Natuur update 14: 06-07-20 t/m 06-09-20

Algemeen

Daar zijn we weer. Helemaal uitgerust voor zover dat nodig was, maar in ieder geval zeer tevreden en enorm dankbaar voor deze afgelopen twee maanden. Het was een goede beslissing om in de zomermaanden de updates even te pauzeren. Het lijkt misschien niet zo veel werk om wat tekst en dergelijke te typen en ze op de web-site te posten, maar het neemt toch wel een volle dag in de week in beslag. Dat vinden wij niet erg, want wij hebben misschien wel het meeste aan deze updates. Zo creëren wij voor onszelf een naslagwerk en dat is soms best fijn. Zeker in de begin fase van iets leren of te ontdekken (en ik denk dat we dat allemaal wel herkennen) is het handig om aantekeningen te maken. Er zijn zoveel nieuwe wetenswaardigheden te leren, te ontdekkingen en te doen, dat er soms het één en ander bij inschiet.

Na de drukte van het voorjaar -en dan hebben we het niet over de drukte (of stress) die de meeste medemensen ervaren in hun werkende leven, maar over drukte als een woord dat in een natuurlijke setting wil zeggen dat er in het voorjaar enorm veel gebeurt in de natuur – is het wel fijn om in de zomermaanden de tijd nemen om te genieten van hetgeen wat voortkomt uit het generende proces van de lente. De jonge beestjes worden ouder, de gewassen zijn van bloei naar een vruchtdragend stadium gegaan en wij hebben in de afgelopen twee maanden de tijd gehad om daar heerlijk van te genieten. Ook is dit de eerste reflectie periode van het jaar. Naast de wintermaanden zijn de zomermaanden een goede periode om te benoemen wat er goed is gegaan en tevens te bedenken waarom er bepaalde zaken wat meer aandacht nodig hebben in een volgende poging.

Naast reflectie hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om na te denken en de eerste vorm te geven aan een manier om met meer medemensen, die daar de interesse in hebben, te gaan samenkomen om een manier te vinden om nog fijner samen te kunnen werken met de natuur. Het is mijn mening dat wij in een tijd leven waarin we wederom de kans hebben om middels de door onze voorouders ontworpen methodes van filosofie, theologie en dergelijke, onszelf en daarmee onze omgeving te mogen gaan vormgeven. Veel vragen en misschien wel een hoop antwoorden, maar vragen zullen er altijd blijven. Ik zie de tijd waar we nu in leven als een soort vloeibare periode, waarin we lekker kunnen blijven dobberen op de “zee” en nog niet persé ergens aan land hoeven gaan, maar eerst eens goed te bepalen wat we zullen gaan doen voordat we het land bereiken. Voor diegene die oren hebben om te horen en ogen om te zien zullen snappen dat ik dit niet letterlijk bedoel. 

Onze eerste echte cursus is nagenoeg klaar en gaat volgend jaar van start. Het woord cursus komt van het gelijknamige Latijnse woord “Cursus” wat staat voor “een reis of een richting”. We proberen in dit samenzijn op de eerste plaats ons te begeven in het rijk der theorieën, oftewel het mentale rijk. Hiermee proberen we onze gedachten de vrije loop te laten alvorens we daadwerkelijk een manier gaan zien en misschien wel bedenken om deze gedachte toe te passen. Het doel is met ieder onderwerp eerst een zo goed mogelijke basis te creëren voordat we gaan bouwen. Dat wil niet zeggen dat het leggen van deze basis een eenmalig proces is. We leven nog niet in die tijd dat wij de capaciteiten hebben om zulke rotsvaste funderingen neer te kunnen leggen. Het wordt de eerste vaste ondergrond na de tijd van het drijfzand. Als we de basis gelegd hebben, zullen we laten zien hoe wij de eerste laag stenen hebben gelegd op onze nieuw verworven basis en zijn wij erg benieuwd naar de (nieuwere) manieren van bouwen die onze gezamenlijke sessies weten voort te brengen. Kortom, er staat ons nog heel veel moois te wachten. Het lijkt misschien wel voor een deel van de mensheid of de wereld aan het vergaan is, maar er is minstens net zoveel moois aan de gang enkel zie of hoor je daar niet zoveel over op de gangbare nieuws en informatieve programma’s.

“The secret of change is to focus all of your energy, not in fighting the old, but on building the new”

Socrates

Zoals Socrates ooit zo mooi zei; “stop niet jouw tijd en energie in het slopen van het oude, maar in het bouwen van het nieuwe”. Dat is precies de mentaliteit die wij proberen te handhaven. Uiteraard horen we kwade en duistere praktijken de halt toe te roepen zodra die de kop op steken, maar de meeste energie gaat in het bouwen van iets positiefs. 

Migratie, gras- en gewasgroei

Hierboven het overzicht van de afgelopen twee maanden en de corresponderende maanden van vorig jaar om als een referentie te dienen. 

