door

Muziek is (minder) Magisch (geworden)

Zoals we eerder hebben kunnen leren is dat muziek iets magisch bevat. De getallen 3, 6 en 9 komen ook in de muziek weer naar boven drijven. Wat dit precies allemaal inhoudt, gaat mijn verstand op dit moment te boven. Diep van binnen weet ik zeker dat er meer te ontdekken valt dan ik nu weet of dat mij geleerd is. 

Als je besluit om je wat meer in te gaan lezen in de betekenis van muziek, dan kom je al heel snel bij de discussies over de muzikale noot “A”. In de toonladder van Pythagoras wordt de noot “A” in een bepaalde octaaf op 432 Hz of trillingen per seconde gezet. In de toonladder die vandaag de dag wordt gebruikt, is gekozen voor 440 Hz. Online zijn er aardig wat perspectieven over de reden hiervoor en of dit nu wel of niet een positieve verandering is. Ik was benieuwd wat ik zelf kon herleiden uit de tabellen gebaseerd op “A” 432 en “A” 440. 

Toonladder A=432 Hz
Toonladder A=440 Hz

We kunnen zien is dat beide toonladders een onderliggend verband hebben, namelijk het cijfer 9. Dit zien we terug in de groen gearceerde kolommen die allen bij elkaar opgeteld op 9 uitkomen. We zouden wel kunnen vaststellen dat beide toonladders een harmonieuze relatie hebben en dat is misschien niet eens zo heel gek. De muziek die we tegenwoordig horen klinkt niet heel slecht. We kunnen natuurlijk discussiëren over het genre, maar we kunnen niet ontkennen dat de klanken bij elkaar passen. 
Als we de witte kolommen waar de losse frequenties in staan verwijderen en alleen de deductie van de desbetreffende frequenties overhouden zien we wel wat verschillen.  

Wat gelijk opvalt is dat het getal 9 nu geheel verdwenen is uit de 440 toonladder. Waar het in zijn totaliteit nog een connectie had met het getal 9, een connectie met de Bron, is er nu geen enkele numerieke verwijzing meer te vinden. Misschien verklaart dit hetgeen waar de meningsverschillen over bestaan, dat de hedendaagse muziek nog wel resoneert met ons op een bepaald niveau, maar dat de connectie met de Bron is afgesneden. De gedachte bestaat dat muziek als het ware losgekoppeld is van het grote orkest van de planeten, de zon en de bron die dit alles gecreëerd heeft.

We gebruiken niet graag afbeeldingen van iets dat we niet zelf hebben kunnen verifiëren, maar er zijn gelukkig heel veel medemensen die integer te werk gaan en hele interessante bevindingen delen op internet. Zo ook het voorbeeld wat op een beeldende manier kan weergeven wat we hebben kunnen ontdekken in het verschil in toonladders. Een trilling gericht op een schaaltje met water, laat mooi zien dat 432 en 440 Hz beide een patroon creëren. We kunnen zelfs spreken van symmetrie of resonantie. Echter er is toch een wezenlijk verschil op te merken tussen de twee. In de linker afbeelding kunnen we een veel complexer geheel opmerken en is er zelfs sprake van meervoudige symmetrie. Schuilt er dan toch wat in hetgeen wat de nummers ons proberen te vertellen? 

Er is nog een merkwaardig verschil ontstaan rondom de noot “Sol”, de oude naam voor de zon. Deze noot staat in verbinding met ons hart of de hartchakra. Waar er in de 432 toonladder een bijzonder gebalanceerd herhalend patroon te onderkennen valt, is er bij de 440 toonladder een verschuiving opgetreden. Het 3 en 6 patroon bevindt zich nu rondom de onderste twee chakra’s namelijk bij de noten Re en Mi. De onderste twee chakra’s worden vaak in de context gezet van het aardse en de materiële wereld. Dat is uiteraard niet iets slechts, wij zijn immers, zoals Mark Passio mooi weet te omschrijven “Spirits in the flesh”. Alle chakra’s horen goed te werken, zo ook de onderste twee. De vraag blijft echter waarom die verschuiving is ontstaan van de balans rondom het hart, naar hetgeen wat resoneert met het onderste gedeelte van het lichaam. Kan dit een poging zijn om de connectie van muziek met het centrum van ons lichaam, het hart(chakra), los te koppelen? 

Ik ben me ervan bewust dat het terugveranderen van de noot “A” naar 432 niet alle wereldse en spirituele problemen op gaat lossen. Ik denk dat wel een goede mentale bezigheid kan zijn, om proberen te begrijpen waarom we iets doen en wat we daar eventueel mee winnen of verliezen. Ook probeer ik me te verdiepen in de redenen van onze voorouders om bepaalde aspecten van hun bestaan op een bewust gekozen manier uit te voeren. Ik wilde vroeger altijd vooruit, sneller, efficiënter en ga zo maar door, zoals ons wordt geleerd op school/werk. Tegenwoordig wil ik meer leren over vroeger. Niet vanwege de uitspraak “vroeger was alles beter”, eerder vanwege hetgeen wat onze voorouders met een heel duidelijke reden hebben achtergelaten voor ons.

Zo vlak voor de wisseling van het eerste naar het tweede decennium van de 21ste eeuw, zijn er enorm veel inzichten naar boven gekomen met betrekking tot onze geschiedenis. Het verhaal wat we allen ooit geleerd hebben, of beter gezegd hebben moeten leren, begint aan alle kanten te rammelen. We bevinden ons nu niet persé in een tijdperk waarin we alles wat er zich achter ons bevindt zijn overstegen qua denken en handelen, het begint er steeds meer op te lijken dat we juist aan het degenereren zijn. Hetgeen wat wel ontwikkelt, is iets artificieels. De gaven die we hebben gekregen op moment van geboorte zijn we met een rap tempo aan het verliezen. We hoeven ons niet schuldig te voelen of boos te zijn op wat of wie dan ook. Het is een hele mooie kans om ons met de zaken des levens bezig te houden die opbouwend werken voor ons allen en onze omgeving.

Muziek is één van de zaken die zeker wat aandacht verdient, niet alleen om de manier van het afstemmen van de instrumenten te veranderen, maar om een veel breder besef te gaan krijgen waarom we dat zouden willen doen. Er valt zoveel moois te ontdekken en te leren, waardoor we tegelijkertijd, dat is zeker wat ik ervaar, onszelf en ons bestaan gaan snappen en daar enorm veel kracht en inspiratie uit halen. We worden aan de ene kant in een systeem van angst, schuld en schaarste gehouden. Aan de andere kant is er zoveel moois te ontdekken dat je echt geen zin meer krijgt om deel te nemen aan al die onzinnigheid. Als je maar zou kunnen zien hoe mooi alles eigenlijk is en hoe fantastisch alle losse facetten van ons bestaan op elkaar zijn afgestemd, dan wordt het leven dat we nu kennen echt een lachertje. De zaken waar we ons nu druk om maken lijken dan zo nutteloos!

Op naar die wereld zeg ik, met vrijheid, liefde, kennis en waarheid. Weg met westerse neo-slavernij, angst, onwetendheid en leugens. Lijkt me geen moeilijke keuze?!

Inspiratie