Muziek is magisch

Muziek is best een bijzonder fenomeen te noemen. Het overstijgt alle sociaal-maatschappelijke dilemma’s en vooroordelen. Muziek kan mensen vanuit alle windstreken op de aarde diep van binnen raken, intrigeren en samenbrengen. We kunnen misschien wel veronderstellen dat muziek op een diepere laag inwerkt dan hetgeen waar wij dagelijks de interactie mee aangaan. 

Er is vandaag de dag een enorme opleving gaande met betrekking tot muziek. Er zijn meer en meer medemensen die op zoek zijn naar aspecten van ons bestaan die we vandaag de dag als iets gewoons of normaals zijn gaan zien, maar een veel diepere betekenis hebben en misschien zelfs wel tot hele mooie inzichten kunnen leiden. Muziek is iets heel complex en het begint erop te lijken alsof er steeds meer bijzondere kanten van muziek worden herontdekt.

Onze voorouders hadden hele duidelijke redenen om muziek op een bepaalde manier te componeren en te spelen. Kijk maar eens hoe de kerken gebouwd zijn, in relatie tot de orgels die in de kerken staan. Deze muzikale instrumenten van soms wel 15.000 verschillende pijpen die allemaal mechanisch aan elkaar verbonden zijn om zo precies in harmonie met de ruimte in het gebouw te kunnen samenwerken. Een instrument in een instrument in een instrument in een instrument. De Aether als een instrument, het gebouw als instrument, de orgel als instrument en uiteindelijk de mens als instrument.

Sommige Tibetaanse monniken kunnen middels hun stem, in combinatie met hoornmuziek, stenen laten zweven en deze tientallen meters verder op een heuvel laten belanden. Dit zijn stenen die de monniken met hun gezamenlijke spierkracht niet om kunnen rollen.

Ook zijn er sjamanen in het amazone gebied, die hun eigen methodes van muzikale heling hebben ontwikkeld. Zij gebruiken hun getrainde stem om een onbalans in een menselijk lichaam, vibratie-technisch gezien, weer in balans brengen.

Het bijzondere van dit alles is, dat wij (de mensheid in het algemeen) bepaalde zaken die ontzettend veel positieve veranderingen kunnen betekenen in onze maatschappij, als iets onzinnigs bestempeld hebben. Wat we in ieder geval niet kunnen ontkennen is dat alle voorgaande samenlevingen een bijzondere verstandhouding hadden met muziek.

Er zijn in de afgelopen eeuwen honderden boeken geschreven vanuit allerlei stromingen en denkwijzen over de wondere wereld van muziek. Vaak zijn deze boeken moeilijk te doorgronden omdat we de denkwijze niet meer bezitten en misschien wel een groot deel van de context missen. De seminar van Eric P. Dollard “The Power of the Aether as Related to Music and Electricity” kan een goed startpunt zijn voor eenieder die net als wij interesse hebben in de bijzondere kant van ons bestaan. Eric heeft een serieuze poging ondernomen om de ware betekenis achter muziek naar boven te krijgen. Hij heeft ontzettend veel bijzondere kenmerken weten te onderkennen, waaronder (zoals de titel van de seminar al een beetje weggeeft) het feit dat muziek een directe relatie heeft met de Aether en elektriciteit. 

Ik wil jullie meenemen in mijn onderzoek naar hetgeen wat we vandaag de dag kennen als muziek. Muziek op de radio of de live muziek die een band speelt is onderhevig aan bepaalde universele wetten. Deze wetten kennen hun oorsprong bij Pythagoras en wordt Pythagorean tuning genoemd. Zijn methode van nadenken en uiteindelijk het op papier krijgen van iets tastbaars, was een combinatie van wiskundige principes en observaties. Dit resulteerde in hetgeen wat wij nu kennen als de toonladder, de octaaf, een kwart, een vijfde en het begrip van de harmonische relaties.

Gebaseerd op het werk van Pythagoras en velen voor mij ben ik zelf eens gaan kijken wat ik uit de toonladder en de bijbehorende frequenties kon halen. Dit is niet vanuit het oogpunt om muziek te gaan spelen, maar meer om met mijn manier van denken een andere kant van het fenomeen muziek te gaan belichten. We zijn allemaal in staat om tot nieuwe inzichten te komen waarmee we elkaars besef kunnen verruimen. Door uit de standaard manier van denken te stappen, komen we misschien wel dichterbij hetgeen wat er al die tijd al verborgen lag in de blinde hoeken van ons bewustzijn. 

In de tabel staat de toonladder van Pythagoras hem mathematisch met daarin de verschillende noten en de daarbij behorende frequenties. Ik was benieuwd of en welke patronen hierin te ontdekken zouden zijn. In de kolommen die groen gearceerd zijn, kunnen we de eerste grove patronen gaan zien. Zeker als je bekend bent met de uitspraak van Nikola Tesla over de bijzondere kenmerken van de nummers 3, 6 en 9. We kunnen namelijk zien dat het getal 9 het getal is waar dit hele schema om draait.