Een kleine opfrisser na deze periode van relaxen is misschien wel handig. Eind juni waren wij klaar met de eerste echte migratie van dit jaar. De nieuwe migratie (M2) hebben wij gepland aan de hand van de gegevens van de jaren ervoor in combinatie met hetgeen we op dat moment voelden. In de twee kolommen van 2019 kun je in de één na laatste rij zien wat de grasgroei was voor de zomermaanden van vorig jaar. Dat was niet erg veel zoals je ziet en 2018 was het eigenlijk nog veel erger. Deze twee zomermaanden zijn nu eenmaal de maanden dat de gewassen in een soort zomerstop verkeren, maar de afgelopen twee jaar was het bij ons iets meer dan een zomerstop, eerder het compleet verdwijnen van de vegetatie op de weides.

We proberen te leren van het verleden om zo de keuzes in het heden te maken. Uiteindelijk hebben we besloten om de twee zomermaanden (62 dagen) te hanteren als de lengte van de tweede migratie van dit jaar. In de praktijk betekent het dat wij met de dieren in 62 dagen tijd alle weides één keer bezoeken. We hebben de afgelopen jaren geleerd welke weides het minst goed standhouden in periodes van droogte en hitte. Deze weides wilden we daardoor als eerste begrazen. Mocht het net als de voorgaande maanden extreem heet worden dan hebben we die weides al gegraasd. Ook een reden om in de zomer wat langzamer te migreren is om de gewassen die al wat houtig of dor zijn geworden af te breken of plat te laten trappen door de dieren.

Langzaam migreren betekent immers dat de ruimtes wat kleiner zijn waardoor de dieren meer als een kudde verplaatsen en er niet meer gelet wordt op waar er wel of niet gelopen wordt. Als de dieren een hele grote plek hebben dan gaan ze liever over paadjes lopen en mijden stekelige of houtige plantjes. Het vergroten en het verkleinen van de ruimtes is als een ademhaling van de natuur. Normaliter wordt dit ademhalingspatroon gestuurd door de roofdieren, die in de zomermaanden hun jongen grootbrengen en Moeder Natuur helpen de jonge diertjes van andere soorten, die niet optimaal functioneren, terug naar de bron te brengen zodat deze weer klaar kunnen worden gemaakt voor een nieuwe ronde in dit rijk. Echt een fantastisch systeem, zo goed uitgedacht en uitgevoerd dat wij alleen maar kunnen afkijken en proberen ervoor te zorgen dat we wederom terugkeren naar een bestaan waarbij de natuur weer kan doen waarvoor zij gecreëerd is. 

Even samengevat:

• Planning voor de zomermaanden gemaakt aan de hand van de jaren ervoor. 
• De dieren dichter op elkaar (kuddegedrag) zodat er meer platgetrapt wordt. 
• Rekening gehouden met de weides die eventueel het eerst zullen gaan verdorren door de extreme hitte en droogte (referentie voorgaande jaren). Deze dus eerst begrazen.
• In totaal kwam dit neer op 62 dagen. 

De maand Juli

In de grafiek zien we de dagelijkse temperaturen van de maand juli. De rode lijn geeft de gemiddelde bovengrens aan waarbij de meeste gewassen het beste gedijen. Deze lijn ligt op 24°C. De zwarte lijn is de gemiddelde minimale onderste grens van 12°C. De onderste blauwe lijn is de vorst-lijn die in de zomermaanden eigenlijk nooit wordt gehaald. We kunnen in de grafiek heel duidelijk zien dat de temperaturen optimaal waren voor het groeien van de gewassen. Richting het einde van de maand zien we een kleine stijging wat meteen de warmste dag van de maand werd met 35,3 °C. 

Tezamen met de neerslag die voor de gehele maand neerkwam op 39,0 mm, is het voor de weide echt een topmaand geweest en daarmee ook voor alle dieren groot en klein die daarvan profiteren.  

Deze grafiek laat de grasgroei zien van dit jaar (groene lijn) ten opzichte van de grasgroei van vorig jaar (blauwe lijn). We kunnen hier goed zien wat de neerslag in combinatie met de temperaturen uit de vorige grafiek hebben betekend voor de gewassen op de weide.  

Het mooie, door in te zetten op een langere hersteltijd en daarmee een langere migratie, is dat je altijd kunt versnellen, mocht de werkelijkheid gunstiger uitpakken dan wat je gepland hebt. Met deze hoeveelheid aan gras- en gewasgroei is het eigenlijk niet handig om zo langzaam te migreren. Wij hebben een aantal keer gedacht om toch maar te gaan versnellen, maar uiteindelijk besloten om niet te enthousiast te worden want de maand augustus moest nog komen.

De maand Augustus

Dat onze beslissing de juiste was, kunnen we zien aan het einde van de vorige grafiek. Van een enorme mooie weelderige grasgroei gingen we heel hard naar beneden. De laatste week van juli en de eerste twee weken van augustus was er geen groei meer te meten, sterker nog, de weides begonnen langzaamaan op te drogen. Niet alleen de weides maar ook de struiken en bomen kregen het wederom lastig. Wat was hier nu precies de reden van? Als we enkel naar de neerslag gegevens kijken, lijkt er niet zoveel aan de hand te zijn. De maand augustus is zelfs een hele natte maand geweest met meer dan 10 centimeter neerslag.  

