Holtland Homestead
Natuur Update 13: 29-06-20 t/m 05-07-20
Algemeen
De maand juni staat weer in de boeken en het was een fantastische maand. We hebben precies gekregen wat er nodig was. Een echt einde aan de droogte en een overvloed die hoort bij deze tijd van het jaar. De doordachte “gok” die wij hadden genomen aan het einde van mei, om de volle lengte van de maand juni op een klein deel van de totale oppervlakte van de weide door te brengen, zodat bij de hopelijke komst van goed veel regen het overgrote deel van de weides konden herstellen, heeft voortreffelijk uitgepakt. Heerlijk als onze plannen samenlopen met de plannen van moeder natuur. Je kunt geen betere samenwerking bedenken dan een samenwerking met de natuur en al haar facetten. We hebben nu zoveel gewassen staan, dat we teveel hebben voor enkel de varkens. Ook dat wordt door de natuur opgelost, want we hebben nu al een aantal maal de herten met hun twee baby’s op het veld gezien. Heel erg fijn om gras te delen met hen en te weten dat er twee baby Edelherten groot en sterk kunnen worden door de bewuste keuzes die wij maken. Dat zijn voor de hedendaagse geldende normen en waarden niet de juiste keuzes, want dat gras levert nu geen geld op. Echter zijn dit soort ervaringen niet in geld uit te drukken. Dit vergeet je nooit meer, kleine bambie’s, nog wat wankelend lopend over de weides in de schemer. Wat leven we toch in een mooi land.
Migratie en gras- en gewasgroei
Wat een perfecte maand. De maand van de langverwachte verlossing. De temperaturen waren uiterst geschikt voor een explosie aan grasgroei. Bijna 10 centimeter aan groei wat voor ons perceel neerkomt op zo een 800 kuub gras. Ik weet dat je dat niet zo kunt uitrekenen, gras is geen water. Echter geeft het een aardige impressie wat een enorme hoeveelheid aan groen er kan ontstaan in een maand tijd.
Met de komst van de nieuwe maand is ook de komst van een nieuwe migratieronde aangebroken. De zomers van de afgelopen twee jaar hebben weinig tot geen grasgroei opgeleverd. In 2018 was alles tot stro vergaan en ook vorig jaar desondanks de aardige hoeveelheid neerslag was er amper wat grasgroei. Met deze informatie in ons achterhoofd hebben we de voorlopige planning voor de zomermaanden op 62 dagen gezet. Hiermee overbruggen we de maanden juli en augustus en hopen we dat aan het eind van deze migratie het gras weer compleet hersteld is. Nog een reden voor deze keuze is dat het fijner is om te kunnen versnellen omdat de grassen toch blijven groeien, dan te vertragen omdat we iets te optimistisch waren.
Tevens zijn dit de de maanden om eens na te gaan denken over “landscaping” zoals Greg dat zo mooi noemt. Wat hij hiermee bedoeld is; nadenken over het inzetten van de dieren om verandering in het landschap aan te brengen. In tegenstelling tot de lentemaanden, waarin de jonge dieren opgroeien en de gewassen over het algemeen veel sappiger zijn, zijn de zomermaanden beter geschikt om dit middel toe te passen. De gewassen zijn wat houtiger en de dieren zijn relaxter. In de natuur is dit ook het moment dat de dieren echt dicht op elkaar leven. Direct na de geboorte zullen de mamma’s nog even gescheiden van de kudde blijven. Ze legt haar jong ergens in het hoge gras of struikgewas en gaat zelfstandig op zoek naar eten. Aan het begin van de zomer zullen zij zich weer bij de kudde voegen. De kudde zorgt voor de nodige bescherming tegen eventuele roofdieren en dat doen ze niet alleen voor hun eigen jongen, maar voor alle jonge dieren. Veel meer ogen en veel meer spieren betekent betere bescherming. Als deze kuddes dicht opeen verplaatsen trappelen ze veel van het terrein plat.
Hellingen, bossages, rivierbeddingen, slootkanten en de weides zelf veranderen elke jaar door de enorme impact van de kuddes grote grazers. Bij Greg gebruikten wij de vroege en late zomer periodes om met zijn 300 koeien het slootkantbeheer te doen. Zet 300 koeien maar eens een middag langs een slootkant, dan zul je zien dat er weinig overblijft van de vegetatie langs de kanten. Dit deden we niet overal, maar elk jaar weer een andere plek. Het resultaat was verbluffend. De beekjes werden schoner en stroomden steeds beter. De vegetatie werd alsmaar diverser en sterker. Je kon heel duidelijk zien welke stukken het jaar ervoor vertrappeld waren en welke niet. Ook bossages die weer wat lucht nodig hadden omdat deze dicht waren gegroeid met bramen en wilde rozen. Driehonderd koeien laten overnachten op zo’n stuk en je herkent het stuk bos niet meer terug. Alle vegetatie platgetrapt, dode takken in stukjes gebroken en een enorme hoeveelheid meststoffen op de bodem. Ook hiervan waren de effecten duidelijk zichtbaar. De stukken bos waar dit eerder gedaan was oogden gezonder en jonge boompjes schoten als paddestoelen uit de grond.