Hoe ik op de getallen de groen gearceerde kolommen ben gekomen is als volgt: Dit werkt volgens het principe deductie van Pythagoras, oftewel het samenvoegen van getallen tot één enkel getal. Het werkt als volgt. Neem bijvoorbeeld het getal 144. Deze kunnen we verkleinen tot het getal 9. Dit doen we door alle losse getallen bij elkaar op te tellen. 1 + 4 + 4 = 9. Dit proces heb ik vervolgens op alle losse frequenties toegepast en de resultaten zijn te zien in de groene kolommen en dat is best bijzonder al zeg ik het zelf. De vereenvoudigde cijfers geven ons de mogelijkheid om patronen danwel relaties te ontdekken.

Het symboliseert de groei van de natuur en zoals we zien in de eerste afbeelding, de manier waarop muziek werkt met het verdubbelen van de frequentie bij elk octaaf. De natuur begint met 1 cel, verdubbeld naar 2 en deze twee cellen verdubbelen weer naar 4 etc. etc. 

In het figuur kunnen we dat proces als volgt zien:
2 x 1 = 2
2 x 2 = 4
2 x 4 = 8
2 x 8 = 16 -> 1 + 6 = 7
2 x 16 = 32 -> 3 + 2 = 5
2 x 32 = 64 -> 6 + 4 = 10 = 1

We zijn weer terug bij de 1 aangekomen. Dit proces zal zich herhalen zolang er ruimte is voor de getallen om te passen op je papier of je computer. Dit patroon werkt niet alleen in een vergrotende/expansieve manier, maar tegelijk ook in een verkleinende/samentrekkende vorm. Als je wederom begint bij 1 en dan in plaats van te verdubbelen halveer je steeds. 
1 / 2 = 0,5 -> 0 + 5 = 5
0,5 / 2 = 0,25 -> 2 + 5 = 7
0,25 / 2 = 0,125 -> 1 + 2 + 5 = 8
0,125 / 2 = 0,0625 -> 6 + 2 + 5 = 13 = 4
0,0625 / 2 = 0,03125 -> 3 + 1 + 2 + 5 = 11 = 2
0,03125 / 2 = 0,015625 -> 1 + 5 + 6 + 2 + 5 = 19 -> 1 + 9 = 10 = 1

Wederom zijn we weer rond. We kunnen hierbij opmerken dat er twee evenredige maar tegenovergestelde krachten aan het werk zijn. Wat dit in de toonladder van Pythagoras doet is mij op dit moment nog een raadsel. Het is in ieder geval bijzonder om dit patroon terug te vinden. De noot Do, staat voor Dominus en dat is een goddelijke verwijzing. De noot is het begin en het einde van de octaaf en dat is misschien wel de achterliggende reden. De verbinding tussen het bovenaardse en het aardse. Een proces dat zich op continubasis voltrekt. 

Ik heb de tabel wat vereenvoudigd door alle frequenties te verwijderen en alleen hun opgestelde waarde over te houden. Het volgende patroon dat opvalt is het patroon dat zich rondom de noot Sol afspeelt. Sol is een oude naam voor de zon en de Vedische tradities hebben dit punt ons hartchakra genoemd. Zoals je kunt zien is er een herhaaldelijk patroon terug te vinden van 3, 6, 3 en de volgende octaaf (de rij eronder) is het precies andersom namelijk 6, 3 en 6. 

Dit herhaaldelijke proces deed me denken aan het oscilleren van een elektromagnetisch circuit. Van magnetisch naar diëlektrisch en weer terug. Als we dit eens in een grafiek zetten kunnen we het volgende zien. Het lijkt wel een soort van sinusgolf die oscilleert op zijn/haar resonerende frequentie. Er mist alleen iets. We weten inmiddels dat er altijd twee krachten tegelijk aan het werk zijn. 

Best bijzonder toch? Een perfect symmetrisch zigzaggend patroon. Een nooit stoppend patroon van 3 en 6. We missen echter nog de 9, maar als we goed kijken zien we dat het snijpunt van beide lijnen op 4,5 uitkomt wat weer 9 maakt. Nu hebben we een combinatie van samenwerkende krachten, misschien zelfs wel het mannelijke en het vrouwelijke aspect. 

Wat ik me nog steeds afvraag: Waarom deze matrix een ruit patroon heeft en niet een patroon van symmetrische vierkanten? Het lijkt wel met dynamiek te maken te hebben, een beweging dat in het rasterpatroon zit. Het antwoord op deze vraag kwam als volgt.
Op een gegeven moment was ik alle frequenties van de toonladder onder elkaar in een tabel aan het zetten om er uiteindelijk een grafiek van te maken. Wat hieruit volgde gaf mij het idee dat dit wel eens de reden kon zijn voor het patroon wat we hierboven aanschouwen. 