Vanaf vier augustus zien we de temperaturen omhoog klimmen om vervolgens ruim twee weken niet onder de 30 °C te komen. De extreem hoge temperaturen tezamen met de geringe neerslag hebben ervoor gezorgd dat we van een prachtig mooie groene oase binnen drie weken naar een tafereel uit het zuiden van Frankrijk gingen. 

• 

• 

Dit was precies het moment waarom we zo voorzichtig waren in de maand juli om te versnellen met de migratie. Nu lagen de weides die het snelst achteruit gingen door de omstandigheden al achter ons en zaten de dieren op stukken die minder zon krijgen en daardoor langer groen en fris blijven. Met behulp van de graaskaart in combinatie met onze ervaringen en kennis van de afgelopen jaren kunnen we relatief gemakkelijk omgaan met deze bijzondere situatie. Dat is niet alleen fijn voor onszelf, maar zeer zeker ook voor de dieren waarmee wij samenwerken. Ook hebben de weides veel minder te lijden van de omstandigheden omdat op de plekken waar we al geweest waren voordat de droogte en hitte begon, de gewassen keurig platgetrapt op de bodem lagen wat zorgt voor extra bescherming voor de bodem en daarmee de beestjes die daar op en in leven. Mooi ook om te zien op de foto dat het beschermde stukje in het midden van de weide (waar o.a. pompoen en zwarte bes staat) nog steeds groen is in augustus. Dit komt doordat we daar in de winter al een dikke laag stro/hooi op hadden gelegd. Hierdoor kon dit beter vocht vasthouden en was de aarde beter beschermd tegen de hitte.

Al met al komen we sterker en vitaler uit deze situatie en dat is toch wel iets waar we best trots op zijn. Het willen leren van de natuur en proberen met haar samen te werken zorgt ervoor dat zelfs in de extreme situaties waarin we af en toe verkeren, we toch in een opwaartse spiraal kunnen blijven zitten. Hoe lang de extreme periodes ook duren, we weten inmiddels dat er altijd weer een einde aan komt. Ook de dieren lijken dat te weten want zij maken zich nog het minste druk om het feit dat de gewassen aan het verschroeien zijn in die intense hitte. We weten ook, mede door de zomer van 2018 dat de natuur weer zo mooi kan herstellen, dat je bijna vergeet dat er ooit zo een droge en warme periode is geweest. Uiteindelijk zal de balans weer worden rechtgezet en dat gebeurde op 15 augustus. 

We weten allemaal dat in ons land na een lange periode van extreme hitte en uitblijvende regen er en moment komt van onweersbuien met regen. Die onweersbuien kwamen. Op 15 augustus kregen wij in nog geen half uur 35mm neerslag. Dat is bijna net zoveel regen als de hele maand juni bijelkaar. 

In de bovenste tabel zien we de grasgroei (in cm) en in de onderste tabel de hoeveelheid neerslag per week (in mm). Na die heftige bui van 15 augustus en de regen die daar kort op volgde zien we dat de grasgroei weer langzaam aan het oppakken is. Op de plekken waar nagenoeg al de gewassen dor waren geworden gaat het wat langzamer omdat deze weer van voren af aan dienen te gaan beginnen. Op de plekken waar de zon wat minder invloed heeft gehad, veelal langs de bosranden en op de weide die helemaal omzoomd is door bos beginnen de gewassen zich snel weer te herstellen. 

Het plan voor de volgende migratie, M3 

Dit is in een notendop de situatie begin september. De groene balkjes stellen in dit voorbeeld vier weides voor. Een groot deel van de weides is erg verdord door de voorgaande weken, dit wordt weergegeven door de eerste drie groene balkjes. De horizontale donkere groene lijn is het punt waarop we normaliter de weide willen verlaten en dat is bij zo een dertig procent afgrazen van de gewassen. De weides die het meest getroffen zijn door de hete weken zitten nog onder dat niveau. De weide waar we nu zitten is helemaal hersteld en dat is het punt waar de andere weides ook horen te komen voordat we daar komen met de dieren.

De tabel linksboven is dus de uitgangspositie, één tabel opzij kunnen we zien dat we na een week (even voor het voorbeeld) 2 blokjes van de huidige weide hebben afgegraasd, daartegenover zijn alle andere weides 2 blokjes hersteld. Na de tweede week hebben we wederom 2 blokjes afgegraasd en zijn de overige weides weer twee blokjes hersteld. Na drie weken zijn alle weides volledig hersteld, afgezien van de weide waar we nu in zitten. We offeren eigenlijk de ene weide op, want die grazen we lager af dan we zouden willen, daartegenover geven we een veel groter stuk de gelegenheid om weer op adem te komen. In onze ogen is het de minst slechte optie en hebben we hiervoor natuurlijk wel de weide uitgekozen die de capaciteit heeft om het snelst te herstellen. Ik denk dat we zo een aardig fijne combinatie hebben gecreëerd van het gebruik van techniek, onze eigen mentale capaciteiten en intuïtie. Zeker voor leken zoals wij, die net drie seizoenen bezig zijn met het proberen te verbeteren van onze gezamenlijke natuur en omgeving.

