit jaar, meer en meer medemensen zich in het nauw gedreven voelen. Zij merken nu wat er gebeurt als we niet goed opletten wat er gaande is in ons land en in de rest van de wereld. De medemensen die wij op belangrijke posities hebben gestemd, blijken toch iets teveel plezier (en wat dan ook) te halen uit de macht die zij hebben gekregen. Eigenlijk hadden we dat ook wel kunnen weten, want ook dit is algemeen bekend, dat macht aanzet tot corruptie. We weten het allemaal, het zijn geen nieuwe of gekke dingen, maar kennelijk is het toch weer op dat punt aangekomen.

Dit keer is het echter anders. Wij zijn niet meer zo hopeloos als in het verleden. De pen is machtiger dan het zwaard, dit is ook de reden dat het recht op de vrijheid van drukpers en de vrijheid van meningsuiting in de (allereerste) grondwet is vastgelegd. Anno 2020 hebben wij enorme mogelijkheden om met kennis, ervaring en de techniek die we hebben, elkaar te helpen om uit deze situatie te komen. De manier waarop wij vandaag de dag informatie kunnen delen is krachtiger dan ooit. We zijn van een ganzenveer naar een Edding 5000 gegaan en dat is waar de macht nu ligt. We kunnen met de middelen die we nu tot onze beschikking hebben zoveel moois betekenen, het enige wat het in de weg staat is onze eigen vrije wil om het te gaan doen.