De curve die ontstaat lijkt wel een constante te zijn in de opeenvolging van de frequenties. Wat ik hiermee bedoeld is het volgende: Ik heb in dit voorbeeld 322 frequenties gebruikt, van 1 t/m 127.400.740. Als we het bereik opschroeven naar 500 frequenties veranderd de curve niet, alleen de lengte van het blauwe gedeelte voordat de lijn echt omhoog gaat. Hetzelfde gebeurt als we maar 100 frequenties gebruiken, alleen resulteert dat in een kortere aanloop. De vorm van de curve is inherent aan verhouding in de verhoging van de frequenties. Dit is echter niet het eindpunt. Als we deze curve rechtop zetten en het spiegelbeeld ernaast projecteren krijgen we pas echt een idee wat achter deze curve zit. 

Laten we eens kijken wat er gebeurd als we twee van deze gulden spiralen langs de trechtervorm leggen.

Er passen twee van de guldensnede spiralen precies langs de curve die we hebben verkregen uit de toonladder van Pythagoras. Ik ben me ervan bewust dat de lijnen niet helemaal synchroon lopen, maar dat heeft te maken met de beperkingen van het tekstverwerkingsprogramma waarmee deze afbeeldingen zijn gemaakt.

Ik wil nog even uitleggen dat al het bovenstaande niet allemaal op één avond tot stand is gekomen. Eerst heb ik de tabel in elkaar gezet en daarvoor eerst een weg gebaand door de honderden verschillende opvattingen over de layout van de toonladder om uiteindelijk weer uit te komen bij het werk van Johan Oldenkamp. Daarna komt het mooie en dat is staren, verbanden zoeken, nog meer staren om ineens een ingeving te krijgen en dat uit te pluizen. Een heel leuk en dynamisch concept waarbij het ook nog eens fijn is om niet enkel naar een scherm te staren. Het tekenen op papier, met een passer en lineaal punten met elkaar verbinden, om te zien wat er tevoorschijn komt, gaat heel mooi samen. Uiteindelijk is het een hele kunst op zich, om die stapjes weer te reproduceren om een lineaire tekstvorm te krijgen. Ontdekken gaat namelijk niet iedere keer volgens hetzelfde principe en keurig van punt a naar punt b.

Terug naar de muziek: Er is iets bijzonders te onderkennen in hetgeen wat wij muziek noemen. De noten met de corresponderende frequenties en geluiden lijken zich te schikken naar een onderliggend natuurlijk patroon. Dit patroon is uiteraard niet zichtbaar als we de muziek spelen, maar als we naar de muziekstukken luisteren uit het verleden lijkt het wel als een soort van referentie te hebben gewerkt voor de componisten. Ik vind het fascinerend om te bemerken dat er zoveel moois verstopt zit in alles om ons heen. Het allermooiste is dat al deze ogenschijnlijke verschillende aspecten van ons bestaan, allemaal met elkaar verbonden zijn. Dezelfde principes manifesteren op alle niveau’s, in alle losse elementen en het totaalplaatje.

Zoals het Hermetische Principe “As above, so Below”.

Nummers, geometrische vormen en patronen vormen het onzichtbare steigerwerk waarop de wereld inclusief wijzelf gebouwd zijn en op continue basis wordt aangepast. In plaats van het weghalen van een steiger nadat het gebouw klaar is, is het kosmische steigerwerk altijd aanwezig. De nummers 3, 6 en 9 komen overal in terug, ook in muziek. De mannelijke (6), vrouwelijke (3) en Goddelijke (9) energieën zijn de energieën die in ons en overal om ons heen bestaan en helpen onze realiteit te creëren. Er kan niets perfects en levensvatbaars ontstaan als er geen versmelting is van het Mannelijke, Vrouwelijke en het Goddelijke.

Met dit onderzoekje heb ik voor mijzelf vast kunnen stellen dat muziek iets magisch is. Met magisch bedoel ik niet iets mysterieus of geheims, maar dat er een connectie ontstaat met de (magische) bron van ons bestaan. Deze bron valt niet te omschrijven zoals liefde of genegenheid niet te omschrijven vallen. We kunnen het visualiseren, uitleggen en het proberen te classificeren maar dat zal nooit de complete lading dekken. Eenieder die wel eens verliefd is (geweest), weet dat het lastig is om dit gevoel onder woorden te brengen. Dat is aan de ene kant niet mogelijk en aan de andere kant wil je dat misschien ook niet, omdat je dan misschien wel die bijzondere essentie uit hetgeen wat je probeert te omschrijven onttrekt. Zo gauw we het onder woorden willen brengen, maken we het dood. Praten is daarmee niet iets slechts, maar er zijn bepaalde aspecten van ons bestaan die we misschien niet onder woorden hoeven te brengen. De patronen in muziek, vormen, nummers en spiralen zijn naar mijn mening de visualisatie van de liefde vanuit de bron van ons bestaan. 

Inspiratie

• Pythagoras
• Seminar: Eric P. Dollard, The Power of the Aether as Related to Music and Electricity
• Nicola Tesla
• Marko Rodin
• Johan Oldenkamp
• Hermetische Principes