Het doet me weer een beetje denken aan vroeger, aan het enig vak op school dat ik enigszins interessant vond was wiskunde. Het is zo simpel, 1+1 is gewoon twee. A kwadraat + B kwadraat is altijd C kwadraat. Dat is het mooie van de natuur, het is altijd precies zoals het is. Geen poespas, dubbele agenda’s of het één zeggen en het ander doen. Dat wil niet zeggen dat het makkelijk is om weer in contact te komen met Moeder Aarde, maar het is wel een verbintenis die ontzettend diep gaat en meer inhoudt dan we op het eerste moment dachten. We kunnen en hopen uiteindelijk op het punt uit te komen waarbij we de techniek niet meer nodig hebben en net zoals onze voorouders alleen maar naar de wolken hoefden te kijken om te weten of het ging regenen. Bedenk je eens, al die rotzooi (satellieten) die onze atmosfeer in is geschoten om het weer te kunnen “voorspellen” en het dan eigenlijk nog steeds niet goed kunnen. Onze overgrootouders wisten dit feilloos te voorspellen aan de hand van de lucht en de gewassen. Gelukkig zijn er nog steeds medelanders die dit kunnen, niet veel meer, maar ze zijn er nog.

De flora

Hier op de hoge en droge zandgronden hebben we sneller “last” van de warme en droge omstandigheden. Ik heb bewust last tussen aanhalingstekens gezet omdat we dit niet zo ervaren. De zandgrond zorgt voor specifieke flora die onder deze omstandigheden kunnen gedijen. Inmiddels hebben we een goede relatie opgebouwd met onze omgeving en begrijpen wij hoe we met haar kunnen samenwerken om er het beste van te maken. Uiteraard leven we in een tijd dat medemensen de mogelijkheid hebben gecreëerd om op grote schaal het weer te manipuleren, maar dat mag de pret niet drukken.

Deze situatie is een beetje gelijk aan een scene uit de film 300. Xerxes en zijn imposant leger vraagt de 300 Spartanen om zich over te geven anders zullen zijn boogschutters zoveel pijlen de lucht inschieten dat deze enorme wolk van pijlen het zonlicht zal blokkeren, met weinig kans tot overleven van deze aanval. Het Spartaanse antwoord: “Then we will fight in the shade”. Een prachtig voorbeeld van David en Goliath, en de attitude van de spartanen in deze situatie is inspirerend. Wat hebben we te verliezen? Het ergste wat er kan gebeuren is dat we sterven, vechtende voor het goede in deze wereld. Het goede en vooral het mooie in deze wereld is echt wel te zien als je daarvoor openstaat. 

Hieronder nog twee bloeiers in het blauw-paarse deel van het lichtspectrum. Links zien we de   Cichorei, ook wel “suikerij” genoemd. Dit vanwege het feit dat onze voorouders de wortelen van de cichorei gebruikten om er een suikerrijke substantie van te maken. Ook het vee en dus ook de wilde dieren vinden deze plant erg smakelijk. 

• 

• 

Rechts zien we de Korenbloem. Een prachtig mooi geometrisch kunstwerkje, wat overigens niet helemaal tot haar recht komt in deze foto. Niet alleen de honingbijen, maar ook vele andere insecten trekken naar de paarse bloemen toe. De korenbloem komt aan haar naam omdat zij vroeger veel in de korenvelden te vinden was. Met de hedendaagse technieken en chemicaliën is zij nagenoeg uit de korenvelden verdwenen. De ooit prachtige symbiose tussen de akkerbouwers en hun landschap waarbij de akker niet alleen dienst deed als kweekbodem voor de eetbare gewassen voor de mens, maar zeer zeker ook als bron van voeding voor de vele insectensoorten en vogels, is niet langer meer de standaard. De akker”onkruiden” zoals de korenbloem zorgden voor een divers geheel, dat veel verder ging dan puur en alleen het telen van graangewassen. 

 De dieren waar wij mee samenwerken

In de maand juli, vooral door de enorme explosie aan gras- en gewasgroei, dachten we toch weer stiekem na over de aanschaf van schapen. We wilden echter de maand augustus nog even afwachten om een beslissing te nemen. Je kunt vast wel begrijpen dat we nu besloten hebben dit uit te stellen naar een volgend jaar. Schapen eten graag gras en als het gras tegenwoordig soms twee keer per jaar een flinke klap krijgt door de klimatologische omstandigheden, kunnen we de aanschaf niet verantwoorden. Wij zouden het leuk vinden als er weer schapen zijn, maar we vinden het nog belangrijker dat de schapen kunnen doen wat zij het liefste doen. We gaan afwachten wat de komende jaren brengen voor we weer gaan kijken voor schapen. Uiteraard proberen we de bodem en daarmee de gewassen nog beter bestand te maken tegen de omstandigheden zodat niet alleen de dieren waar we direct mee samenwerken, maar ook de wilde dieren waar we indirect mee samenwerken, kunnen floreren ongeacht de omstandigheden.  