Wij passen het “Landscapen” op ons stuk vooral toe om bodem (aarde) te creëren. Elke laag van platgetrapte gewassen zal mettertijd langzaam vergaan tot mooie zwarte aarde. Dat is wat wij het hardst nodig hebben op deze zanderige bodem. Elk stuk heeft weer haar eigen punten waaraan gewerkt kan worden en samen met de dieren, in lijn met de wil van moeder aarde, kunnen we er echt iets moois van maken. Wat goed is om hierbij te vermelden is dat we de tijd nemen om dit proces te laten verlopen. Wij zijn ons bewust van de impact die wij en de dieren hebben op de omgeving. Door een te grote hoeveelheid aan dieren te hebben lopen die helemaal niet in verhouding staat tot de aanwezige gewassen zullen de veranderingen aan het terrein (veelal door de meststoffen) niet tot een positieve verandering leiden. Wij werken dus met zoveel (wilde)dieren samen die in verhouding staan tot de hoeveelheid aan gewassen die er beschikbaar zijn. Zo is het nagenoeg onmogelijk om een teveel aan mest, vertrappeling of overbegrazing te krijgen. Zoals altijd is balans de sleutel tot een fijne wereld, intern en extern.
Ook is de zomer een moment van rust. De jonge dieren zijn al onafhankelijk. De gewassen hebben hun best gedaan om zo hoog mogelijk te worden, te bloeien en in zaad te komen en de temperaturen zorgen ervoor dat we lekker kunnen relaxen onder de natuurlijke zonneschermen van de statige eikenbomen. Een heel fijn moment.
De flora
In de maand juni was het de beurt van het Vlas(leeuwen)bekje om te gaan stralen. Prachtige bloemen die, zoals je ziet hiernaast, graag bezocht worden door bijen en hommels. Dit is één van de soorten die al op de weide aanwezig was voordat wij met haar samen gingen werken. Dat is ook de grootste reden geweest voor ons om niet te gaan ploegen. We willen niet de soorten die daar misschien al tientallen, zo niet honderden jaren aanwezig zijn, kapot ploegen omdat wij zo graag iets anders willen. Natuurlijk wordt de bodem bewerkt door de kippen, varkens en al het wild. Dit gebeurt echter op kleine schaal. Hierdoor kunnen soorten niet ineens zomaar verdwijnen. Dat willen we niet, zeker omdat je die soorten dan misschien voorgoed kwijt bent.
Dit jaar zien wij voor het eerste de Puntwederik in bloei. De herten zijn verzot op dit plantje en in voorgaande jaren werd steeds vlak voor de bloei de knop van de stengel geknaagd. Dit jaar dus wel prachtig mooie gele bloemen en de solitaire bijen hadden hem snel gevonden.
De dieren waar wij mee samenwerken
Wij vinden dit een prachtig gezicht. Plat op de grond liggend, horen we de dieren enkel nog. Het gekrab van de kippen en de gesmak van de varkens klinkt tussen de hoge stengels van de grassen door. Tussen en onder de deken van bloeiende grassen staan veel sappige plantjes verscholen. De klavers, de smalle weegbree, de vogelmuur en ga zo maar door. De varkens, in hun zoektocht naar deze sappige plantjes, leggen een groot deel van dat hoge gras plat. Omdat we zorgen dat zij niet al te veel ruimte hebben, anders dan het stuk waar zij die ochtend of avond kunnen grazen, lopen zij meer plat en kunnen we meer bodem gaan bouwen. Tevens helpt het om in de aankomende zomermaanden de bodem te beschermen tegen de hete en droge dagen. Een soort van zonnebrand voor de weide.
Het mooie van samenwerken met de natuur vind ik dat je nooit één ding doet. Elke dag, elke beslissing heeft zoveel positieve korte en lange termijn effecten. We zeggen nu soms al tegen elkaar dat we niet kunnen wachten hoe volgend jaar de weides er weer bij staan. We maken nu echt deel uit van het kosmische schouwspel, dat zich manifesteert in de wereld van materie. We zijn verbonden, met nu, met gisteren en met de toekomst. Alles haakt in elkaar en bouwt op elkaar voort in een amper begrijpend complex geheel.
De wilde dieren waar wij mee samenwerken
We hebben nog geen foto’s kunnen maken van de baby herten. Dit komt vooral omdat we teveel genieten van hetgeen wat we zien. Pas als het moment over is, bedenken we dat we een foto hadden kunnen maken. We zijn zo blij dat hetgeen we in Amerika hebben geleerd, ook hier werkt. Dat verwachtten we natuurlijk wel, maar toch is het fijn als het ook echt gebeurt. Greg leerde ons dat sinds hij de natuur aldaar aan het herstellen was, de herten populatie enorm was toegenomen. Dit komt omdat de weides van steeds hogere kwaliteit worden. Dit is niet alleen gunstig voor gedomesticeerde grazers, maar zekere ook voor de wilde versie’s. De herten houden nu eenmaal ook van verschillende soorten grassen en kruiden in hun weides en als je jouw dieren kunt leren dat ook weer lekker te vinden, dan heb je in eens een plek waar meerdere soorten tegelijk kunnen foerageren en floreren. Ik zeg bewust “kunt leren”, want heel veel gedomesticeerde grazers kunnen helemaal niet meer overleven buiten een stal. Deze soorten zijn zo lang doorgefokt op het goed functioneren in een stal, dat het niet altijd handig is om deze soorten van de één op andere dag op een weide te zetten.