De varkens maken het uitstekend. Je kunt heel goed merken hoeveel voordeel omnivoren hebben ten opzichte van de herbivoren. Varkens eten bijna alles wat zij kunnen vinden. We maken soms zelfs wel het grapje dat ze ons ook op zouden eten als dat zo zou uitkomen. Het klinkt misschien een beetje raar, maar het is in de praktijk wel zo. Varkens zijn geen roofdieren, dat is wel te zien aan de niet-gestroomlijnde bouw van deze twee. Tevens hebben zij niet de kaakstructuur om daadwerkelijk iets te kunnen doden. Echter, als wij al dood zouden zijn, dan weet ik zeker dat zij zich niet zullen weerhouden gebruik te maken van de situatie en het stoffelijk overschot volledig op te ruimen. Gelukkig is het nog lang niet zover en willen we eigenlijk ook helemaal niet nadenken over dat moment, maar een feit is een feit.

Op de bovenstaande foto staat ook mamma kip die voor de tweede keer dit jaar broeds is geworden. Van dat legsel zijn nog zeven kuikens over en die weten zich al goed te handhaven tussen de varkens. Sterker nog, ze zoeken de varkens eigenlijk altijd op, want ze weten dat de varkens ongevaarlijk zijn en als de varkens door het hoge gras lopen er allerlei insecten wegspringen die zij heel erg lekker vinden. Heel bijzonder om te mogen leren dat de omgeving zo een positieve impact heeft op jonge dieren. Mamma kip heeft ze dit geleerd om aan de nodige eiwitten te komen. Als de kuikens in een broedmachine waren geboren en vervolgens hun hele leven in een hokje hadden geleefd, hadden zij dit nooit kunnen doen. Ergens worden er dan toch genen “aangezet” die ervoor zorgen dat zij beter kunnen samenwerken met hun omgeving, wat die dan ook moge zijn.  

Ook de zilveren Barnevelder is voor de tweede keer dit jaar broeds geworden. De eieren die we onder haar legden, waren op één na niet bevrucht. Dat deert mamma kip niet, want zij is enorm trots op haar enige kuiken en onvoorstelbaar fel tegen de varkens en de andere kippen. We hebben nu beide mamma kippen in twee verplaatsbare rennetjes bij de ene set varkens lopen. We merken dat de nieuwe moeders het zeer zeker in het begin toch wel fijn vinden om op zichzelf te zijn. Niet alleen bij kippen, maar ook bij zoogdieren en amfibieën zoeken de moederdieren een veilige en rustige plek op om hun jongen ter aarde te brengen. Zo kunnen ze de eerste periode goed assisteren met het zoeken naar eten en het het geven van warmte in de nachten. Dit proces proberen wij te eren en zoveel mogelijk te stimuleren en faciliteren. 

Einde lente, begin zomer kregen we veel bezoek van de roofvogels. De havik en de buizerd hebben al eens het kippenhok bezocht en dat is voor hen en de kippen geen leuke ervaring. We vonden het nog het sneust voor de roofvogels want we maakten ons best zorgen om hen. Als je zulke capriolen dient uit te halen om aan eten te komen is de nood hoog. Wij hebben het kippenhok ook altijd open staan en dat heeft zeker in die periode zijn nut bewezen. Als er iets binnenkomt, is er altijd de mogelijkheid voor de kippen om naar buiten te kunnen. Als er een roofdier inbreekt in een gesloten hok, dan weten de kippen niet waar die opening is en zijn ze compleet overgeleverd aan de situatie die er zich dan af zal spelen. Met de deur open kunnen zij wegkomen en in het ergste geval zijn we één kip kwijt, maar dat is altijd beter dan in de ochtend aankomen en al je kippen dood aantreffen.

Van het vorige broedsel hebben we nog vier kuikens over, wat voor nu het totaal brengt op 12 kuikens en 7 volwassen kippen. Als het blijft gaan zoals het nu gaat, dan zullen alle kuikens in ieder geval groot genoeg kunnen worden waardoor het minder aantrekkelijk wordt voor de roofvogels om ze aan te vallen. Alles bijelkaar hebben we met de dieren een fantastische zomer gehad en daar zijn we heel erg dankbaar voor. 

De wilde dieren waar wij mee samenwerken

• 

• 

We hebben in de voorgaande migratie, de hele zomer, aardig wat gewassen tegen de grond gelegd. De dieren dichter opeen, de lange gewassen en de droge en vooral warme periode brengt de omstandigheden bij elkaar om een hele hoop organisch materiaal op de bodem te leggen. Dit zorgt aan de ene kant voor bescherming voor het bodemleven in die maanden dat de zonne-energie het sterkst is en aan de andere kant is het voeding voor hetzelfde bodemleven. Ook de plantjes die na de droge periode weer tot leven komen, hebben een betere start dan voor die droge periode. Het ziet er best even vervelend uit, dat een groot deel van de weides verdord is, maar we weten inmiddels, dat als je samenwerkt met Moeder Aarde, er geen echte problemen zijn. Drie tot vier weken later staat de weide er beter bij dan voorheen en dat is een fijne leerschool.

Hoe we kunnen zien dat hetgeen we doen werkt, is door te kijken naar de natuur en in dit geval de Dassen. De Dassen zelf zien we eigenlijk nooit, maar we kunnen feilloos zien waar zij op zoek zijn geweest naar wormen en engerlingen die zich schuilhouden vlak onder de oppervlakte. Wat je kunt zien in de foto’s zijn de plekken waar het platgetrapte verdorde gras op de bodem ligt en precies op die plekken zien we dat de dassen kleine kuiltjes hebben gegraven op zoek naar wat lekkers. Wij hebben geen ingewikkelde digitale computermodellen nodig om te voorspellen hoe ons handelen uit zal gaan pakken op de lange termijn. De natuur, mits je daar oog voor hebt, heeft hele mooie analoge modellen, die ons de nodige data verschaffen, dit keer in de vorm van de Das. De plekken waar het platgetrapte gras tegen de bodem aan ligt zorgt voor een betere habitat voor het bodemleven en dat weet geen ander dier beter dan de Das. Deze dieren kunnen bij uitstek de plekken vinden waar de engerlingen en andere sappige bodembewoners zich ophouden. Voor ons dus een natuurlijk middel om te zien en te verifiëren of hetgeen wat we denken dat werkt ook daadwerkelijk werkt.

Wat ook blijkt te werken is het samenwerken met de Edelherten. Toen we net begonnen, waren er medemensen in de buurt die nogal sceptisch waren over wat wij gingen doen hier met onze gezamenlijke natuur. Er was onzekerheid over wat het zou betekenen voor de hertenpopulatie. De medemensen alhier zijn al decennia in de ban van het verhaal dat via de natuurorganisaties naar de “burgers” wordt verkondigd. Dit verhaalt dat wij als mensen niet passen in de natuur, want door ons toedoen gaat het slecht met allerlei soorten planten en dieren. Dat klopt voor een heel klein deel ook wel, maar er zitten veel meer haken en ogen aan dan er verteld wordt.

Het scheiden van de natuur als geheel en haar opdelen in hokjes en deze het liefste scheiden met meters hoge hekwerken, is het devies. Wij zijn het daar niet mee eens. Op de eerste plaats lijken deze medemensen niet te snappen wat menszijn nu precies inhoudt en wat natuur precies betekent. Dat lijken me op de eerste plaats belangrijke facetten om te begrijpen voordat we allerhande fortificaties gaan opwerpen. Het moraal van het verhaal is dat wij dit jaar meer dan ooit de Edelherten op de weides hebben rondlopen. Het begint er zelfs op te lijken dat de hindes ook hier zullen blijven gedurende de bronstperiode, want we hebben nu al een aantal keer een mannetje rond zien lopen. Dit is fantastisch nieuws, want het is dus echt mogelijk om samen te werken met de natuur.

Vroeger, door het opdelen van het land door onder andere de ruilverkaveling, hebben we misschien wel de natuur ondermijnd. Het samenvoegen van deze opgebroken facetten, het samenvoegen van natuur, veeteelt en akkerbouw, geeft dus fascinerende resultaten. Ik hoorde laatst een mooie uitleg van deze manier van nadenken en handelen en dat ging als volgt: “ We hoeven geen onderscheid te maken tussen natuur, akkers en weiden. Als we goed snappen hoe we goed met deze systemen samen kunnen werken, wordt het allemaal natuur.” Deze uitleg lijkt op het eerste idee niet zoveel te omvatten, maar als je datgeen eens probeert te visualiseren, de samensmelting van natuur, akkerbouw en veeteelt, dan blijft er inderdaad enkel natuur over. 

Niet natuurlijke invloeden 

De afgelopen maanden hebben we weer veel geleerd over de factoren die onze gezamenlijke natuur en omgeving beïnvloeden. Wij hebben nog steeds niet de eenduidige antwoorden die onomstotelijk bewijzen dat door gebeurtenis A, reactie B heeft plaatsgevonden. Wat nu wel bijzonder begint te worden, is dat we terugkerende fenomenen zien. Een beetje zoals de brandweer. Stel je ziet een huis in brand staan en daarbij auto’s met sirenes en mannen/vrouwen die in rare pakken rondlopen. Je kunt veronderstellen dat deze mensen misschien wel iets te maken hebben met deze branden, je ziet ze immers steeds op de plek waar er brand woedt. Wij weten natuurlijk dat de brandweer daar is om de brand te blussen en de reden waarom wij dat weten is omdat wij genoeg informatie hebben om dit te kunnen concluderen.

Hetzelfde lijken we nu te zien met de vliegtuigen die de welbekende strepen achterlaten. Elke keer als er een droge periode is, die gepaard gaat met weerpatronen die eigenlijk niet normaal zijn voor de tijd van het jaar, zien we meer vliegtuigen die chemtrails achterlaten. Het verschil tussen deze situatie en die van het voorbeeld is, dat we niet genoeg informatie hebben om te kunnen bepalen waarom dit nu precies gebeurd. Het kan zomaar iets fantastisch zijn net zoals het voorbeeld met de brandweer. Het kan ook zomaar iets heel raars zijn en dat is geen gekke gedachte want waarom zou je anders hierover liegen en proberen het verborgen te houden voor het grote publiek? Het zal niet de eerste keer zijn dat er een mogelijkheid bestaat voor prominente mensen in onze samenleving om te kunnen shinen met een stuk techniek (waar ze zelf eigenlijk geen verstand van hebben), maar dat niet doen. Sterker nog, er wordt aardig wat tijd en moeite gestoken in het ontkrachten van deze techniek. 