Wij kiezen bewust gedomesticeerde rassen uit die nog met de natuur samen kunnen leven. Dieren horen nu eenmaal in een bepaalde habitat en een stal is daar niet één van. Deze keuze brengt ons zeker één keer in de week een verrassing in de vorm van mee-grazende wilde dieren. Heel voorzichtig komen de twee mamma herten uit de bosrand gelopen en gaan al grazend de weide op. Een paar tellen later komen dan ook de twee baby’s, maar die hebben het veel te druk met aan alles te ruiken en te kauwen. Twee jonge onderzoekers, een beetje wankeling nog, maar daar zal snel verandering in komen. Ook zijn we benieuwd of zij de hele zomer hier blijven of dat zij op den duur toch weer ergens anders heen trekken. Wij zouden het in ieder geval een eer vinden als zij onze plek hebben uitgekozen als hun thuisbasis.
Niet natuurlijke invloeden
Deze week was een relatief rustige chemtrailweek. Enkel op donderdag waren er strepen in de lucht te zien. Voor wat betreft de maand juni hebben we 14 van de 30 dagen duidelijke chemtrails kunnen onderkennen. Dat is iets meer dan 45%.
We hebben deze maand meer dan 8,5 centimeter regen gemeten. Dat is meer dan de voorgaande jaren in de maand juni. Voorlopig lijkt het erop dat de chemtrails er niet voor zijn gebruikt om regens tegen te houden. Het lijkt erop dat er deze maand voor gekozen is om te sprayen met als doel om de straling van de zon tegen te houden. Het rare is wel dat er deze maand relatief veel dagen waren waarbij de hitte zeer intens was.
Uiteraard zijn er veel andere theorieën (waarvan een groot deel ook al bewezen is dus dan is het eigenlijk geen theorie meer) die het scala aan redenen en mogelijkheden van deze techniek uiteenzetten. Ik kan deze theorieën zelf niet allemaal testen, dus laten we de mogelijke andere toepassingen voorlopig buiten schot. Mocht je zelf wel graag meer willen leren over de andere mogelijkheden van chemtrails anders als het beïnvloeden van het weer, dan is er een zomervakantie vol van informatie te vinden op het internet.
Afsluitende gedachte
Wij gaan de aankomende twee maanden lekker genieten van al het moois wat de natuur heeft geproduceerd. De beslissingen die we hebben genomen hebben goed uitgepakt waarbij we echt het beste van de voorgedane situatie hebben gemaakt. Daarbovenop hebben we weer een hoop geleerd. Nu breekt er een rustperiode aan. De huidige migratiesnelheid met de dieren tilt ons over de maanden juli en augustus heen en dat geeft ons de mogelijkheid om even bij te komen van het bijzondere voorjaar. Tijd om te reflecteren en vooral veel te genieten. We hebben allemaal wel even een adempauze verdiend. Zeker de medemensen die helemaal zijn opgegaan in het sprookje rondom een verkoudheid. Het is fijn dat al die angst en stress even een weg naar buiten kan vinden en nu maar hopen dat door die rust wat reflectie zal plaatsvinden. Hopelijk gaat er een beter besef komen van de bijzondere situatie waar zij in gezeten hebben zodat ze niet nog een keer in de val trappen.
Wij gaan er ook even tussenuit. Niet op vakantie natuurlijk, want dat zijn we elke dag al, we doen het nog wat rustiger aan, waardoor het nog meer als vakantie voelt. We zullen het wekelijks berichten opschorten tot na de zomer. De eerste week van september zullen we verslag doen van de twee maanden ervoor. Daarna weer wekelijkse verslagen tot het einde van het zonneseizoen. In de wintermaanden, gaan we vooralsnog over op een maandelijkse update, want dan is er gewoonweg niet veel om over te schrijven. Tevens willen we de zomer- en de winterperiode gebruiken om andere projecten wat aandacht te gaan geven. We willen gaan werken aan het geven van cursussen, het verder afronden van de website en nog veel meer handige en leuke toevoegingen aan hetgeen we nu doen. Kortom, teveel ideeën voor de hoeveelheid aan uren die de dag heeft.
Voor nu een hele fijne zomer toegewenst, met veel rust en bezinning. Dit najaar gaat nog wel een staartje krijgen dus dan zijn we met zijn allen klaar voor de strijd die we dan mogen gaan leveren. Geen fysieke strijd natuurlijk, maar we zullen ons lichaam zeer zeker nodig gaan hebben.
Fijne week 🙂