Goed, laten we eens kijken naar het Chemtrail patroon van juli. 

We zien dat van de 31 dagen die de maand juli telt er negen overduidelijk konden worden geclassificeerd als dagen waarin er gesproeid werd. Zeven dagen waren overduidelijk helemaal vrij van sporen en vijftien dagen was er teveel bewolking om te kunnen zien of er sporen in de lucht waren. Ik begrijp het, elke dag dat er iets boven onze hoofden gebeurd is er één teveel, maar op zich is het geen slechte score als we onze huidige situatie in ogenschouw nemen.  

Dit is de score van de maand augustus. Acht dagen waarin er niet gesproeid werd, vier dagen waren te bewolkt en negentien dagen achtereen werd onze atmosfeer bevuild met chemicaliën. 

We pakken de tabel waarin de temperaturen van de maand augustus staan afgebeeld er nog eens bij. Wat gelijk opvalt, is dat op drie augustus het sproeien begint en een dag later schiet de temperatuur omhoog (blauwe lijn). Vervolgens gaat het sproeien door, de temperaturen blijven gedurende die periode boven de 30°C en meer dan vijf dagen boven de 38°C. Uiteindelijk, precies één dag nadat het sproeien stopt, dalen de temperaturen weer naar het niveau van de maand juli. 

Heel toevallig toch? We zitten nu helaas nog steeds met het alom bekende dilemma. Wat was er eerder, de kip of het ei? Of, wat was er eerder de hittegolf of het bijna drie weken durende proces waarbij er chemicaliën worden losgelaten in onze atmosfeer? 

We weten uit de wetenschappelijke stukken (ook van de TU Delft) en de patenten die aangevraagd en goedgekeurd zijn, dat er door de mensen die denken te weten wat goed voor ons is, een poging wordt ondernomen om (het zogenaamde) “Global Warming” tegen te gaan. We weten uit het Green new Deal verhaal van Timmermans dat er 1000 miljard euro moet worden vrijgemaakt (van belastinggeld) om de opwarming van de aarde tegen te gaan met als mogelijk succes om rond het jaar 2050 de aarde met 0,003% minder op te laten warmen. Het begint er een beetje op te lijken dat deze mensen het spoor een beetje bijster zijn. Het begint er zelfs op te lijken dat de natuur wordt gebruikt als drogreden om allerhande wazige projecten van de grond te krijgen waar we op de eerste plaats maar de halve waarheid over te horen krijgen en op de tweede plaats waar wij als burgers er financieel alleen maar op achteruit gaan. Niet de mega bedrijven natuurlijk, maar wij, jij en ik, de normale, vredelievende, eerlijke en oprechte mensen. Halve waarheden en financiële belangen…

Dat lijkt ook wel precies het scenario te zijn van het “Kroon virus” waar wij nu zogenaamd in zitten. Heel bijzonder toch, dat bij al deze projecten dezelfde onderliggende patronen zichtbaar zijn? We kunnen nooit helemaal met 100% zekerheid vaststellen dat het zo is, daarvoor zijn rechtszaken nodig met getuigenverklaringen en langdurige en grondige onderzoeken. Tot die tijd aangebroken is (wat zeker gaat gebeuren) zullen we het horen te doen met ons eigen onderzoek. Het is helemaal niet zo ingewikkeld namelijk. Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaald hem wel. Ik heb zelf sterk het gevoel dat we steeds dichterbij komen, elke dag weer een stapje tot het punt komt dat er genoeg medemensen zijn die zich gaan beseffen dat er iets heel raars aan de hand is. 

Afsluitende gedachte 

Ik heb de zomermaanden niet alleen gebruikt om andere manieren te bedenken om met meer medemensen over een andere manier van met de natuur omgaan te kunnen sparren en filosoferen, maar ik heb ook van de tijd gebruik gemaakt om het fenomeen Qanon eens wat beter te leren kennen. Het schijnt dat deze beweging gelieerd is aan de huidige president van Amerika. Wat mij bewoog om toch eens de tijd vrij te maken om een wat breder besef te verkrijgen over de Qanon was het feit dat veel van de medemensen in deze beweging er enorm veel positiviteit uit lijken te halen. In deze periode in tijd en ruimte is dat best een goed uitgangspunt. Velen verkeren door de regering, met de daar direct aan gekoppelde media, in een staat van onzekerheid en zelfs angst. Dat zijn niet de beste vibes om in te zitten en dat weten we allemaal, want angst is een slechte raadgever. Het is niet mijn doel om een kant te kiezen voor de ene beweging of de andere. Ik vind het altijd interessant om eens te proeven waar deze nieuwe manier van denken nu ineens vandaan komt.

De medemensen die deelnemen aan de Qanon beweging zien Trump als een persoon, een president die eindelijk zijn beloftes waarmaakt. Die zegt wat hij doet en doet wij hij zegt. Ik heb in mijn (Defensie) verleden de mazzel gehad samen te werken met inspirerende directe en indirecte leidinggevende figuren. Misschien komt dit wel omdat het 44ste bataljon voornamelijk Drenten, Groningers en Friezen bevatte die erom bekend staan dat zij rustig en beheerst zijn. Ik heb tevens te maken gehad met generaals, die konden spreken met zekerheid en vertrouwen dat ik daar tot op de dag van vandaag nog steeds aan terugdenk. Er zijn echt medemensen in onze samenleving die een inspirerende rol kunnen vervullen en het vervolgens ook nog eens waarmaken in hun daden. Ik ben deze figuren na mijn diensttijd niet veel meer tegengekomen en helaas zien we dit soort geboren leiders niet of nauwelijks terug in het lokale en landelijke politieke bestuur. Als ik naar de huidige ministers kijk, dan straalt daar de onbekwaamheid vanaf. Dat betekend niet persé dat zij slechte medemensen zijn, maar dat het gewoonweg niet handig is dat zij op hoge posities zitten.

Het Q fenomeen geeft een hele andere kijk op het scenario dat zich op dit moment in de wereld afspeelt. Wat we nu allemaal wel vast kunnen stellen is dat het zogenaamde “killer” virus helemaal niet zo moordlustig is gebleken. Uiteraard is het vervelend dat er medemensen het leven hebben gelaten, maar dat gebeurt elke dag om uiteenlopende redenen die vaak nog minder prettig zijn dan hetgeen wat er nu schijnt te gebeuren rondom het virus. Volgens de Q beweging is er inderdaad in den beginne een poging ondernomen om de agenda (2021 en 2030) te gaan verwezenlijken. We weten inmiddels dat wij als mensheid al duizenden jaren aan een agenda onderworpen zijn en dat de punten die deze agenda opmaakt langzaam worden uitgevoerd zodat de gemiddelde “burger” niet doorheeft dat er überhaupt zoiets bestaat als een agenda. Zo nu en dan moet er iets drastisch veranderen en worden er vaak niet al te plezante scenario’s bedacht en uitgevoerd. Dit soort scenario’s hebben wij als mensheid ondergaan in de vorm van oorlogen en later het zogenaamde terrorisme. Het laatste zetje, na al die oorlogen, om de agenda te kunnen afsluiten, moest in een vernietigende vorm gaan plaatsvinden. Alle infra is namelijk al in de handen gekomen van diegene die achter de agenda zitten. Niet heel handig dus om dat weer kapot te laten schieten.

Uit de verschillende opgedoken en uitgelekte documenten waaronder Lock-step (Rockefeller) en Event 201 (Bill Gates) is gebleken dat er een keuze is gemaakt om voor een virus te kiezen. Jaren ervoor is er door corrupte medemensen al een virus ontworpen in de laboratoria in Amerika. Hier kwam men op den duur achter en hebben zij de operatie verplaatst naar China (communistisch China, toen nog voornamelijk in de handen van de Rothschild’s). Vanuit dit laboratorium zou uiteindelijk het wapen worden losgelaten en dat is ook gebeurd. Hoe? Dat weet ik niet, maar dat het een vooropgezet plan is, dat is duidelijk. Ook Ole Dammegard spreekt over een scenario dat er, tezamen met het virus, een heel scala aan zogenaamde aanslagen gepland waren voor Europa, maar die zijn op het laatste moment afgeblazen omdat er teveel medemensen, die wel aan het opletten zijn, de boel hebben verlinkt zodat deze aanslagen niet meer als een verassing konden komen.

Vanuit de Q beweging wordt verteld dat de positieve krachten achter de schermen deze situatie hebben gebruikt om de negatieve krachten achter de schermen op te gaan rollen. Het welbekende “wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in” verhaal. Er was volgens Q een slecht plan, maar die is omgezet, of misschien beter gezegd, tegen diegene gebruikt die het plan op de eerste plaats bedacht hadden. Of dit daadwerkelijk zo is zal de tijd ons leren. Wat we in ieder geval weten is dat het virus niet echt problemen oplevert voor de meeste medemensen. Diegene die al ziek zwak of misselijk waren (die altijd al kwetsbaar waren) zijn misschien meer vatbaar voor hetgeen men bestempeld als het “kroon” virus.

Er is dus geen reden tot paniek, geen reden tot angst, maar het is juist een heel mooi moment om eens om je heen te kijken en te zien wat er allemaal gaande is onder het mom van een virus. Het gaat echt de goede kant op, dat wil echter niet zeggen dat alles goed gaat komen. De meeste medemensen hebben geen enkel idee dat de wereld waar zij in geboren (en verkocht) zijn, compleet anders is dan de wereld die wij horen te hebben. Er zullen misschien wel een hele hoop medemensen ernstig last gaan krijgen van depressies of erger als zij uiteindelijk tot het besef zullen gaan komen wat er al die tijd al speelde op de achtergrond. Laten we dus allemaal extra lief tegen elkander zijn, want we hebben het meer nodig dan ooit.